En dan is het jaar alweer bijna voorbij...

verse zelfgebakken appelbeignets staan op tafel

de voor het goede doel gekochte oliebollen in een bakje ernaast

2009 was vooral een goed en mooi jaar voor ons, een jaar van...

verhuizen en het vertrouwde achterlaten,

inburgeren en veel nieuwe mensen leren kennen,

lieve vrienden uitzwaaien naar het buitenland,

dubbele woonlasten, maar toch genoeg hebben

voorzien worden op onverwachte manieren,

creativiteit, webwinkeltje en workshops,
door de allergische medische molen gaan,
dieet en beperkingen (moeten) leren accepteren

dankbaarheid voor zoveel mooie, goede dingen,

plezier met en dankbaarheid voor elkaar
voor goede relaties met anderen.

Maar 2009 zal vooral in mijn herinnering blijven als het jaar

waarin dat wat verbroken was weer hersteld is
en ik op een bijzondere manier weer contact kreeg
met één van mijn zusjes na lange, lange jaren.
Niet meer verwacht en zomaar gekregen!


Een goede, gezellige jaarwisseling gewenst
en voor 2010 alle goeds!

Logeren, klussen en groeispurt

De kinderen zijn eergisteren bij opa en oma gebleven en voor hen is deze logeerpartij altijd feest! En wij genieten even van een rustig huis, van lekker in je bed liggen zonder dat er kinderen of knuffels in bed ploffen, van opruimen en dat alles dan ook netjes blijft, van eten zonder gekibbel en getrap onder de tafel, van lekker in gedachten bezig zijn en rustig met elkaar kunnen kletsen.

En naast genieten hebben we ook het laatste stuk van onze zolderkamer behangen (al is dat achteraf ook genieten :-), vinyl uitgezocht voor op de vloer, lekker rustig door de kringloop gelopen (en een mooie stormlamp gekocht, noodvoorziening voor als de stroom ooit uitvalt ;-), kortingsstickers bij bouwmarkten nuttig gebruikt voor noodzakelijke aankopen als vloerdelen voor onder het vinyl. Nog even verfen en sauzen en dan komt 't grut straks weer thuis en dat is ook genieten! Ze lijken altijd ineens weer een stuk groter als je ze even niet gezien hebt.

En groter zijn ze zo-wie-zo al. Op de één of andere manier hebben ze alledrie een groeispurt gehad en dat is bij ons thuis een nieuwe ontwikkeling. Onze kinderen groeien namelijk altijd langzaam maar gestaag, volgen de onderste groeilijn en vooral dochter doet soms zo lang met haar kleding dat ik het wel te klein kan kijken! Omdat ze niet erg groot zijn voor hun leeftijd ben ik blij dat ze eens een spurtje hebben gemaakt, maar daardoor zijn bij de oudste twee veel kleren ineens te klein. Ik had gelukkig nog een aantal (gekregen of op rommelmarkten gekochte) winterjassen liggen voor de oudste zoon en de jongste kon zo de jas van zijn broer aan. En het komt mooi uit dat deze groeispurt samenvalt met de uitverkoop en de eindejaarsgratificatie ;-) Voor de scholen beginnen moeten we dus shoppen om de kledingkasten weer wat aan te vullen. Eens kijken hoeveel winkels we inkunnen voordat het gekerm begint, ze hebben alle drie ons hekel-aan-winkelen-gen meegekregen :-)

Rustige kerstdagen

We waren met zijn allen thuis de laatste dagen, het was eigenlijk een lekker rustige kerst. Donderdagavond is m'n man met twee kinderen naar een kerst'nacht'dienst geweest. Ik heb met één van de kinderen thuis via internet de dienst meegekeken. Hij kan niet goed tegen drukte en veel geluid. Thuis zit hij rustig naast me en zingt zelfs mee, daarom lossen we het soms op deze manier op. Eerste kerstdag gingen we wel met zijn allen naar de kerk en hadden we een hele mooie dienst, ieder jaar dezelfde Boodschap en toch klinkt het ieder jaar weer anders, beleef je het feest anders.

In het kader van back tot the simple basics bleven de kerst- en spijskransen in de winkel dit jaar. Ik realiseerde me dat ik niet eens de moeite genomen om te kijken of er überhaupt iets te koop was dat allergieproof was, chocolade en noten horen net zo bij kerst als klokken en lichtjes. Ik heb zelf wat gebakken. Toen de rozijnencake stond af te koelen konden ze er maar moeilijk vanaf blijven... betrapt...

Aan het eind van de middag druppelde ons familiebezoek binnen. Eest gezellig gekletst met elkaar en later ging ik de laatste dingen voorbereiden voor het eten. Eén van de dingen die we aten was dit lekkere home made mosterdsoepje:

een sjalotje (of een halve ui) in stukjes fruiten, 250 gram in stukjes gesneden champignons erbij en een teentje geperste knoflook. Even meebakken en dan 750 ml. bouillon erbij en een pakje room culinair. Half uurtje laten pruttelen, 2 eetlepels pittige mosterd en evt. wat peper toevoegen en dan alles fijnmaken met de staafmixer.

Verder hadden we eenvoudige gerechten, die lekker smaakten en snel klaar waren. Als dessert hadden we roomijs met warme appel met kaneel uit de oven en wat slagroom. Echt een aanrader. Een paar familieleden bleven logeren en tweede kerstdag hebben we samen ontbeten en verder bijgepraat. De kinderen vonden het geweldig om hun neefje zo lang te zien. Toen ze ook nog in bad mochten was het helemaal feest. Het moest wel in etappes, ze worden echt te groot om tegelijk los te weken (en wat een gekibbel wie dan bij wie in bad mag ;-)

Toen ze weg waren hebben we niet veel bijzonders meer gedaan, het was gewoon gezellig samen en dat ging vandaag gewoon door. Om wat goed te maken met de kinderen hebben we net lekker gegourmet. Ze waren zo teleurgesteld dat we een drie gangen dinertje hadden eerste kerstdag en niet zoals 'altijd' gingen gourmetten (in hun beleving was het al een traditie geworden ;-). Nou ja, dan maar alle resten op tafel, wat stukjes vlees uit de vriezer erbij en wat pannenkoekenbeslag maken... het was reuze gezellig. Als klapper gaan de kinderen zo meteen bij elkaar logeren, hoe simpel kun je de feestdagen bijzonder afsluiten.

Morgenochtend gaan we maar eens flink aan de slag om wat overtollige energie kwijt te raken, na al die 'zondagen' neemt de rusteloosheid bij sommigen hier erg toe. En dan zijn er 's middags en 's avonds alweer twee jarigen waar we op bezoek hopen te gaan. Het kan hier niet op met het gefeest.

Verrassing aan de deur

Vanochtend ging de bel, stond er een zakelijke relatie van mijn man op de stoep met een kerstpakket. En niet zo'n klein pakket ook! We hebben het gewogen en er zat 6,5 kg. vlees van een goede slager in, allerlei luxe soorten als rollade die we anders nooit kopen. Wat een verrassing! Ik was er heel blij mee, hebben we lekker vlees wat we onze gasten eerste kerstdag voor kunnen zetten! Maar (een beetje zeurderig) ik vond het ook wel lastig, want normaal eten we bijna geen 'gewoon' vlees en ik zou het ook snel niet kopen. Zo kom je door de kerstpakketten en attente acties van anderen toch even met je geweten in de clinch. Nou ja, we hebben het nu eenmaal in huis en dan gaan we er ook maar van genieten, besloten we pragmatisch. Het meeste ligt nu in de vriezer en zo hebben we ineens de vriezer vol, bijzonder hoe we ineens vanalles krijgen!

De afgelopen week kregen we ookal een nieuwere koelkast. M'n zusje en zwager hadden er eentje over. Zij wilden onze oude koelkast (met vriesvakje) wel en wij hebben nu een ruime koelkast die past bij het aantal mensen dat hier woont. Die vorige was van de oude bewoners die met zijn tweetjes waren, het was dus best behelpen en ik moest vaak naar de winkel voor zuivel. Waarschijnlijk is deze nieuwe ook energiezuiniger, daar zijn we ook blij mee. En waar ik ook erg blij mee was, was dat ik hem zelf kon uitsoppen. Na een aantal 'arbeidsongeschikte' dagen 'doet' mijn vel het weer redelijk en kan ik weer wat doen met mijn handen. Gelukkig maar, want ik ben er niet zo'n held in om mijn werk aan anderen uit te besteden. Al heb ik wel mijn schoonmoeder gevraagd om de stoofpeertjes voor 1e kerstdag te schillen, ik kon het schilmesje niet zo goed vasthouden. Wat is het toch lastig om je afhankelijk te voelen, maar ik wilde deze keer niet al te eigenwijs zijn en het toch zelf doen :-)

En dan is het morgen alweer bijna kerst, de kinderen tellen hier de dagen af. We zingen vaak samen:

Wees stil en kom wat dichterbij,

dit Kind van Betlehem;

het einde, het begin is Hij

Niets kan ik zonder Hem

Ik wens jullie alvast fijne dagen toe!

Wakkere winkelaar

Een poosje geleden heb ik me bij Wakker Dier aangemeld voor een handige service: de Wakkere Winkelaar. Je krijgt eens per twee weken een overzicht in je mailbox met daarin de diervriendelijkste aanbiedingen van zes grote winkelketens. Zo kunnen budget en duurzaam bezig zijn mooi gecombineerd worden, dacht ik zo.

Ik heb vandaag de eerste mail ontvangen, het ziet er erg overzichtelijk uit. Helaas slechts een handjevol diervriendelijke vleesaanbiedingen. En dat terwijl de grote winkelketens verder enorm lopen te stunten met goedkoop vlees! Jammer genoeg wordt er straks dus weer veel gegeten ten koste van dieren en boeren...

Kerstvakantie, kriebeligheden en verwennerijen

Net zoals overal ook hier een witte wereld, prachtig, mooi (en koud). Eergisteren waren we in het noorden van het land, wat een imposante pakken sneeuw lagen daar! Af en toe was het even schrikken op de snelweg, lag er ineens ijs (pff). Verder veel plezier gehad, de kinderen hebben lekker van sneeuwhellingen afgesleed (hadden ze bijna nog nooit gedaan) en we hebben genoten van het gezelschap van onze vrienden. Ze hadden bijzonder mooi nieuws over een lang gehoopte, maar niet meer verwachte verwachting. Fijn als na je moeilijke dingen ook de vreugde samen kunt delen.

Hoe mooi de sneeuw ook is, de omslag van het weer had tot gevolg dat m'n vel veranderd is in een droog, rood, jeukerig omhulsel. Jammergenoeg is gelijktijdig vanbinnen de boel uit balans. Ik baal er flink van, want het leek beter te gaan en ik kon af en toe weer aardappels eten, af en toe een pizza maken met verse tomaat, hier en daar wat met soja 'smokkelen'. En als 'af en toe' en 'hier en daar' meevallen is de verleiding groot om het nog eens vaker te proberen (... zucht... die Jente leert het nooit, denken meelezende vriendinnen nu vast ;-) Ik was de laatste tijd zo opvliegend en humeurig dat ik mezelf niet meer kende. Er ging pas een lampje branden toen ik eens serieus ging nadenken na de blog van vorige week over tussendoortjes en een paar reacties die ik kreeg. Ineens bedacht ik dat ik de afgelopen week al vier dagen aardappels gegeten had, gewoon niet op gelet. Dom, want de diëtiste had me op het hart gedrukt alles met beleid te doen. Nou ja... het is dus een beetje eigen schuld, dikke bult en ik ga me weer houden aan 'de regeltjes'. Het bedenken van het kerstdiner wordt nu een stuk eenvoudiger, nu er veel mogelijkheden wegvallen :-)

Nu genieten van de vakantie, ze hebben 2,5 week vrij! Buiten ligt een vers laagje sneeuw dus alles is weer wit en de zon schijnt! Dat moet een mooie vakantiedag worden. En niet alleen buiten worden we verwend, ook op andere fronten is er veel verwennerij. Naast een mooi kerstpakket en een gratificatie kreeg m'n man via zijn werk een flink aantal flessen wijn, cognac (nog nooit gehad) en zelfs een kadobon van een zakenrelatie. Leuke extraatjes zo aan het eind van het jaar.

Slimme merel

Tussen de bedrijven door ineens dit mooie plaatje!

Even schuilen, het sneeuwt tenslotte niet iedere dag

en dan ook nog lekkere besjes onder handbereik

Geef die merel eens ongelijk?

Gezonde (en lekkere) trek

Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat, maar hier zijn de kinderen half uitgehongerd als ze uit school komen. Als ik niet uitkijk plunderen ze alle kastjes, de fruitschaal en duiken ze ook nog de kelderkast in :-) Ze krijgen altijd een beker drinken en een snoepje of koekje en wat fruit. Maar eigenlijk helpt dat niet zo best, vaak blijft de trek en het vragen slaat al snel om in gezeur als ik niets pak. Ik snap dat wel, ik heb zelf ook snel last van een lege maag en dalende bloedsuiker. Ik moet dan ècht iets eten, want ik word er niet vrolijker van als ik niets neem en sta snel te trillen op mijn benen.

Aan de andere kant wil ik ze niet vetmesten met allerlei zoetigheden en juist met tussendoortjes lopen de kosten ongemerkt snel op. Dus dan moet er wat bedacht worden om het gezellig èn budgetvriendelijk te houden. Ons aanvullend assortiment bij aanhoudende middag-trek:

• beschuit met iets erop (sommigen doen een moord voor pindakaas, anderen hebben liever iets smeuïgs)
• extra plak ontbijtkoek
• appel in partjes gesneden met een beetje kaneel erop
• soepstengels dippen in een doosje smeerkaas
• tosti met kaas of met suiker en kaneel
• bakje yoghurt met cruesli of Honey hitters (en dan na het eten geen toetje meer)
• af en toe een bakje zelf gep(l)ofte maïs, liefst in combinatie met een DVD-tje
• af en toe iets extra's uit hun snoeppot, zeker nu die nog goed gevuld is na Sint en Sint Maarten
• sporadisch een klein zakje chips (als dat nog over is na een verjaardag)

Wat geven jullie na schooltijd aan die hongerige wolfjes? En als je een lekkere, hartige, gezonde of voordelige aanvulling hebt... tips zijn welkom.

winterfair, bootje en gezellig samen zijn

Deze week ben ik met frisse zin begonnen en heb vanochtend gelijk de gangkast leeggehaald, spullen uitgezocht en opgeruimd. En zo heb ik nog meer klussen op de lijst gezet die zijn blijven liggen de laatste maand met al die verjaardagen en feesten. Even flink er tegenaan voor de kerstvakantie begint, zodat er rust en ruimte is in huis. Eigenlijk werkt dit soms nog het best tegen die hangerigheid van vorige week, jezelf een schopje geven tegen een zekere plek ;-) (al staat een koek bakken en eten met stip op nummer twee...)

Afgelopen vrijdag ben ik met een vriendin naar een sfeervolle winterfair geweest, het was bij een vriendin van haar thuis. Het bleek de fair te zijn die Freekje organiseerde en haar zus Adriana was er ook. Erg leuk om deze medeblogsters eens in het echt te ontmoeten. We hebben even gezellig staan praten en ik heb ook een paar leuke dingen gekocht, o.a. een paar nieuwe koffiebekers. Alle leuke bekers waren stuk gevallen en op de een of andere manier smaakt de koffie me minder lekker als het niet in een gezellige beker zit, vooral de eerste beker 's morgens :-)

Zaterdag kregen we een zeilbootje achter ons huis. Buren gaan over een poosje verhuizen en ik bracht hen onze verhuisdozen, bij ons stonden ze toch in de weg. Toen kwamen zij met een vraag: ze hadden een bootje over, of wij hier belangstelling voor hadden? Nou en of! Er moet een kleine reparatie gedaan worden, maar dat maakt niet uit. De komende zomer kunnen we zo lekker varen achter ons huis, erg leuk.

Gisteren waren we voor het eerst in vijf weken gewoon lekker thuis, zonder verjaardagen, feesten of andere leuke (maar ook verplichte) dingen. We gingen naar de late kerkdienst en konden dus rustig ontbijten, we hebben spelletjes gedaan, zijn even naar de moestuin gefietst om mijn rijtje pas geplante aardbeien te bewonderen en hebben als avondeten gegourmet. Heel simpel met weinig toeters en bellen, maar dat maakt niet uit. De kinderen waren druk in de weer, het smaakte lekker en het was erg gezellig. Heerlijk als je eens een dagje gewoon met elkaar bent zonder dat er iets hoeft.

En nu dus weer maandag... nog een paar dagen en dan begint de vakantie alweer. Ik ga nog even snel aan de slag met uitgestelde klussen, dat geeft zo'n lekker voldaan gevoel als het af is.

Laten we zingen van leuke dingen

Op de sinterklaas cd van Bert en Ernie (ik kan hem inmiddels dromen :-) staat een liedje: "Laten we zingen van leuke dingen... " en dan bedenken ze allerlei dingen waar ze blij van worden. Zingen van leuke dingen, misschien helpt dat om van die onbestemde lamlendigheid af te komen? Echt... ik ben niet vooruit te branden deze week, behalve mijn korte lontje, dat brandt soms wel wat snel...  Oké, "laten we zingen van leuke dingen..."

• Van de (gratis) oefenrepetitie van het Orkest van het Oosten waar ik gisteren heenging met een vriendin. Een gezellig avondje, lekker voordelig wat cultuur opgesnoven :-) en met ons nog veel anderen. Ook veel 'dure' mensen (zoals mijn schoonmoeder soms in het dialect zegt als ze het over rijke mensen heeft). We zaten al te grappen tegen elkaar dat die zeker door de kredietcrisis door hun oude geld heen waren. 
• Van de rommeldozen met knutselspullen die ik eindelijk eens heb uitgezocht, waardoor andere dingen netjes opgeruimd kunnen worden.
• Van de 'meevaller' dat een middenvoetsbotje van onze oudste zoon niet gebroken lijkt na een gekke bokkensprong van de kast tijdens gym (en waar hij eerst niets van tegen juf vertelde), maar dat de voet 'alleen' gekneusd is (hoopt de dokter...).
• Van de drie kleine kerstroosjes die mijn keukenraam opfleuren.
• Van patat met fricandellen (en boontjes, voor de groene touch) die op ons menu staan vanavond.
• Van een overheerlijke koek die op het aanrecht staat...

Ook zin om te bakken? Verwarm de oven voor op 175 graden en doe in een kom:

400 gram zelfrijzend bakmeel, 350 gram donkerbruine basterd suiker, 3,5 dl. melk, 2 eetlepels koekkruiden, 2 eetlepels cacao en een flinke hand rozijnen. Goed roeren (kan energiezuinig met een garde of pollepel), in een tulband doen en 1,5 uur bakken.

Voor de gezelligheid heb ik vandaag ook nog wat parelsuiker bovenop het deeg gestrooid, dat oogt wel leuk als je wilt zingen van leuke dingen :-). Dat liedje zingen helpt best een beetje. Hopelijk zing ik morgen ook nog, want cacao en Jente... niet zo'n verstandige combinatie (maar dat mag de pret nu niet drukken).

Donkere dagen lampjes

December is altijd zo'n donkere maand, zeker als het van dat druilerige weer is. Ik hou van gezelligheid in huis, van kaarsen en lampjes. Donkere dagen lampjes zoals een buurvrouw dat eens noemde. Vroeger mocht ze als lid van een bepaalde kerk geen kerstboom te hebben, die hadden ze dan ook niet... maar ze werd somber van die donkere decemberdagen en daarom had ze donkere dagen lampjes aangeschaft. Die lagen al voor Sint het land in kwam in de kamer en verdwenen pas ergens in januari, heel gezellig.

Ik vind dit zelf een mooie uitdrukking, want het gaat ook om die donkere dagen dat ik lampjes in huis heb. We hebben geen kerstboom, wel eens gehad maar ik kon er niet achter staan vanwege onze beleving van het kerstfeest. Daarom geen kerstboom meer, maar waar laat je dan de lampjes? Momenteel hebben de kinderen en houten kist in gebruik als kerst'stal'.  Met playmobil, lego en stro hebben ze een kersttafereeltje nagemaakt en ze spelen regelmatig het kerstverhaal na. Over de 'stal' ligt nu een snoer lampjes, als een soort sterrenhemel. En op de kist liggen ook alle kerstboekjes die we hebben, zo kunnen ze het verhaal nog eens nalezen en bezig zijn met het feest dat komt.

Verder heb ik een adventskrans gemaakt. Eigenlijk vrij eenvoudig met vier kaarsen en een gekochte krans. Ik heb hem met materialen uit de tuin opgemaakt, ik vond nog net genoeg mos, hulst, rode bessen. Uit een boeket dat bijna uitgebloeid was heb ik een paar goede rode rozen gehaald. Iedere zondag tot de kerst steken we een extra kaars aan.

Ik bedacht me ineens dat we zo toch een heel aantal tradities als gezin hebben ontwikkeld de laatste jaren voor deze maand. Zo maak ik altijd een adventskrans of bloemstuk, we kopen met de kinderen een kerstboekje of kerstcd (dit jaar bracht de sint ze trouwens vanwege de bezuinigingen :-), we bedenken en maken samen versieringen, we lezen samen uit een adventsdagboekje, zingen na het eten kerstliederen (dit heb ik gekopieerd met plaatjes erbij zodat ook de kinderen die nog niet kunnen lezen het lied herkennen en kunnen kiezen).

Beleefde traditie kan een maand als deze extra mooi maken, het kan helpen de feesten extra te beleven en het past helemaal bij ons gezin zoals wij dat dan doen. Een gezinstraditie geeft iets vertrouwds en geeft (hopelijk) goede herinneringen. Onze tradities passen voor mijn gevoel ook goed bij 'meer doen met minder', we kiezen als gezin een eigen route om deze commerciële decembermaand in te vullen en te beleven. In ons geval een gezellige, sfeervolle maar ook sobere route.

Zaden bestellen en administratieberg

Net hebben we wat zitten dagdromen boven de gids met tuinzaden, die lag een poosje geleden ineens op de deurmat. Alle leden van de volkstuinvereniging kregen er eentje en wij nu dus ook. Heerlijke smalle sperziebonen, rode tomaten zonder bruine vlekken, snackkomkommers, sla zonder vraatsporen, boerenkool zonder larven van het koolwitje. Het ziet er heerlijk uit allemaal, je zou zo vanalles bestellen. Gezien ervaringen uit het verleden kiezen we voor vooral makkelijke groentes, die je bv. kunt laten staan (boerenkool en bieten), die vroeg of juist laat te oogsten zijn (spinazie, veldsla) of die in de winkel duur zijn (mais, snackkomkommers, paprika) en stokslabonen omdat we die vers van het land het allerlekkerst vinden. Hiernaast hebben we nog wat kleinfruit en dan is onze mini-tuin ook wel vol :-) De komende tijd nog nadenken over een plantschema en welke kruiden ik erin wil hebben. Lekker wegdromen bij mooie moestuinfoto's in het grote moestuinboek. De werkelijkheid van klei en onkruid dringt volgend jaar wel door.

Alhoewel ook nu moet ik terugkeren in de werkelijkheid, er ligt een enorme berg administatie, kleur- en knutselwerk en ander papierwerk naast me. Alles haastig in de kast gepropt vlak voor er bezoek kwam de laatste weken. Nu moet het maar eens worden uitgezocht en opgeruimd. De mensen die al langer meelezen zullen dit stapeltjes syteem wel herkennen, ik heb er al vaker over geblogd... het lukt maar niet om ons leven te beteren... Rekeningen betaal ik keurig op tijd, maar daarna begint het grote stapelen. Tot de kast vol is zoals nu en dan is het belabberd veel werk :-( Ik ga snel aan de slag.

Pakjespret

Wat een gezellige boel was het dit weekend. De jongens hadden zaterdag besloten dat ze een pyamadag hadden. De hele dag hebben ze lekker gespeeld en aangerommeld in hun kloffie. 's Avonds kwamen opa en oma en oom eten en toen...zingen maar! Piet kwam achterom maar had de verkeerde zak neergezet, met alleen maar fopkadootjes. In het gedicht stond dat er ook een piet op het dak was geweest, dus op naar boven. De een wat moediger dan de ander :-) Op het dakraam zwarte handen en vingers.... maar ook een zak op de wasmachine...  dikke pret!

De kinderen zijn flink verwend, de hulpsinten hadden (deels onverwacht) flink wat meegenomen. Onze 'budget' zak zat ineens toch helemaal vol! Ze waren zo blij met alles en wilden gelijk wel spelen. En al het was geduld om te luisteren nog niet zo groot, de gedichtjes vonden ze ook leuk. De jongste keek wel erg ondeugend en verrast (met zijn hand voor zijn mond) toen in het gedicht zijn tekenkunsten ter sprake werden gebracht :-)

Toen de jongens op bed lagen hebben we nog Monopoly gespeeld, dat zat ook in de zak. Dochter genoot met volle teugen, een echte handelaar in dop :-) Dat spel zullen we vaak spelen de komende tijd vermoed ik zo.

Deze beste man is uit de bak met narcissen gehaald (ze doen het mooi M. ;-) en zit in de grote jutezak, net als de pietenmutsen, mijters en cd's. Over tot de orde van de dag... wasmanden legen, bedden verschonen, rommel opruimen, dakraam schoon zien te krijgen, de enorme wasmand met schoon spul niet langer negeren.

Verjaardagstaart en linzensoep

Bedankt voor alle felicitaties! M'n dochter kon dit ook erg waarderen 'Alweer van iemand, mama? Van wie dan? Wat leuk!' Ook grappig dat een 'simpele' appeltaart zo in de smaak valt. Hier zit een verhaaltje aan vast. Toen de oudste vier werd wilde ze heel erg graag een Jip en Janneke taart, die had ze een keer in zekere winkel gezien en die moest en zou ze hebben. Ze keek er helemaal naar uit, genoot van de kaarsjes en de eerste hap. Ze probeerde heel dapper een tweede hapje en toen barste ze in tranen uit, ze lustte de taart ècht niet. De grote mensen zich door hun taartje heen gegeten, de laatste stukken verdwenen niet in magen maar elders...

Toen ze vijf werd mocht ze kiezen wat ze wilde, een prinsessentaart of een appeltaart. Tja... dat was even een dilemma. Uiteindelijk wilde ze een wat duurder kado dan we eigenlijk wilden geven, toen zei ik: 'Je mag het hebben, maar dan bak ik zelf een taart. Die andere taart is 8 euro en dan doen we dat bij je kado.' Ze was gelijk om. Vanaf die tijd hebben we eigenlijk iedere verjaardag appeltaart. Ze mogen kiezen hoor, maar willen het zelf. Mèt hun nieuwe leeftijd natuurlijk groot in het midden en omringt door kaarsjes.

Ze was gisteren nog ziek thuis gebleven en heeft vandaag getrakteerd, het feestje tillen we over de sinterklaas heen naar wat rustiger tijden. Zitten we alleen nog met een pan linzensoep... Ik had zin om eens wat anders te maken voor het eten zondag en ik had laatst bij een turkse winkel rode linzen gekocht. De soep viel redelijk goed in de smaak bij de visite, alleen is het vrij machtig en er aten minder mensen mee dan verwacht. Dan is twee liter en nog een liter groentensoep (voor de mensen die de linzen niet zagen zitten) voor 7 volwassenen best veel :-) Ik had ook nog allerlei andere dingen op tafel staan. Nou ja, het scheelde gisteren een boel tijd: soep opwarmen, stokbroodje in de oven, salade en andere restjes en eten maar.

En dan nu op naar de volgende feesten. Vanavond de pakjespiet maar eens een handje helpen met inpakken en een lijstje maken van wat er nog moet komen. En ik wil nog wat bedenken voor de adventstijd, maar daarover een andere keer meer.

Jarige Jet

Opnieuw feest!

De jarige Jet werd alweer acht jaar!

Opnieuw een huis vol mensen,

gezelligheid & leuke kadootjes.

En jammergenoeg een ziek Jetje

dat geen hapje taart heeft genomen

maar dat wel erg gelukkig was dat ze eindelijk kreeg
 waar ze al zolang naar uit keek

Reken maar dat Snuffeltje goed verzorgd

 en vertroeteld gaat worden :-)

Meevaller en modeshow (viel ook mee)

We hadden een vandaag mooie meevaller. Gisteren ging er iets mis toen m'n man iets wilde aanpassen in 'mijn kpn'. Het systeem liep vast wat tot gevolg had dat hij ineens een nieuw abonnement op zijn naam had staan (daar begint de ellende weer... dacht ik).Ik heb vandaag gelijk gebeld, sprak een zeer vriendelijke medewerker die alles gelijk regelde en hij zei: "U spreekt met een afdeling die uit coulance bepaalde dingen mag regelen. De komende zes maanden krijgt u uw abonnement 15 euro goedkoper! Voor het ongemak." Ik geloofde mijn oren niet, vroeg het nog eens na. Maar het was echt zo! Na mijn 'zeur'blogje over alle tegenvallers dus ook melding van goed nieuws :-)

Nog een meevaller was de modeshow die ik vanavond heb gelopen, Jente op de catwalk, wie had dat ooit gedacht... :-) Een hele ervaring, maar ontzettend leuk (achteraf, vooraf vooral zenuwen). De modeshow was een vrijwilligersklus die we met een groep uit de kerk hebben georganiseerd, met als doel voor dak-en thuislozen een gezellige avond te organiseren en om kleding uit te delen op een ludieke manier. We hadden ontzettend veel kleding gekregen en moesten allemaal een keer of vijf op. Het publiek was erg enthousiast en na afloop hebben veel mensen 'gewinkeld', heel gezellig, heel ontspannen. Wat over was (dozen vol!) gaat naar een kleding winkel van die organisatie. Al het geregel en georganiseer was echt de moeite waard!

Weer een ribje minder

Twee maanden geleden heb ik eens geschreven over alle rekeningen die de laatste maanden de weg naar onze brievenbus hebben gevonden. Het was een flinke aanslag op onze spaarvarkentjes en ik schreef over ons denk-voor-je-rent projekt: niet gelijk naar de winkel rennen, maar kijken of we het ook zelf kunnen oplossen, zelf kunnen maken of goedkoper kunnen regelen. Tegelijk had ik ons weekbudget voor de boodschappen (en dierenvoer, persoonlijke verzorging, postzegels etc.) verlaagd naar 85 euro per week. Ik heb niet het gevoel dat ik extreem zuinig ben geweest (dat lukt me eerlijk gezegd ook niet) en dat er niets meer kon. Een jaar geleden had ik niet gedacht dat we ons hier goed mee zouden kunnen redden, maar het lukt en we eten net zo lekker en gezond als voor die tijd. We hebben een wijntje en chips in het weekend, maar zaken als tijdschriften, pakken koeken, verse bloemen zijn voorlopig in de ban gedaan en ik ben zelf de jongens gaan knippen.

Ik dacht net: gelukkig, de komende maand (met eindejaarsuitkering) houden we mooi wat over. Maar helaas heeft een onderhoudsbeurt van de auto en de APK-keuring roet in het eten gegooid en ons Rabo-varkentje (onze flexibele spaarrekening) opnieuw van een rib ontdaan. Naast de reguliere dingen nieuwe banden en 'n nieuwe distributieriem, dat valt behoorlijk tegen. Het tijdelijke budget van 85 euro blijft dus voorlopig nog even (minder lijkt me niet erg reëel voor een gezin van vijf personen) en ook verder zit de knip even op slot, ik wil gewoon een buffertje hebben voor onverwachte zaken.

Het consuminderen dat in huize Jente vrijblijvend en vanuit overtuiging begon is inmiddels niet zo vrijblijvend meer. Goed opletten is geleidelijk via besparen verschoven naar bezuinigen, gevoelsmatig zijn dit toch heel verschillende dingen en ik moet hier soms best aan wennen. Wennen dat op 'op' is, dat ik laarzen heb gekocht via Marktplaats (vrijwel nieuwe!), dat we niet alle goede doelen meer zo kunnen steunen zoals we gewend waren. Moeten 'wennen' is geen ramp en gelukkig is het niet zo erg dat ik de hele dag loop te rekenen (en dat wil ik ook graag voorkomen).

En gelukkig is tevreden zijn niet alleen afhankelijk van geld. Zo werd ik helemaal blij van de kussenhoesjes, die ik vanavond op bestelling gemaakt heb voor iemand...

Een krokodil op je bord

Heel af en toe kruipt er over de kinderborden een krokodil,

tussen de bosjes door... naar de rand van het bord...

... met smaak word hij stukje bij beetje een kopje kleiner gemaakt.

Erg handig als een komkommer op moet (zoals vandaag) en een keer geen gezeur aan tafel, want een krokodil opeten is altijd feest. Dit in tegenstelling tot de standaard macaroni waar ongeveer dezelfde ingrediënten in gaan en wat ze ècht niet lusten (zeggen ze). De enige afspraak is dat de 'bosjes' op moeten zijn voordat de krokodil verslonden is en meestal willen ze hier hun best voor doen, zeker als ze de 'gewone' macaroni in de pan zien liggen :-)

Feestelijk weekend

Het afgelopen weekend stond eigenlijk helemaal in het teken van het feest van mijn schoonouders. Allerlei laatste voorbereidingen zoals een lange vlaggetjesslinger in elkaar zetten (leuk idee, maar ik verkijk me altijd op de hoeveelheid werk m'n idee met zich meebrengt :-), een broek inkorten die mijn man de ochtend voor het feest nog had gekocht (hij noemt dit soort acties strakke planningen, ik heb hier andere formuleringen voor... grrr... maar heb het in die tien jaar dat we elkaar nu kennen afgeleerd om hem te heropvoeden, het helpt gewoon niet (en ik wist dat hij nog een broek in de kast had liggen die ook netjes was), tassen en cadeautjes inpakken enzo. 

En toen op pad, eerst naar hun huis, toen door naar de locatie. Na een mega druk bezochte receptie in besloten kring een buffet, het was een gezellig samenzijn en we hebben heerlijk gegeten. Het was leuk om hen te zien genieten van alle drukte en aandacht en van de dingen die we voor hen hadden bedacht.

De kinderen hebben zich ook goed vermaakt, gelukkig maar, want ze zagen er best tegenop: zo'n groot feest en zoveel mensen. Qua opvoeding moet er hier en daar wat bijgeschaafd worden, zo hebben we een konijntje dat zijn tandjes wel heel gretig in een slablaadje zette en een zeer bourgondisch aangelegd kind dat de weg naar de 'tap' goed wist te vinden. Ik heb niet alles gezien, maar hij heeft heel wat flesjes en (halve) glaasjes cola in handen gehad...

We zijn er blijven slapen en hebben zondag een gezamenlijk ontbijt gehad met zijn allen, daarna naar de kerk en nog koffiedrinken. In de loop van de middag kwamen we thuis van een erg leuk, gezellig (maar ook intensief) weekend. Nu weer over tot de orde van de dag, al duurt dat maar even want de volgende verjaardag in ons gezin is alweer in aantocht en ik krijg deze week ook nog diverse mensen op bezoek die niet op mijn verjaardag konden komen. Gezellige boel, maar van klussen en werken komt dan niet veel :-)

geschrokken darmen

Vandaag eens wat anders op tafel gezet, een ovenschotel met gierst en sperziebonen. Met het idee om het recept op m'n blog te zetten, het was al weer een tijd geleden dat ik wat lekkers gedeeld heb en dit klonk zo anders en zo gezond.

Verwachtingsvol op tafel gezet

lange gezichten boven de kinderborden

een trage hap naar de mond

waar lange tanden van elkaar gingen

de eerste hap was binnen

zoon van vijf geeft zijn oordeel:

"Mama,

mijn darmen schrikken!

en mijn hersens lachen over mijn buik."

Het recept laat ik maar achterwege al heb ik zelf met smaak gegeten, meer geschrokken darmen wil ik niet op mijn geweten hebben!

Nagenieten

Afgelopen zondag hebben we een gezellige dag gehad. We zijn eerst met zijn allen naar de vroege kerkdienst geweest. Daarna een flinke kop koffie, want het was toch wel erg vroeg (de avond ervoor hadden we al visite gehad :-) En de kadootjes, want daar was 's morgens ook geen tijd voor geweest. Ik kan me helemaal uitleven in mijn moestuintje, want ik kreeg het boek 'Grow your own drugs' (over de geneeskrachtige werking van planten en niet de geestverruimende kant van sommige soorten :-). Eens kijken welke kruiden ik nodig heb in m'n tuintje voor huis-tuin en keukenkwaaltjes. De oudste twee hadden voor het eerst zelf een kadootje uitgezocht (en glunderdeglunder... er ligt ligt niets onder mijn hoor, mama!) en ik kreeg twee petit four schaaltjes van Janneke Brinkman (om snoepjes op te leggen, zeiden ze). En ik kreeg een zak dropjes, familietraditie voor de grote mensen in ons gezin ;-)

Vrij snel kwam de eerste visite, ook weer met een heel leuk kado: een haakboek met allerlei bloempatronen! Ik kan flink aan de slag! De hele dag druppelde het bezoek door, de een kwam en de ander ging. Gezellige gesprekken, zelfgebakken taart, samenzijn, leuke kadootjes, telefoontjes.

Het allermooiste die dag was dat mijn zusje er was met haar vriend. Voor het eerst in elf jaar weer mijn verjaardag vieren met iemand uit mijn eigen familie erbij, een kado waar ik erg dankbaar voor ben en stil van word. Ik wil meestal niet al te persoonlijk worden op m'n blog, maar ik merkte dat ik niets te bloggen had juist omdat ik hier hier zo mee bezig ben. Besparen & creadingetjes... goed om mee bezig te zijn en dat gaat ook nu wel door hoor, maar het valt zo in het niet met waar ik zoveel aan denk momenteel. Als je iets terug krijgt wat je zolang bent kwijtgeweest, dat maakt het gewone zo bijzonder.. het gewone dat je kunt zeggen: mijn zusje was er ook.

Lijstjes, lijstjes

In mijn hoofd, op kladjes, in mijn agenda de onderstaande lijstjes:

1. kadootjes en leuke dingen regelen voor feest schoonouders
2. kleren en schoenen etc. die er nog moeten komen voor het feest
3. wat er mee moest voor logeerpartijtje van dochter vandaag
4. inkopen voor de sint en de eerste schoenzetronde
5. boodschappen voor m'n verjaardag 
6. mijn verlanglijstje (mag ik niet meer op kijken, maar moest ik wel bedenken ;-)
7. voorbereidingen voor een modeshow en kleding'winkeltje' in een opvangtehuis (vrijwilligersklus vanuit de Michacursus)
8. bestellingen die deze week en volgende week genaaid moeten worden en alles wat daar voor nodig is
9. 'zakelijke' regeldingen, afspraken, bloedbank voor de derde keer afzeggen (sta nog steeds niet altijd stevig op mijn benen na alle grieperigheden hier in huis)
10. help! wat moet er thuis nog allemaal gebeuren?

Ondanks alle lijstjes in mijn hoofd (die soms heel logisch en gestructureerd lijken en soms wat door elkaar heen lopen) is het lekker weekend! En ik ben met de boodschappen maar even voor praktisch gegaan: vrijwel alles bij één winkel gehaald die ik het prettigst vind winkelen. Het had goedkoper gekund bij een winkel ergens anders in de stad, maar soms als ik het druk heb wil ik het liefst even overzicht en mijn vertrouwde winkel.

Morgen nog een druk dagje, maar zondag wordt het vast gezellig met familie en vrienden, sommige kadootjes werden al bijna verraden ("Mama je krijgt een boek, maar het gaat niet over plantjes hoor!... uh (oeps).... en ook niet over herten en brandweerauto's enne, enne... schapen en treinen...") en het aantal kaarsjes ... ? tja...


Een dagje later...
Ik lees het nog eens over... lekker interessant voor jullie al die lijstjes...  ;-) De dingen die echt moèsten zijn inmiddels gelukkig gedaan, nog wel allerlei leuke of kleine dingen te doen. Maar de rust is terug gekeerd in huize Jente (en vooral in het hoofd van Jente...) Een fijn weekend allemaal!

Lampions en volle snoeppotten

Het gonste hier al een hele tijd rond: het is bijna Sint Maarten! Het zat echt in de lucht: op school, in de winkels. Sint Maarten zei ons niet zoveel, waar wij tot nu toe gewoond hebben werd het gewoon niet gevierd. Maar hier in deze stad is het voor kinderen zo ongeveer de belevenis van het jaar. Op school werden de lampionnen geknutseld, de liedjes geoefend en het verhaal van Sint Maarten werd uitgelegd. Dat ik het niet kende... dat heeft me meer dan één verbaasde, ongelovige blik opgeleverd :-)

Maar goed, er stond een bak snoep klaar in de gang en daar kwamen na het eten de eerste lampionnetjes aangelopen. Echt heel leuk, die kleintjes verlegen zingen omdat het hun eerste keer was. De ouderen ook verlegen, waarschijnlijk hun laatste keer ;-) Tegen half zeven gingen ook bij onze kinderen snel de jassen aan, lampionnen aan en daar gingen ze! Langs de deuren (met papa een eindje achter hen, op de stoep), dapper zongen ze hun liedje en waren reuze blij met al dat lekkers...

... zoveel dat het niet eens in hun snoeppotten paste (ieder kind heeft bij ons een eigen pot, waar de snoepjes die ze krijgen ingedaan worden. Nooit meer ruzie dat iemand anders net dan ene snoepje heeft opgegeten en ze eten het wat meer gedoseerd op, juist omdat het in hun eigen pot zit)  Dat wat niet paste vond snel een bestemming en tegen de tijd dat ze naar bed gingen paste overal een deksel op ;-)

Vandaag, the day after, heeft mijn kleurstoffen-theorie opnieuw bewijs gekregen... oef, wat een stuiterballetje had ik hier in huis! Sinds ik het vermoeden heb dat kleurstoffen (en/of veel suiker) hem zo onrustig en beweeglijk maken haal ik alleen nog ranja en snoepjes in huis die geen kleurstoffen bevatten. En het ging ook super goed met hem. Morgen dus maar even checken welke snoepjes hij uit de pot pakt :-)

Aanstormend talent (2)

Onze jongste heeft ontluikend talent en doorzettingsvermogen

zo toverde hij al eens de muren (en de rest

van de kamer) om tot uniek schilderij

Ondertussen vaker op muren en deuren en beddegoed

 kleine werkstukjes gevonden

Boze vermaningen, trap zitten, stiftverboden

niets houdt hem tegen om nieuwe kunstwerken te bedenken

Hier zijn laatste werk

"Vloerkleed met autoweg"

Voor later de foto en de roem

vandaag de trap en een boenende moeder

Rommeldagje en kledingstress

Af en toe zit ik echt te denken: waar zal ik nu weer eens over bloggen? De inspiratie is dan gewoon even zoek en de tijd om 't terug te vinden is er ook niet. Druk met allerlei afspraken, bestellingen, regeldingen, klussen in huis. Vandaag had ik een paar korte afspraken, die de middag en avond in onhandige porties tijd verdeelden. Zo had ik om kwart over zeven en kwart over acht een tien-minuten gesprek op school. Goed voor de conditie al dat fietsen, maar behoorlijk onhandig. Gelukkig net wel een tasje af kunnen maken dat iemand had besteld. Op naar de volgende bestellingen, ineens is het best druk en heb ik nog heel wat naaiklussen liggen. Al met al kan ik binnenkort een mooi bedrag overmaken voor het alfabetiseringswerk, leuk om zo met leuke dingen maken een goed doel te kunnen steunen.

Verder heb ik vanmiddag in de stad lopen ronddolen, binnenkort een feest (40 jarig huwelijk van mijn schoonouders) en het wil nog maar niet lukken met de kleding. Kleding genoeg, maar budget wat minder, flinke portie besluiteloosheid erbij en een scheutje hekel aan volle winkels... Dochter heeft inmiddels een setje compleet, de jongste ook (en ik heb hem vandaag ook vast geknipt, toch maar zelf gedaan en 't ziet er gelukkig netjes uit :-). Zelf ben ik bijna compleet, ik ben nog in onderhandeling met iemand van marktplaats over een paar laarzen, bijna nieuw. Nog nooit tweedehands schoenen voor mezelf gekocht, maar deze zagen er nog erg mooi uit (en ik kan ze passen voor ik ze koop). Alleen nog kleren voor m'n man en oudste zoon. Ik zal blij zijn als alles in huis is, ook al zijn het 'maar' kleren, het heeft me af en toe een gestrest gevoel.

Daarnaast zijn we bezig met de leuke dingen van het feest voor te bereiden, nu we ideeën hebben en het kado bedacht is geeft dit veel plezier en voorpret. Toch lopen plezier en gemis wel door elkaar heen, juist nu we blij zijn met het jubileum van m'n schoonouders lijkt het huwelijk van mijn ouders helemaal zo kort. Ze waren 17 jaar getrouwd toen mijn moeder overleed en dat is alweer 17 jaar geleden. Alles heeft zijn plekje, maar die speciale momenten halen 't even van zijn plekje om het opnieuw een plekje te kunnen geven.

Nieuwe CV en samen genieten

De nieuwe CV-ketel hangt op zijn plekje. Gisteren is m'n man met zijn collega (die installatiewerk doet) bezig geweest, eerst naar de groothandel waar we tegen kostprijs de spullen konden kopen. Samen hebben ze de boel geïnstalleerd en gelukkig werkt alles prima. De kou in huis tijdens het klussen viel gelukkig mee, al heb ik 's middags wel even koeken gebakken in onze gasoven om de kilte uit de huiskamer te krijgen. Collega wilde niets hebben voor deze klus, maar dat vonden we te gortig. Hij heeft er een vrije dag voor genomen om ons te helpen en daarom hebben we een leuke VVV-bon kado gedaan.

Ik ben benieuwd hoe het verbruik de komende tijd zal zijn, ik verwacht een stuk minder. Qua comfort merkten we wel meteen verschil: het water in de douche werd eindelijk lekker warm en ook een stuk sneller. De oude ketel gaf vaak lauw water, zelfs met thermostaatkraan die toch op temperatuur zou moeten mengen. Dit is voorlopig de laatste grote klus die we aanpakken, de komende tijd worden ons Rabo en ASN varkentje eerst wat bijgemest ;-) Een kleine 'investering' die ik vanochtend nog wel gedaan heb is het tekenen van het contract voor de moestuin, maar daar plukken we hopelijk volgend jaar letterlijk en figuurlijk de vruchten van. Leuk om naar uit te kijken en om een plannetje te maken.

Vandaag waren we verder de hele dag bezig geweest met klussen, boodschappen doen, schoonmaken enzo. De kinderen hebben zich samen goed vermaakt, ook toen we vanmiddag nog bezoek kregen. Om nog gezellig samen iets te doen hebben we in plaats van warm eten het gourmetstel op tafel gezet. Met wat stokbrood, kruidenboter, groente, pannenkoek, ei en wat vlees lekker gekokkereld. De kinderen hadden veel plezier en wij daardoor ook, hoe makkelijk kan genieten zijn.

Besparen op zeep

Vanochtend toen ik de jongens even snel wilde douchen was ik er helemaal klaar mee. Opnieuw schoot ik enorm uit met hun shampoo, hetzelfde merk als het mijne alleen dan zonder 'prik voor in de ogen' (wat erg tegenvalt als ik de jubelzangen van de jongste hoor als ik zijn haren uitspoel) en met kinderluchtje. Ik deed niet eens raar of gehaast en toch liep het gewoon de fles uit! Terwijl je bij mijn variant echt moet knijpen. En dan te bedenken dat kinderen vaak zelf hun zeep pakken... slimme zet van die fabrikant.

Deze moeder doet er niet langer aan mee om zijn portemonnee te spekken. Ik heb de zak met plastic afval opgezocht (dat wordt hier sinds kort gescheiden opgehaald) en heb er er een leeg zeeppompje uitgehaald. Vanaf nu één of twee keer pompen en dat moet dan genoeg zijn voor een schoon koppie haar.

Dat lege zeeppompje ging ook al wat langer mee dan de fabrikant wenste. Deze tip voelt wat vrekkerig :-) maar het werkt wel. Als de vloeibare zeep bijna op is en ik heb geen zin om er speciaal voor naar de winkel te rijden, dan vul ik het gewoon bij met een beetje water. Voorzichtig schudden en dan kun je er nog prima een tijdje je handen mee wassen.

Toneelstukje bij de kapper

Vanmiddag ben ik voor het eerst sinds maanden naar de kapper geweest. Voor de zomervakantie kwam het er niet van vanwege ons franse vakantiegastje, ik kon toen niet al te lang van huis weg zijn en had ook geen zin om haar mee te nemen. Besloot toen dat lang haar ook wel weer eens leuk zou zijn en aangezien mijn haar wat krult kon ik het gewoon lekker laten groeien. Deze maand hebben we een groot feest en ook nog wat kleinere feestjes, dus ik wilde het eens laten bijknippen. Op naar een kapster die hier in de buurt zit en zeer budgetvriendelijk knipt, aardig is en me geen al te hippe modellen of kleurspoelingen probeert aan te praten (durf ik toch niet :-)

Met natte haren over mijn gezicht hoorde ik een oudere mevrouw een gesprekje beginnen met m'n jongste.

* 'Zo, en hoe oud ben jij dan jongen?'

- 'Eén jaar' en één vingertje de lucht in, onschuldige blik in de ogen

* 'Nee... ik denk dat jij al twee bent!'

Hij speelde het spelletje vrolijk mee en begon als een tweejarige te brabbelen, geen touw aan vast te knopen. Hij nam die mevrouw gewoon beet, dat kleine (lieve) draakje. De kapster en ik begonnen allebei te grinniken en ik heb die mevrouw maar snel verteld hoe de vork in de steel zat en dat hij over een poosje al vier wordt! Die mevrouw kon er ook wel om lachen. Ondertussen stond hij wat verlegen met onschuldig gezicht naast me, al die aandacht was toch teveel van het goede. Ik weet niet wat dat nog gaat worden, drie jaar en dan al toneelstukjes opvoeren en in je rol blijven...

Verder ben ik in de weer geweest met kadootjes bedenken en maken. Voor een vriendin een 'startpakketje' voor het pimpen van t-shirtjes samengesteld. Ze was na de workshop erg enthousiast en wilde thuis ook aan de slag. Dat zou nu toch moeten lukken...

Het speldenkussen is een idee dat ik heb opgedaan bij de zelfgemaakte kadootjes blog en ik heb er vandaag alweer iets leuks gezien. Ik krijg helemaal de smaak te pakken om zelf dingen te maken en tot nu toe vinden de ontvangers het ook erg leuk om persoonlijke kadootjes te krijgen. Maar ik ben nog niet helemaal 'om' en check het altijd wel even of iemand het leuk vindt om een zelfgemaakt kado te krijgen.

Moestuintje!

Vrijdagmiddag werd ik gebeld door iemand van de moestuinvereniging, of ik belangstelling had voor een klein tuintje. Eerst dacht ik: helemaal nog niet zoveel zin in, laat maar wezen. Maar we zijn er even wezen kijken en toen begon het toch te kriebelen. "Kunnen we hier de aardbeien neerzetten, daar de bonen, de bieten. En de bessenstruiken kunnen mooi voor de winter over..." Het is een klein tuintje, een kleine 50 m2. Mooi om te proberen hoe het bevalt, want tuinieren op een complex is toch anders dan in je achtertuin (er zijn periodieke schouwingen of alles wel netjes is :-).

Leuk die voorpret van het plannen maken voor de indeling en het opstellen van een zaaischema. Het lijkt me erg lekker (en gezond) om weer uit eigen tuin te kunnen eten! Ik heb dat echt gemist (ik geef toe: meer de groente en het fruit dan al het werk dat eraan vast zit). En het is een concrete stap in het duurzamer leven en minder belastend bezig zijn voor het milieu. Leuk ook om de kinderen erbij te kunnen betrekken, ze vonden hun eigen 'tuintje' dit jaar erg leuk en begonnen er vandaag tijdens het kijken gelijk over. Of het financieel 'uitkan' op zo'n klein perceeltje weet ik niet, maar dat mag de pret niet drukken :-)
Ik bel morgen gewoon dat we het doen.

Oude tas met nieuwe bestemming

Vanmiddag had ik zin om even wat voor mezelf te doen, om iets te naaien. Niet te ingewikkeld, want veel tijd was er niet. Boven op zolder werd druk behangen door man en zwager (het wordt echt mooi daar) en ik moest de kinderen in de gaten houden en nog wat sop- en poetswerk doen.

Tijd voor een klusje dat ik al en tijdje in gedachten had. Nieuwe zitjes maken voor de fietsstoeljes. Ik had nog een oude Kitsch Kitchen tas liggen, helemaal stuk gebruikt maar het zeil aan de zijkanten was nog zo mooi dat ik het nog niet over mijn hart had kunnen krijgen om hem weg te gooien. Bij anderen had ik al wel eens erg leuke zitjes gezien van dit zeil, maar ik vond het te duur om het gewoon te kopen voor dit doel (en zag ook simpelweg 'de' kleurencombinatie niet). Met een beetje passen en meten kon het precies uit die oude tas geknipt worden...

Ik heb de oude zitjes als patroon en vulling gebruikt. Zo kunnen we weer voor de dag komen ;-) Alleen vallen mijn oude fietstassen wel erg uit de toon...  die zet ik op m'n verlanglijstje.

Aan het eind van de middag belden twee buurmeisjes aan, ze hadden voor alle kinderen in de straat een griezel-speurtocht bedacht en ze brachten iedereen een uitnodiging. Om 7 uur werden ze opgehaald, ze stonden al tijden te popelen om te gaan. Hadden in het donker al rondjes gelopen in de tuin (mèt zaklamp) om te oefenen. Ook werden er andere dingen geoefend zoals eng kijken (foto is gemaakt door grote zus)

Eindelijk werden ze op opgehaald en konden ze op stap! Een hele belevenis om in het zonder zonder ons en mèt zaklamp op straat te lopen. Van de 'griezel'effecten werden met name de oudere kinderen bang bleek achteraf, de jongsten moesten er juist om lachen vertelden ze helemaal hyperdepieper van plezier. Hoe simpel kan plezier hebben zijn: een kwartiertje in het donker lopen (en mèt zaklamp natuurlijk). En super van die meiden natuurlijk dat ze dit bedenken voor de 'kleine' kinderen in de straat.

Klussen

De afgelopen tijd zijn we druk op zolder bezig geweest om daar een kamer te maken. Het schiet al mooi op, alle electra en waterleidingen en -afvoer zitten er in. De muren zijn gestucadoord en mooi glad geschuurd. De stofwolken zijn allemaal neergedaald en weggesopt :-) Vanwege het krappe budget heeft mijn man alle klussen alleen gedaan, af en toe met hulp van z'n broertje. Sommige dingen had hij al wel eens in het 'klein' gedaan, maar zo'n hele kamer is wel iets anders. De wastafel (van de kringloop) ziet er opgepoetst en met een nieuwe kraan heel mooi uit. De deur die we via marktplaats kochten staat ook prima. Hij kijkt er tevreden rond, blij dat alles gelukt is zoals hij dat in zijn hoofd had. Nu komt de afwerking nog. Gelukkig hadden we tijdens diverse akties al verf ingekocht, glasvezel hebben we nog liggen. En we maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid bij Praxis om ons stuwmeer aan airmailes in te ruilen voor korting. Alleen de vloerbekleding moeten we nog kopen, gezien de oppervlakte wordt dat nog een leuke rekening ben ik bang.

Op 'mijn' terrein heb ik ook wat klussen gevonden die ik aangepakt heb in 't kader van onze denk-voor-je-rent uitdaging. Zo waren er een paar schoenzolen los gegaan. Normaal bracht ik de schoenen dan naar de schoenmaker, maar nu heb ik een tube lijm gekocht. M'n laarzen zien er weer een stuk netter uit :-) en de sandalen van m'n dochter liggen nu weer heel in de doos zomerspullen.

Broeken van de jongens waar de sluiting van stuk was bleken makkelijk gerepareerd te kunnen worden door wat losse onderdelen te halen bij de knopenwinkel. Jammergenoeg ligt er nog steeds een bergje verstelgoed, waar ik bij sommige dingen nog eens diep moet denken hoe ik dat aan ga pakken. Proberen wil ik het wel, niet geschoten is altijd mis.

Het creatieve denken moet nog even blijven. Het kasboek dat ik vandaag bijgewerkt heb liet deze maand een meer dan flink bedrag zien aan de uitgaven kant (mede door de OV-jaar trajektkaart van m'n man, scheelt de overige maanden natuurlijk weer). De kijker heeft nog niets laten horen, dus we blijven nog even zitten met ons oude huis. Ondanks dat het besparen 'moet' merken we dat we er ook door aangestoken worden. Er waren al veel dingen die we zelf deden. We merken dat we steeds meer dingen die we 'om de besparing' deden nu met plezier doen. Zelf dingen doen levert ons naast het financiële voordeel ook een tevreden gevoel op, we merken dat we veel meer kunnen dan we eerst gedacht hadden.

M'n eerste workshop :-)

Toch even snel een berichtje... De workshop was enorm gezellig! Iedereen was erg enthousiast, allemaal met heel eigen ideeën, een hele hoop stofjes, vilt, velours en lintjes op tafel. Aan het eind van de avond ging iedereen tevreden met super leuk t-shirtje naar huis.

En ik vond het ook erg leuk om te doen, dus voor herhaling vatbaar (binnenkort te boeken bij 't Vliegertje ;-)

Dropjes eten

Nu ik gebiecht heb dat dropjes niet veilig zijn, kan ik het rustig zeggen dat er vandaag wel heel wat dropjes doorheen gaan. Wel wat kriebels hier en daar... Vanavond hoop ik mijn eerste workhop te geven aan een stel vriendinnen en kennissen. Ze nemen zelf een t-shirtje mee en ik zorg verder voor alle materiaal (en loop het iedere keer weer na: heb ik alles, heb ik genoeg?). Ik heb er zin in, maar ben ook reuze benieuwd hoe het zal lopen.

Verder wachten we op een telefoontje van de makelaar, of de kijker van afgelopen week verder wil met ons huis. Niet dat ik er veel van verwacht, het viel al vaker tegen. Maar we hopen natuurlijk dat we er eindelijk vanaf zijn. Gaat dit niet door dan halen we het huis even uit de verkoop, het staat al zo lang te koop. In het voorjaar zetten het dan opnieuw in de verkoop. Hopelijk is dan ook de actie van onze twee-onder-een-kap ex-buurman wat weggezakt, hij heeft onlangs het huis voor een spotprijsje gedumpt omdat hij ook al een tijd met dubbele lasten zat! De huidige (erg nette) huurders blijven erin en dat geeft even rust, want zij waren op zoek naar iets anders vanwege de onzekerheid of ze konden blijven wonen.

Het klinkt samengevat niet zo ingewikkeld, maar het heeft heel wat als, dan, maar gesprekjes tot in de late uurtjes en dropjes en koppen koffie overdag gekost om deze keus te maken.

Patroon schoudertas

Vorige week plaatste ik een berichtje over m'n nieuwe schoudertas. Iemand vroeg: 'Komt die ook in je winkeltje?' Nee... jammergenoeg heb ik te weinig stof gekocht, als ik geweten had dat ik deze tas zou bedenken dan had ik meer ingeslagen en wij wonen erg ver van de dichtsbijzijnde Ikea's af... Ik moet dus even geduld hebben tot we er weer een keertje komen.

Iemand anders wilde de tas graag namaken, daarom heb ik een patroon op papier gezet (niet op schaal) zodat je kunt zien hoe de tas in elkaar zit. De afmetingen zijn zonder naden, dus iets ruimer knippen. Of het patroon 'naaitechnisch' klopt weet ik niet ( ik heb geen naailes gehad).

De buitenkant van de tas bestaat uit een bovenstuk met een aangerimpeld onderstuk. Dit naai je eerst aan elkaar. De binnenvoering heb ik vervolgens gewoon uitgeknipt aan de hand van de vorm van de buitenkant, dit naai je aan elkaar (eventueel met een zakje voor mobiel en sleutels).

Naai de schouderbanden. De binnenvoering leg je in tas, vouw de bovenkanten naar binnen voor een nette afwerking. De schouderbanden en de sluiting speld je vast op de gewenste plek en je naait de bovenkant netjes dicht.

Ik hoop dat dit duidelijk is, anders hoor ik het wel :-)

Awards

De afgelopen week werd ik verrast met twee Honest Scrap Awards, de ene kwam van MiekKs en de andere van Lisette. De award is bestemd voor bloggers "who express themselves and write/blog from their heart & soul". Heel erg bedankt! Ik ben er erg blij mee!

Volgens de award-regels moet ik tien dingen over mezelf vertellen. Dingen die jullie vast nog niet wisten...

1. Dat ik een paar jaar geleden de opleiding maatschappelijk werk heb gedaan en dat ik nog net niet hoogzwanger zwanger op studiereis ging. Op de terugweg kwamen we in een heuse sneeuwstorm terecht. De kinderen smullen nog steeds van dit verhaal en de jongste glundert over deze woeste vliegtocht van hem.
2. Dat ik soms erg in gedachten kan zijn, zo heb ik onze jongste een keer met tweelingkinderwagen en al opgevouwen en in de kofferbak gelegd in de veronderstelling dat alle kinderen en de boodschappen al in de auto lagen... Tot ik een klein huiltje hoorde...  ik deed de kap wat opzij... lag hij daar rustig wakker te worden. Rood, roder, roodst heb ik heb hem snel uit de wagen gehaald (en snel gekeken op de parkeerplaats of mensen het gezien hadden... erg hè, dat je daar dan ook nog aan denkt...)
3. Dat dropjes in mijn buurt absoluut niet veilig zijn? Het is dan een kwestie van 'alles of niets', een enkel dropje uit de pot nemen werkt niet.
4. Dat ik altijd roep dat 'we' aan het klussen zijn, maar dat ik daarmee mijn bijdrage wel een beetje opblaas... Ik doe over het algemeen de hand- en spandiensten en de catering (ook belangrijk, klussende mannen moet je tevreden houden). Zeer klassiek rollenpatroon, maar het werkt hier prima.
5. Maar dat ik ondanks dit deze week toch weer veel kennis heb opgedaan over knel knieën, dubbele moffen, pi-stukken. Maar dat mijn klus kennis altijd 'van horen zeggen' zal blijven en nooit het stadium van kluswijsheid zal bereiken.
6. Dat ik viool speel, of beter gezegd kan spelen. Het komt er niet meer van om te spelen. Te vaak kloven,  stijve vingers of juist opgezette vingers door m'n allergie. Erg frustrerend eigenlijk als ik erover nadenk.
7. Dat m'n blog deze week alweer een jaar bestaat! En dat jullie één van de driehonderd-en-nog-wat mensen zijn die dagelijks meelezen! Nooit gedacht dat zoveel mensen zouden meelezen en meeleven. Bedankt.
8. Dat jullie de laatste 'dingen-over-mezelf' mogen bedenken. Altijd al iets willen weten...?

De award mag ik doorgeven aan negen anderen. Negen vind ik teveel (ookal zijn er veel mooie, leuke, ontroerende blogs die ik met lees). Ik geef hem met veel plezier door aan Franca, haar blog 'het keukenraam' lees ik altijd met veel plezier. Juist omdat je gewoon door haar keukenraam naar binnen mag kijken en mee mag leven met de gewone en bijzondere dingen van het leven. Ik waardeer dat erg en doe er vaak inspiratie op.

Eindelijk een nieuwe tas

Het heeft even geduurd, maar deze week heb ik eindelijk een tas voor mezelf gemaakt. De oude-deken-tas ligt nog steeds te liggen, tijdens het knippen sloeg ik rood uit. Ik was even vergeten dat ik allergisch ben voor wolvet, snuggere kip dat ik ben af en toe...

Daarom toch maar eentje van katoen gemaakt.
Een beetje van Ikea en een beetje van mezelf :-)

Herfst in de voortuin

Een poosje geleden kreeg ik van mijn zusje een leuk houten oppot tafeltje voor buiten. Het tafeltje staat voor ons huis onder het keukenraam. Zo'n leuk kado... dat moest natuurlijk een mooi, gezellig hoekje worden. Wat viooltjes, kalebassen (gekocht aan de straat, waar iemand een paar dozen en een jampotje voor het geld had neergezet, lekker dorps in de grote stad :-) en wat herfst-vondsten van de kinderen. En een paar klompjes die te klein waren geworden.

En bij de voordeur hangt een krans (m'n eerste zelfgemaakte), wanneer ik afwas kijk ik er tegenaan. Een stuk gezelliger dan een kale muur.

De krans kocht ik bij de Action, de kaneelstokjes en visdraad had ik in mijn frutsel-bewaarbakje en de rest hebben we bij elkaar verzameld uit de tuin, het bos, de straat...  Deze krans past helemaal bij de serie denk-voor-je-rent. Met even rondkijken in kasten en buiten heb je een herfstige krans bijna voor niets, behalve dan wat tijd.