In de ban van 't opruimvirus

In de meivakantie sloeg het opruimvirus hier toe. En het was flink nodig ook! Kasten en laden zaten vol, elke keer kwam er een opruimdoos bij in de garage (als ik even snel wilde 'opruimen' vlak voor er bezoek kwam) of op zolder (als de aanhangwagen in de garage te vol werd :-). De slaapkamers van de kinderen waren ook net pakhuizen, het speelgoed door elkaar, allerlei kratjes en dozen, boekjes, stapeltjes Duckjes... Ik kon er nog wel zuigen hoor en je kon er ook nog prima lopen ;-), maar langs de muren en in de hoeken... Op verschillende blogs zag ik dat anderen daar ook last van hebben (gelukkig, ik ben niet de enige...) en dat zij aangestoken waren door het initiatief van een kastje per dag. Het lijkt een open deur: elke dag een beetje... Maar het voelde als een opluchting: ik hoef niet gelijk alles te doen. Natuurlijk hoeft dat niet. Waarom denk ik dat nou altijd?

Inmiddels heb ik heb de smaak te pakken, deze manier werkt echt - voor mij in ieder geval. Afgelopen week ging ik aan de slag op de kinderkamers, elke dag een kast, een doos of een la. De kinderkamers zijn weer gezellige en schone speel- en slaapkamers geworden. Heerlijk! En het is nu ook weer makkelijk bij te houden.

Bij de middelste was het al aardig netjes trouwens, hij houdt wel van orde en overzicht. Zet ook rustig de dingen die hij niet meer nodig heeft op de overloop, voor iemand die er wel wat mee kan. En met twee verzamelaars als 'buren' heeft het spul vaak ook zo een nieuwe plek :-) Hij vond het fijn om op zijn kamertje ook een planbord te hebben. Die zijn normaal vrij duur, maar we zagen er toevallig één met Koninginnedag op de rommelmarkt voor één euro, met allerlei picto's erbij. Hij was helemaal blij! Net als met de etiketten die ik in zijn kast plakte. Per stapeltje schreef ik welke kleren het waren, t-shirts, speelkleren, nette kleren!, gewone broeken etc. "Nu weet ik tenminste wat ik moet pakken." Het verbaast me elke keer bij hem hoe kleine dingen een groot verschil kunnen maken.

En we maakten zijn kamertje gelijk wat gezelliger. We hingen een paar posters op, die hij ook op de rommelmarkt had gekocht. En we verfden een paar wijnkistjes, leuk om verzamelingen in uit te stallen of om mooie spulletjes te bewaren.

Onder het afdakje liggen nu nog kistjes voor de andere twee, zij wilden ook wel zo'n verzamelkastje. En in het toilet leek het me ook wel leuk, om kleine dingetjes in te zetten. Maar dat klusje moet nog even wachten, eerst ligt er een stapeltje vlaggetjes klaar voor een nieuwe slinger, voor de verjaardag van de middelste. De andere slinger is een tikje meisjesachtig en die wilde hij ècht niet meer opgehangen hebben :-) Gelukkig had ik nog allerlei stofjes en biaisband in huis en kon ik gelijk aan de slag, zonder 'n ritje naar de stad te hoeven maken. Vrijdag moet 'ie klaar zijn, want dat hoopt de jarige acht te worden. Dat moet dus wel lukken, als mijn naaimachine tenminste meewerkt. Gisteren naaide hij alleen heel langzaam, dat doet hij vaker. Ben bang dat er iets met de printplaat is :-(

We vieren tegelijk de verjaardag van de jongste dunnetjes over. Hij was jarig toen ik in het ziekenhuis lag, net na het weekend dat het vrij slecht met me ging. We hebben het toen wel een beetje gevierd met ons gezin en opa en oma. Zij thuis en ook bij mij in het ziekenhuis.. ze hadden heel lief drinken, lekkers en cadeautjes meegenomen en een gezellig hoekje gemaakt... maar het was toch een verjaardag met een verdrietig randje, je wilt gewoon bij elkaar zijn. Nu alsnog het grote mensen feestje, kinderfeestje en 't trakteren. Hij heeft er reuze zin in, en wij ook! 'k Hik er nog wel wat tegenaan vanwege alle drukte, maar ben tegelijk ook zo blij dat we samen zijn en feest kunnen vieren.