31 augustus 2010

Alledaagse dingen

Soms heb je een dagje met allemaal normale dingen, 
die je toch zo blij maken.
Gewoon de dingen van alledag
met wat onverwachte verrassingen

Zo ging ik eindelijk de auto eens flink stofzuigen en soppen
oef... wanneer was dat voor het laatst gebeurd?
maar is de achterbank weer kruimelvrij en de vloer weer helemaal zichtbaar ;-)

en smaakte de pompoen
die ik laatst aan de straat kocht voor maar 60 centen
heerlijk in de soep en terwijl de jongste smakelijk met me mee at
moest de rest het doen aardappels met spinazie (want pompoen eten... griebels)

er kwam een vriendin die op bezoek, 
lang niet gezien maar nu lekker weer eens bijpraten
ondertussen belde een andere vriendin (op verlof in Nederland)
of ze morgen even langs kan komen op de koffie
nou... zeker weten :-)

wat voelde het heerlijk dat de zon weer warmte gaf
na al die dagen met regen en herfstweer
en 's avonds de warmte van mijn nieuwe fleecevest
dat ik een paar uur eerder had gevonden tussen de laatste uitverkoopjes
nèt die ene die ik al jaren zocht

en dat de postbode een pakje kwam brengen
met een boek dat je zomaar cadeau krijgt ... 
dank je F. voor deze lieve verrassing!

genieten van de druiven die steeds rijper worden
een kind dat op het zadel van z'n fiets klimt om er eentje van te pikken
en nog eentje... want ze zijn zo lekker!

en dan die grote rups bij school... wel 9 centimeter lang, met indianenstrepen
die rustig zijn weg over de stoep aflegde terwijl wij stonden te kijken
en bijna vergaten dat de bel bijna zou gaan

Een dagje met gewone dingen, met onverwachte verrassingen
genieten van de dingen die je tegenkomt. 
Geluk is de kunst een boeketje te plukken
van de bloemen waar je bij kunt.
'k Had zomaar een prachtige bos in mijn handen!



En als je vandaag een bloemetje ziet: niet vergeten te plukken!
Zelfs een klein bloempje in het juiste vaasje
kan al een prachtig boeketje zijn.

30 augustus 2010

Zeep of douchegel

Vanochtend waren de badkamer en de wc's aan de beurt voor een flinke schropbeurt. Tijdens het soppen en boenen bedacht ik me dat alle flessen douchegel bijna op zijn. Alweer... twee van de kinderen douchen zichzelf vaak en pakken zelf shampoo en douchegel. Heel vaak hoor ik 'oeps' en dan ruikt de hele badkamer weer geurig naar bloemetjes of stoere papa-douchegel :-) Elke keer denk ik: zullen we niet eens overstappen op zeep? Dat spoel je niet zo makkelijk weg door het afvoerputje en dat scheelt een hoop geld. Maar ik vind het wel 'n gedoe met zo'n blok glibberige zeep, we hebben geen zeepbakje en waar hangen we dat dan op? (niet ingewikkeld om te regelen, maar 't moet wel gebeuren). En altijd weer pak ik op de automatische piloot een nieuwe flacon, ruik even of 't me bevalt en neem dat mee.

Omdat het 'maandag actiedag' is, heb ik wat dingen op een rijtje gezet en informatie opgezocht. Want naast alle praktische overwegingen is er ook vanuit milieu en gezondheidsoverwegingen wat te zeggen voor zeep. Wat gedachten op een rijtje:
  • Vaste producten (zeep, maar ook waspoeder) zijn in het algemeen beter voor het milieu dan vloeibare, vanwege de verpakking (vaak karton of papier i.p.v. plastic) en omdat er geen conserveringsmiddelen (parabenen) en er ook minder andere chemische stoffen in zitten. 
  • Blokjes zeep gaan lang mee in het gebruik, dat maakt het duurzamer. Douchegel gaat langer mee als je een pompje ophangt en per keer goed gedoseerd gebruikt.
  • Qua vervoer is zeep minder vervuilend, want je kunt veel meer eenheden zeep per keer vervoeren dan eenheden douchegel.
  • Zeep moet goed kunnen drogen en meenemen gaat niet 'gedachteloos', douchegel is veel makkelijker, je stopt het zo in je (sport)tas.
  • Douchegel is pH neutraler en beter voor je huid vanwege allerlei voedende stoffen (las ik ergens, maar je kunt ook gewoon zachte zeep kopen). 
  • Douchegel vind ik hygiënischer dan een gezamenlijk stuk zeep (maar vijf zeepbakjes lijkt me overdreven ;-)
Inhoudelijk ga ik er op een ander moment verder induiken. 'k Heb wat leesvoer gevonden: een informatief artikel over persoonlijke verzorging op de site van Goede Waar en artikel waarin allerlei ingrediënten worden toegelicht. 'k Heb het snel 'gescand' en lijkt me een kritische bespreking. Enerzijds wil ik wat doen met dit soort informatie, het gaat om de gezondheid van jezelf (en van je kinderen), het gaat om 't milieu en dan wil ik best bepaalde producten juist wel of niet kopen. Maar alles milieu-, mens- (en dier-) vriendelijk kopen bij de natuurwinkel past niet binnen ons budget. Anderzijds ben ik op mijn beurt kritisch (of naïef?), denk dat het niet in alle gevallen zo'n vaart niet zal lopen met de negatieve gevolgen van bepaalde ingrediënten. Er zitten maar kleine hoeveelheden in en bedenk dat dit soort artikelen ook geschreven worden vanuit een bepaalde veronderstelling en overtuiging.

Ik ben benieuwd of jullie dit soort info lezen. Zoek je uit wat je gebruikt en doe je er dan ook wat mee? Of verdiep je je er niet in en pak je gewoon de dingen (net als ik vaak) op de automatische piloot?

28 augustus 2010

Kruidkoek en fototoestel

We hadden al maanden lang vrij weinig gebakken, maar in de vakantie wilde dochter regelmatig iets maken. En nu is het een beetje een gewoonte aan het worden om vrijdagmiddag lekkere dingen te bakken voor het weekend. Een favoriet recept van dochter is kruidkoek, ze maakt het bijna helemaal zelf.  Helaas heb ik geen plaatje bij het praatje (wat mis ik ons fototoestel ontzettend...), maar ik kan wel het recept geven:
  • 350 gr. zelfrijzend bakmeel
  • 250 gr. donker bruine basterd suiker (ik minder dit geleidelijk, in 't recept dat ik ooit kreeg stond 350 gram)
  • 250 ml. lauwe melk
  • 50 gram gesmolten roomboter
  • snufje zout
  • een flinke eetlepel speculaas- / koekkruiden
  • een kleine eetlepel cacao
  • een handje rozijnen, droog fruit en/of een gesnipperd appeltje
Alles mixen met een pollepel of garde en in een ingevet bakblik doen (ik doe vaak een stukje bakpapier op de bodem, zodat hij niet blijft plakken). Eén uur in de oven op 170 graden en dan is 'ie klaar. Terwijl zij bezig is met de kruidkoek maak ik vaak een tweede koek of taart die op dezelfde temperatuur gebakken kan worden. Zo benutten we de oven maximaal en hebben we genoeg tot minstens maandagochtend ;-)

***

Ik zei het net al, ik mis ons fototoestel... heel erg... De reparatie wordt waarschijnlijk een dure aangelegenheid, daarom denken we erover om een andere aan te schaffen. Er ging gelijk een wensenlijstje ratelen in ons hoofd: eentje die ook bij zonnig weer mooie foto's kan maken (want dat viel bij de oude nogal tegen), eentje die je beter in kunt stellen, eentje die net zulke mooie, scherpe foto's kan maken als onze oude analoge spiegelreflex camera. Wat raak je verwend als je ooit een spiegelreflex hebt gehad...

Deze verwende wensen kosten een flink bedragje. Dan toch maar reparatie? Want ook al kost het veel: het blijft goedkoper dan een nieuwe. Of kijken op MP? Daar zijn we wat huiverig voor,  je weet nooit wat er mee gebeurd is. Dus tòch maar een nieuwe? ... Nou ja, even afwachten maar. Heel misschien valt het nog mee en kan het oude toestel worden opgelapt voor een sympatiek bedragje...

26 augustus 2010

Groene uitdaging - 2

Wat een regen vandaag! We hadden er gelukkig geen overlast van, zoals op andere plekken in het land. Ik heb er maar een huismussendagje van gemaakt en ben met een emmer sop aan de slag gegaan. Dat moet ook gebeuren, toch? Ik heb de haren van de jongste flink wat korter geknipt, iets geknipt en genaaid voor 't V.liegertje en heb een hele stapel kledingstukken gerepareerd, vooral veel kleine gaatjes (hebben anderen dat nu ook, van die kleine gaatjes in nieuwe t-shirts...? Mateloos irritant), knoopjes en een kapotte knie. Kunnen die kleren nog even een tijdje mee. Dat past wel binnen m'n 365x groen project :-)

Aan dat project heb ik vandaag wat lopen sleutelen. Ik kan op het nieuwe blog niet goed mijn draai vinden, het voelt een beetje als 'je goede daden' noteren en dat past niet bij me. Een aantal van de dingen die ik daar neer zou zetten, kan ik ook best op 'Jente' kwijt en bovendien kost het me teveel tijd om twee blogs bij te houden (meer dan ik had verwacht). Daarom heb ik besloten om in dit blog een tabblad aan te maken met "365 x groen", om op deze plek verder te gaan met de uitdaging. Ik ben van plan om iedere week iets uit te proberen of uit te zoeken op 'maandag actiedag', dingen die al lang op mijn to-do lijstje staan. Een stok achter de deur om in beweging te komen. Tips en adviezen blijven welkom, want ik vond het erg leuk dat allerlei mensen hun eigen ervaringen deelden!

Nou...ik ga nog even journaal kijken en dan wat naaien voor m'n winkeltje. De veranderingen op m'n blog zien jullie vanzelf :-)

23 augustus 2010

Een heel stil huis

De hele vakantie waren ze op tijd wakker en vanochtend sliepen ze uit :-) Zul je altijd zien, maar toen ze eenmaal wakker waren sprongen ze gelijk uit bed. Zin om naar school te gaan! Ze hadden gisteren na kerktijd hun klassen al bekeken (de school zit naast de kerk en is open vanwege kinderoppas en Bijbelklassen) en wisten dus al waar hun tafeltje was. Dat scheelt een heel stuk spanning in die jonge lijfjes en 't geeft ook flink wat praats (vooral bij de jongste die mega stoer liep te vertellen over z'n nieuwe lokaal).

En nu het rijk alleen, 't is stil en de boel is om half tien al redelijk aan kant. En 't is hier lekker warm, de oven staat aan om de borden en bekers af te bakken die de kids uit de straat afgelopen zaterdag hebben beschilderd. In onze straat hebben we de gewoonte om de laatste zaterdag van de schoolvakantie een straatfeest te organiseren. Gezellig samenzijn, een zeskamp, samen eten (en iedereen maakt dan wat), kinderactiviteiten en dit jaar zelfs een loeigroot springkussen (een stormbaan) en vlotten waarmee een race werd gehouden. Het was best druk, man (en ik een beetje) zat in de voorbereidingsgroep. Maar erg leuk, je spreekt elkaar zo nog eens, kent elkaars kids maar ontmoet ook eindelijk eens die oudere mensen van de andere kant van de straat.











(het zijn kleine fotootjes, via de mail gekregen om onze fototoestelloze-periode niet fotoloos voorbij te laten gaan ;-)

Allerlei andere dingen waren ook al stilletjes begonnen, de eerste vergadering al achter de rug, de eerste Bijbelklas. Vanochtend ga ik verder met allerlei voorbereidingen voor het kinderwerk in onze kerk, dan is dat ook maar geregeld. En er liggen nog wat courgettes die smeken om een potje :-) Ik heb wat kleine jampotten gekocht, om jam of zoetzuur weg te geven als kleine kadootjes.

Ineens zit je dan zo weer in het gewone dagelijkse leven :-) Maar wel met een super ontspannen, gezellige, mooie vakantie in m'n gedachten. Het had van mij nog wel een paar weken mogen duren, want ik vind het maar stil hoor dat het hele stel nu naar school is.

22 augustus 2010

Groene uitdaging

Voor de vakantie heb ik het boek van de No impact man gelezen. Er begon een persoonlijke uitdaging te kriebelen... ik wilde iets doen met wat ik had gelezen.

M'n kriebels heb ik omgezet in een concreet plan, eens kijken of het lukt! Het is flinke uitdaging geworden met het doel te delen, te leren, scherp te blijven, consequenter te worden, plannen eindelijk eens uit te voeren en om ideeën uit te wisselen met anderen.

Omdat ik dit blog graag zo anoniem mogelijk wil houden en ik de uitdaging graag wil delen met anderen in m'n omgeving heb ik een nieuw blog op internet gezet.

17 augustus 2010

Net of 'ie het wist....

Zul je zien...

Net nu ik helemaal de smaak te pakken heb en allerlei leuks heb gemaakt (zoals de boodschappentas van Eloleo, leuk, snel klaar en erg praktisch) kan ik geen foto's maken! Gisteren deed ik de computer uit en voor ik er erg in had bleef een vinger achter de schouderband van het fototoestel haken, een beetje maar, een heeel klein beetje...
En ineens vloog het toestel met een mooie salto en vervolgens in de vrije val naar een harde houten vloer. Kledeng.... Uiteraard keurig twee-en-een-halve week nadat de verzekering was verlopen. Net of 'ie het wist... dat weten die toestellen bij ons altijd. Als de garantie of de verzekering verlopen is, dan ineens krijgen ze kwalen & kuren of hebben ze zin in een vliegtochtje. Voorlopig dus jammergenoeg geen nieuwe foto's.

Toen ik onze verzekeringsmaatschappij belde of één van onze verzekeringen dit soort ongelukkige onhandigheden dekte (in het kader van: nee heb je, ja kun je krijgen) checkte mevrouw gelijk ons hele verzekeringspakket. En vroeg of ik op een onderhoudsgesprek wilde komen. Onderhoudsgesprek? Ja mevrouw, een onderhoudsgesprek. Zodat we alles nog eens langs kunnen lopen (ja, want u heeft geen rechtsbijstand zie ik hier, klopt dat?). Anderhalf jaar geleden hebben we alles nog besproken, zei ik vriendelijk, zou er nu zoveel veranderd zijn? Mevrouw dacht van wel, want er waren wat dekkingsvoorwaarden veranderd hier en daar, dat zou voordeel kunnen opleveren.

Goed, voor ik het wist had ik dus een onderhoudsgesprek in mijn agenda staan. Misschien dat er wat te besparen valt. Maar eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in. We hebben alles geregeld zoals we willen, niet al te ingewikkeld. Ik hou er helemaal niet van om alles wat er in de toekomst mogelijk zou kunnen gebeuren te dekken met verzekeringen. Ik ben bang dat ik allerlei dingen krijg opgedrongen waar ik helemaal geen zin in heb. Misschien toch maar beleefd afbellen?

16 augustus 2010

Rozenbottels en verbannen cavia's

De laatste week van de schoolvakantie is ingegaan, nog een paar dagen lekker aanrommelen. De kinderen vermaken zich nog steeds prima, lopen 's morgens lang in hun pyama's rond en hoeven eigenlijk niet eens zo nodig weg. Ik af en toe wel, want ondanks dat het gezellig is merk ik ook dat 't onderling gekibbel wat toe begint te nemen. Daarom zijn we vanochtend op stap gegaan en zijn we aan de pluk gegaan voor een tweede lichting rozenbottelsiroop. De jongste kwam laatst heel blij thuis met twee rozenbottels in zijn handjes: "Kijk mama, ze zijn er weer! Ga je nu gelijk van die lekkere ranja maken?" Tja.. zeg dan maar eens nee...


We plukken de rozenbottels gewoon in een gemeentetuintje, langs een autoluwe weg. Ik was ze schoon, haal de kroontjes eraf en snij ze doormidden. Dan kun je gelijk zien of de vrucht vanbinnen goed is. Als alles in de pan zit vul ik hem met water, zodat de rozenbottels zo'n twee centimeter onder water staan. Aan de kook brengen, zo'n tien minuten laten doorpruttelen en dan alles een nacht in de pan laten staan. Daarna giet ik het door een fijne zeef en druk de rozenbottelprut erdoorheen met een pollepel. Bewerkelijk, maar bij gebrek aan handiger hulpmiddelen doe ik toch het maar zo. Ik weeg af hoeveel sap ik heb, voeg vervolgens rietsuiker toe (ongeveer 3/4 van het gewicht van het sap). Roerend aan de kook brengen en dan de siroop in steriele potten of flessen gieten. Heerlijk in de yoghurt!

Verder heb ik het afgelopen weekend mijn naaiplek eens opgeruimd en flink schoongemaakt (want er làg me een laag stof). Wat is het lang geleden dat ik daar bezig ben geweest. Sinds ik tijdens de vakantie onverwacht de oorzaak ontdekte van m'n maandenlange gekwakkel voel ik me weer helemaal fit. Ten koste deze jongens...


zij staan nu samen met het konijn buiten op een beschut plekje onder het afdakje. Ze komen het huis niet meer in (want mijn medicijnen helpen dus niet meer). Een erg mooi plekje voor de dieren vinden we het niet... lastig hoor. Inmiddels bruis ik weer van de ideetjes en de plannen. De komende weken hoop ik flink aan de slag te gaan, leuke dingen maken voor thuis en voor m'n winkeltje. Half september hoop ik daar de digitale deur weer open doen!

12 augustus 2010

Gewoon wat vakantiepret

Vandaag geen diepzinnige schrijfsels, maar gewoon wat vakantiepret... ;-)

Zo woonden we afgelopen weekend een nachtje in Bed & Breakfast Ten ****. Opa en oma kwamen hun 'tegoedbon' voor een overnachting in deze B&B verzilveren. Die bon hadden we vorig jaar gegeven toen mijn schoonvader met de vut ging. Hij kreeg van ons een boek vol leuke ideetjes voor uitjes en activiteiten in al zijn vrije tijd. Rond etenstijd kwamen ze aan op de fiets. Onze inimini bbq hadden we al aangestoken en ze konden zo aanschuiven voor het etentje...


Kuch... mag ik nog een worstje? - Uch, uch, mag het ook een speklapje wezen...?
Ondanks ons gebrek aan bbq-ervaring en een fikse rooksluier was het super gezellig. Ook het ontbijt op bed de dag erna waarmee de kinderen opa en oma blij verrasten!

Verder gingen we nog een dagje naar een klein dierenparkje. M'n zusje had hier entreekaartjes van liggen en had gevraagd of wij hier iets mee konden. Nou, zeker!


Vooral voor onze dochter was dit erg leuk, ze houdt erg van dieren en de natuur. Ze las alle bordjes, stond er met haar neus bovenop toen de dieren werden gevoerd,


de dieren zelf trouwens ook :-) Ze wilde er wel uren blijven rondzwerven. De jongens niet, die hadden na twee rondjes wel genoeg van al die dieren en die wilden naar huis. En als twee jongens echt he-le-maal niet meer willen, dan heb je als enige zus niet zoveel meer te vertellen al ben je de oudste...

Naast alle leuke vakantiedingen is er soms ook dikke pech... Het ene moment loop je nog lekker te rennen


het andere moment steek je je vinger ineens tussen een takje en een snoeischaartje, vliegensvlug en onverwacht. En toen zaten wij, terwijl de ene zoon met een vriendje een heerlijke grote vulkoek aan het bakken was in het bakkerijmuseum...


... met de andere tot twee keer toe bij de dokter. Ontzettend pijnlijk en vervelend. Maar dan heb na afloop wel wat waar je stoer mee kunt rondlopen...


Straks nog een keer naar de huisarts, maar het gaat vast weer goedkomen :-) En wij letten de volgende keer nòg beter op, want wat zijn dat dan kleine hoekjes waarin ongelukjes schuilen.

9 augustus 2010

Willen of moeten consuminderen

Gisteren blogde ik over een concreet punt wat het nadenken in de vakantie ons heeft opgeleverd. Opnieuw wil ik wat gedachten met jullie delen, iets waar ik voor de vakantie veel mee bezig was. Ik voelde me wekenlang niet erg fit en dan lijken dingen je soms sneller dwars te zitten dan anders. Op allerlei blogs las ik over mensen die veel weg doen, niets kopen en zich daardoor gelukkiger (lijken te) gaan voelen. En dat het kopen van dingen je tijdelijk geluksgevoel geeft, maar dat dat snel weg is, zonde van het geld...

Ik vind de blogs op zichzelf erg boeiend, lees met de plezier mee. Maar ik herkende me er zelf niet erg in. Ik voelde me namelijk wat 'ongelukkig' (en zelfs wat armoedig) worden door het niet kopen. Ik had namelijk een hele tijd allerlei aankopen uitgesteld, vond dat ik tevreden moest zijn met wat ik had (en kreeg) en dat ik niet al te veel mocht kopen voor mezelf. Het gevolg was dat ik steeds vaker misgreep in mijn kast omdat ik te weinig kleding had, deed mijn (vaak gedragen) schoenen van vorig jaar maar weer aan, pakte elke keer mijn oude tas. En ik voelde me er niet blij mee, dacht na waarom ik me ineens zo neerslachtig voelde worden onder 't consuminderen waar we ooit uit principe voor gekozen hadden.

Een van de oorzaken was denk ik dat vorig jaar het besparen nodig was vanwege veel extra kosten en tegenvallers. De riem moest worden aangetrokken en dat deden we ook, zonder al te veel gemekker. Wat moet, dat moet en als je creatief bent of denkt kun je veel oplossen. Je kunt positief denken en van het 'moeten' een uitdaging maken, in tegenvallers kansen zien. Dat ging maandenlang prima, maar ineens lukte het even niet meer zo goed.

Ik merkte dat er verschil is tussen wìllen consuminderen en moèten consuminderen. Als je moet besparen voelt het anders als je kleren van iemand krijgt, dan wanneer je uit eigen keuze wilt besparen. Als je kiest voor tweedehands spullen omdat je dat wilt voelt dat anders dan wanneer het moet. Het besparen, het speuren naar tweedehandsjes voelde ineens anders dan toen er genoeg geld op de bank stond (al waren we natuurlijk ook erg blij met alles wat we zomaar toegeschoven kregen). Moeten of willen, dat zijn twee verschillende werelden (en dan was ons besparen nog steeds 'preventief', we hebben gelukkig geen roodstand of schulden gehad).

Een tweede reden dat ik het even minder rooskleurig inzag, was dat ik veel dingen die voor mezelf belangrijk zijn op de 'even niet kopen lijst' had gezet. Onder het mom van 'andere dingen zijn nodig, dit is gewoon leuk'. Een poosje werkt dat wel en kun je best zonder veel dingen, maar toen ik ziek werd en maar door kwakkelde brak 't me op.

Ineens drong tot me door dat ons 'moeten' inmiddels geen 'moeten' meer was. We hebben aardig goed kunnen sparen de laatste maanden en kunnen weer tegenvallers opvangen. En om mezelf wat beter te voelen (en het thuis gezelliger te maken) ben wat vaker gaan shoppen: een nieuw boek, plantjes voor in de huiskamer, een nieuwe ketting, een houten hartje voor aan de deur, wat kleren, een... Gewoon wat kleine dingetjes en ik voel me zo blij! Het is dagenlang, zelfs al wekenlang nagenieten!

Besparen en consuminderen maken je in zichzelf niet gelukkig. Het kopen van nieuwe dingen maakt je ook niet automatisch gelukkiger. Het gaat erom hoe je koopt, hoe je bespaart en consumindert. En dat is voor iedereen anders. Bij mij werkt het op de lange termijn niet om geen 'overbodige' dingen als boeken, plantjes of kettingen te kopen. Ook kunnen we niet zonder een krantje 's morgens op de mat. Uit eten gaan of buiten de deur plezier hebben maakt mij minder uit en dat kan ik dus makkelijk laten.

En ik kwam er achter dat ik dit kopen van dingen die ik graag wil hebben best kan combineren met bewust consumeren. Dat een goede mix van tweedehands, gekregen spullen en wat nieuw gekochte spullen mij een voldaan gevoel geeft. En gelukkig hebben we weer wat invloed op deze mix nu we kunnen kiezen (en het is net of tweedehands dan ineens weer extra aanlokkelijk is :-) Moeten of willen consuminderen, het lijken twee verschillende werelden. Gelukkig 'mogen' we weer!

Kasboek op de kop

De vakantietijd is voor ons een tijd van samen dingen doen, kamperen, klussen in huis, rustig opstaan, laat ontbijten. Maar ook de tijd om te lezen, om na te denken, om dingen op een rijtje te zetten. In de zomervakantie en vaak ook in de kerstvakantie denken we na over wat we doen, over onze idealen, over wat in onze vrije tijd wel of juist niet doen. Vaak maak ik dan allerlei plannetjes (dat ik toch ècht zal gaan sporten of melk bij de boer ga kopen ofzo ;-), soms voer ik ze concreet uit (zoals mijn moestuintje of zoetzuur maken). Een aantal voornemens sneuvelt al snel of komt niet van de grond. Aan de andere kant denk ik altijd maar: alles wat je doet begint met plannen maken. Heb je geen dromen of voornemens, dan kom je nergens toe.

Ook kijken we vaak samen naar ons kasboek, hoe staan we ervoor, wat kunnen we nog verwachten het komende halfjaar, hebben we voldoende buffer voor onverwachte zaken, kunnen we wat meer missen voor goede doelen. En zijn we ook duurzaam bezig? Kunnen we een nieuwe keuze invoeren, een nieuwe gewoonte maken op het gebied van milieu, van goed rentmeesterschap? Ik vind het zelf altijd prettig om hier bij stil te staan, samen (opnieuw) keuzes te maken. Want in het leven van alledag ga je vaak op je automatische piloot de dingen doen zoals je ze deed, sta je er vaak minder bij stil welke keuzes je maakt.

Dit jaar is een grote verandering dat we onze oude manier van het kasboek bijhouden, alles per post noteren of inlezen vanuit internetbankieren grotendeels overboord gaan gooien. Ik stoorde me al langer aan dat alles zo precies bijhouden, maar ik deed het omdat ik eraan gewend was en omdat ik het systeem dat we al jaren hanteren niet wilde onderbreken. ’n Onaardig keurslijf was 't geworden, een blok aan mijn been.

Hoog tijd voor een andere aanpak... Alle huishoudelijke uitgaven gaan we vanaf nu van een aparte rekening betalen waar we een vast bedrag per twee weken op willen storten. Van dit bedrag (125 euro per week) doen we boodschappen, betalen we de kapper, de spullen voor de huisdieren, postzegels, kleine cadeautjes, zendingsgeld op school, een bloemetje op tafel, zakgeld etc. Of dit reëel is moet nog blijken, maar ik denk dat het wel haalbaar is (en dat we dan ook onze ‘duurzame’ boodschappen kunnen blijven doen). Alles apart bijhouden hoort nu tot het verleden, we kunnen uitgeven zolang de voorraad strekt en dan geldt: op = op. Ik ben benieuwd hoe ons dit systeem gaat bevallen. Het scheelt in ieder geval een hoop gedoe, bonnetjes bewaren en plichtmatig cijfertjes invoeren.

5 augustus 2010

Hard werken en ontspannen slenteren

Na een telefoontje (en wat geregel) konden we de kinderen dinsdag wegbrengen naar opa en oma. Hadden wij de gelegenheid om thuis eens flink de handen uit de mouwen steken...


Een klus die we al maanden geleden hadden moeten aanpakken, maar steeds hadden uitgesteld omdat het zoveel werk is... Nu eindelijk een schuurmachine gehuurd en dan maar rondjes lopen met zo'n (on)ding, veel stof opvegen en alles impregneren. 's Avonds konden we de huiskamer en gang niet meer in en zaten we knus onder ons afdakje (met al het lekkers dat ik van te voren had klaargezet).

Omdat we er een dag niet op mochten lopen zijn we een dagje weggeweest, naar Haarlem. Erg gezellig om eens samen op stap te gaan, dat komt er zo weinig van. We kwamen aan in de regen, maar toen het zonnetje weer was doorgebroken hebben we erg genoten van deze gezellige, sfeervolle stad. Overal prachtig groene straatjes met geveltuintjes...




We gingen met de trein, want m'n man had een gratis dagkaart gekregen van de NS (en ik kon met korting meereizen op zijn jaarkaart). Dus naast mooi, gezellig en ontspannend was het ook een voordelig dagje uit :-)

Thuisgekomen snel wat gegeten en de vloer voor de tweede keer geïmpregneerd (en de looppaden zelfs een derde keer vandaag). Alle stoelen en tafels zijn voorzien van nieuwe 'viltjes' (van oude vloerbedekking) zodat de vloer voorlopig ook mooi blijft. Al met al een flinke klus, maar nu staat alles weer schoon op zijn plekje en het ziet er weer prachtig uit! Hopelijk kan de vloer er nu weer een tijd tegen.

Terwijl de vloer beneden onderhanden werd genomen was ik boven op de kamer van de jongens druk in de weer (als verrassing voor de jongens). Na de kamerwissel een paar maanden geleden hadden ze nog steeds een paarse muur en een muur bloemetjes behang :-) De paarse muur is nu stoer grijs (het bloemetjes behang moet wachten op een volgende klusronde). Toen ik klaar was hebben we snel alles op zijn plek gezet en zijn we weggereden om de kinderen op te halen. We hebben er lekker een hapje meegegeten en toen we thuiskwamen waren de jongens helemaal blij met hun 'nieuwe' kamer!

Dit waren de laatste grote klussen deze vakantie. Sinds we thuis zijn is er (vooral door m'n man) veel werk verzet. Nu nog een paar dagen 'gewoon' vakantie vieren met elkaar. Heerlijk genieten van alles wat klaar is in huis, van rustig aandoen en van leuke dingen samen doen.

1 augustus 2010

De taal van het hart

"Wat doe jij als je in je tuintje aan het werk bent," vroeg ik een poosje geleden aan m'n dochter. "Hoe zorg je er nu voor dat je bloemen het goed doen? Dat ze mooi gaan bloeien?"

Ze huilde nogal omdat ik boos was geweest en moest ineens omschakelen naar een ander onderwerp. "Nou, eh... ik geef ze water." "En wat doe je allemaal nog meer in je tuintje? Je bent er altijd zo lekker bezig!"

"Soms zet ik een stokje naast een bloem, zoals mijn zonnebloem. Anders valt hij om. Soms moet ik onkruid wieden" "En waarom doe je dat dan?" vroeg ik haar. "Anders verstikt het mijn mooie bloemen."

"Weet je, hoe jij voor je tuintje zorgt, dat lijkt soms een beetje op hoe je voor kinderen zorgt. Papa en ik willen graag dat je mooi gaat bloeien, zoals God jou heeft bedoeld. Op jouw plekje, zoals jij bent. Weet je ook waar kinderen mooi van gaan bloeien?"

"Niet alleen van water!" grapte ze door haar tranen heen. "Nee, maar wel van knuffels, van complimenten en dat je ze helpt en goed voor ze zorgt. En soms moet je ook het onkruid uit het tuintje halen, anders word je geen mooie bloem. En dat onkruid dat zijn de dingen die niet aardig of goed zijn. En dan mopper ik (of papa) even op je of je krijgt straf. Dat is dus niet om je te plagen of omdat we niet van je houden, maar om ervoor te zorgen dat je een mooie bloem wordt. Snap je dat?"

"Ja, ik geloof het wel, mama. Je wilt graag dat ik mooi ga bloeien en dat kan niet als ik dat ene elke keer zeg of doe..." En ik gaf haar een dikke knuffel, we hebben er ook samen voor gebeden.

Het is al een paar weken geleden dat ik hierover met haar heb gepraat en nog vaak begint ze ineens over bloeien, over onkruid, over snoeien. Om een mooie bloem te worden, in haar eigen kleur en formaat. Ik ben zo blij dat ik haar met een voorbeeld uit kon leggen wat ik bedoelde, de taal van haar hart kon spreken en dat ze het deze keer echt begreep door haar liefde voor haar tuintje.


Een kostbaar moment, een wijze les voor mij om de taal van het hart te spreken. Om ons kind te laten bloeien. En dat ik op moet passen niet te blijven steken in de hoeveelheid van m'n woorden, de redelijkheid van m'n argumenten, het volume van m'n stem. Opvoeden om te laten bloeien, in de kleur die ze kregen, op de plek die goed voor ze is. Wat mooi.