29 oktober 2010

Over knutselende dames, klussende mannen en een moeder die even vrij is

Gisteravond zijn er weer heel wat dames blij de deur uit gegaan. Vooral met zelfgemaakte sleutelhangers, iedereen helemaal in eigen stijl. Ik vind ontzettend gezellig om zo 'open huis' te hebben, een tafel vol lintjes, knopen en veel andere spulletjes en dan gewoon lekker aan de slag te gaan! Of we in december nog een keer wat af konden spreken om iets leuks te maken voor de adventstijd en kerstdagen... natuurlijk. Het wordt nog druk met al die avondjes! En ondertussen spaar ik zo een mooi bedragje bij elkaar voor het werk van vriendin en is er aandacht voor de mensen in dat land, waar zoveel armoede, verdriet en geweld is.

Er waren niet alleen creatieve dames in ons huis, overdag waren er klussende mannen. Ze zijn druk bezig geweest van de installatie van de vaatwasser! Het kostte wat hoofdbrekens, creatieve ingrepen (bv. een kastje stevig ingeklemd stond uit elkaar krijgen met een autokrik ;-) en gepuzzel achter een ander kastje, maar het ziet er nu super netjes uit! En met behoud van het oude kastje, die staat nu op een andere plek in de keuken. Mooi werk van man en zwager! We hebben al een afwasje gedraaid en het voelt heerlijk luxe.

Omdat je werkende mannen tevreden moet houden, had ik een lekker recept in petto. We hebben woensdag, toen we de kinderen weg brachten voor een logeerpartij bij opa en oma, een flinke voorraad scharrelrundvlees gekocht bij een boer die bij hen in de buurt woont. We kopen hier vaker ons vlees, het is lokaal product, de dieren worden grotendeels gevoerd met mais en hooi van eigen grond en ze worden ook in de buurt geslacht. En omdat we rechtstreeks inkopen is het erg voordelig. De vriezer ligt nu weer vol met lekkers en ik heb (voor een doordeweekse dag) eens flink uitgepakt met bieflapjes met zelfgemaakte Stroganoffsaus...


Het is erg lekker en erg makkelijk, een combinatie waar ik een groot voorstander van ben :-) De pannen waren in mum van tijd leeg.

Vanochtend zijn we samen nog even de stad in geweest en heb ik eindelijk een mooie tas en winterjas gevonden. De oude waren echt op en ik ben er superblij mee. Nu nog laarzen en dan ben ik van de versleten spullen af :-) Een heerlijk gevoel. Na het winkelen nog even aan de slag geweest om de moestuin winterklaar te maken, dat was hard nodig ook. Wat een onkruid... oei... Daarna kwamen de kinderen weer thuis zijn van hun logeerpartijtje. Ze hebben het erg leuk gehad, zijn zelfs met oma en opa naar speelstad Oranje geweest, een super uitstapje! Maar hoe lekker het ook is om eens rustig je gang te kunnen gaan, het is altijd zo stil in huis als ze er niet zijn... nu is er weer leven in de brouwerij.

Ik zie ze trouwens maar kort, want ik vertrek na het avondeten naar mijn vriendin in Den Haag. Twee keer per jaar ga ik er eventjes tussenuit, een nachtje logeren en een dagje op stap en dan ben ik aan het eind van de middag weer thuis. Al met al is het nog geen dag, maar het voelt alsof ik een heel weekend weg ben. Ik noem het voor de grap altijd een dagje 'moeder verlof'. Even de tijd om helemaal alleen te zijn met mijn gedachten (het is een flinke autorit) en om lang en gezellig bij te praten met vriendin. Nog snel even wat dingetjes doen, de tas inpakken, eten en dan op pad!

26 oktober 2010

Even showen :-)

Zagen, schuren, scheuren,
heel veel stukjes papier vastplakken
wat gaatjes boren, ijzerdraadjes buigen & kralen rijgen
en toen was m'n eerste décopatch maaksel klaar...


Het saaie hoekje bij het bureau ziet er ineens een stuk gezelliger uit!

24 oktober 2010

En dan... herfstvakantie!

Vakantie! Een weekje vrij, niets moeten (nou ja, bijna dan...)
En op die eerste vrije zaterdag ging iedereen lekker aan de slag

Vilt, lintjes, garen, alles kwam op tafel
E.lise wilde een vingerpopje maken


buurmeisjes schoven aan en gingen voor een hartjeshanger


Ik was die ochtend in een tof hobbywinkeltje voor de bijl gegaan
en had wat inkopen gedaan...


thuisgekomen gelijk een bijna vergeten figuurzaag opgezocht
gaf ondertussen manlief de opdracht om in zijn onuitputtelijke houtvoorraad 
te speuren naar een geschikt plankje


Nou, dat wilde E.lise ook wel eens proberen

 

en zo zaten we allebei te knippen, te scheuren, te plakken...



Hadden we dat maar eerder ontdekt! Ontzettend leuk spul dat décopatch.
 We hebben nu een aanrecht vol UFO's (unfinished objects)
veel plannen én een hele week om alles af te maken ;-)

Ondertussen waren de mannenbroeders druk in de weer met hun vakantieproject


de oude spoorbaan van papa uitleggen, 
bouwtekeningen opzoeken op internet om treintjes te bouwen
liggend op de buik rondjes rijden, ladingen lossen...

Dat is nu echt ons vakantiegevoel!
Gezellig met zijn allen thuis, de kinderen lopen lang in hun pyama
met zijn allen wat aanrommelen en kleine klusjes doen
of samen er op uit gaan...

 

Wat zijn de bossen mooi met al die herfstkleuren
en overal ruik je de herfst


 

prachtig hoe de zon schijnt in deze tijd van het jaar
zo zacht tussen de blaadjes door en tegelijk zo helder
heerlijk om van te genieten, om bij te ontspannen.

Vakantie!

21 oktober 2010

De rust is weer teruggekeerd

De afgelopen dagen lekker veel thuis geweest, een verademing na vorige week. Toen was de hele week zo ongeveer één passend schema en als er iets anders verliep dan gepland dan was het gelijk wat stressen en haasten (en dat gebeurde nog wel eens).
Ik heb lekker op lopen ruimen, schoonmaken en heb allerlei rommeldozen en stapelhoekjes aangepakt. En met het opruimen en schoonmaken kwam ook de rust in mijn hoofd en hart wat terug.

Gisteravond had ik een tafel vol dames die samen aan de knutsel gingen, erg gezellig. Er gingen heel wat sleutelhangers in de tassen mee (sommige dochters hadden zelfs al een bestelling opgegeven bij hun moeder ;-) en iedereen wilde een volgende avond weer aanschuiven. Leuk om te horen, want het organiseren van zo'n crea avondje voelt vlak van te voren soms wat spannend, zo 'wat heb ik me nu weer op de hals gehaald'-achtig ;-) Volgende week hoop ik weer zo'n avondje te hebben met een andere groep. Leuk om weer tijd te hebben en om voor 't V.liegertje aan de slag te gaan!

Vandaag had ik de smaak nog te pakken en ben even verder gegaan met wat bestellingen, heb sleutelhangers op de post gedaan, een paar labeldoekjes gemaakt. Ik merk dat het naaien van dingen al snel een soort sluitpost is. En nu er al weken veel moeilijke situaties om ons heen zijn, merk ik dat ik op moet letten dat ik de tijd voor de dingen die ik zelf belangrijk vind (of nodig heb) niet teveel weg 'bezuinig' door van alles voor anderen te doen, te luisteren, te praten, op te passen of wat dan ook. Ik vind het vaak lastig om nee te zeggen als ik geen 'echte' afspraak heb staan en er blijft dan niet zoveel tijd over voor de dingen die ik zelf wil doen. Niet dat dat erg is, ik vind het ook fijn om tijd te hebben voor anderen. Maar je merkt op een gegeven moment wel dat de boog niet altijd gespannen kan zijn en je soms je grenzen aan moet geven. De dagen zonder bloggen waren wat dat betreft ook wel goed. Zo heb ik, toen ik 's avonds geen afspraken had, eindelijk weer eens lekker op de bank zitten lezen  ;-) Dat wil ik vaker gaan doen en ondertussen balans zoeken tussen tijd voor anderen, tijd voor ons gezin en tijd voor mezelf.


Onder de labeldoekjes mijn impulsaankoop van vorige week: een nieuw tafelzeil! Ik ging de winkel in om een schoolbeker te kopen (de vorige had ik in een vlaag van onnozelheid uitgekookt en toen pasten de verschillende stukjes niet meer op elkaar...) en stond even later buiten met een beker, tafelzeil en een stoomstrijkijzer. Ik wilde al wel een jaar ander zeil, maar vond Het Zeil niet (of vond het te duur, of niet nodig genoeg, of... altijd wel een reden) en nu liep ik er tegenaan en heb het gewoon gekocht. Net als het strijkijzer, vorig jaar was het stoomstrijkijzer stuk gevallen en heb ik me lang gered met een relikwie uit onze studententijd met een te kort snoertje. Nu had de winkel een mooie aanbieding en heb ik toegehapt. Ik geniet flink van deze onverwachte aankopen. Niet dat dingen kunnen 'troosten', maar op de een of andere manier is het toch fijn om iets moois te kopen en ervan te genieten.

16 oktober 2010

Een weekje wel...

Een weekje wel hebben we hier achter de rug
een week die leek op een wandeltocht in bergachtig gebied.
 Met verschillende mensen op pad geweest.
Samen een stukje oplopen en ontspannen praten,
genieten van elkaars gezelschap.

Tegelijk waren er afdalingen die moeilijk waren
om samen met vrienden te lopen in een voor hen donker dal.
Gelukkig niet alleen, ze kennen de Herder uit psalm 23,
Die er is, ook als het duister om je heen is.
Maar toch ook zo verdrietig omdat ze afscheid moesten nemen
de een van haar vader, de ander van haar moeder 
(terwijl haar vader nog maar kort geleden was overleden)
Twee begrafenissen in drie dagen tijd
dat valt niet mee, 't gebeurt gelukkig ook niet vaak.

Onzekere stukken waren er ook,
zouden de zware chemo behandelingen kunnen starten
bij dat jonge ventje, bij die 'beer van een' oom (die al zoveel minder 'beer' is geworden)?
Komt er terugslag? Slaat het aan?
Maar niet teveel naar beneden kijken naar de rotsen, de kloven,
maar naar boven, alleen maar naar Boven.
Gelukkig gaan ook deze mensen met de Herder
op dat grillige pad, met alle zorgen die er natuurlijk zijn.

Een flinke wandeltocht deze week, met zoveel mensen opgelopen
onderweg het mooie gedeeld en plannen gemaakt 
- allemaal Deo Volente, dat besef je ineens weer extra goed -
verdriet gedeeld en herinneringen opgehaald.
Tijdens het lopen draaide het gewone leventje op volle toeren door,
verjaardagen, zwemlessen, vergaderingen en veel meer.

'k Ben best moe van geworden van al dat wandelen
om maar niet te spreken van de 'spierpijn' die zo'n afwisselende tocht je oplevert.
Daarom neem ik een klein weekje blog-verlof,
even rustig aan doen en bijtanken
meer tijd hebben voor elkaar
en voor de mensen om ons heen.

12 oktober 2010

Mmmm... spruitjes :-)

In de koelkast lagen twee zakken spruitjes
budgetvriendelijk en seizoensbewust te liggen.
Eigenlijk lagen ze al een week te liggen
en daar worden spruitjes niet mooier van.
Daarom moesten ze vandaag in de pan.

Eentje at met lange tanden,
twee aten het smakelijk maar traditioneel


en twee deden zich tegoed aan de exotische variant...


Homemade kerriesaus met spruitjes en ananas, erg lekker

(vooral omdat je niet in de gaten hebt dat je spruitjes eet,
en dat vond m'n man wel een prettige gedachte ;-)

Het recept, voor twee tot drie personen: 
een uitje fruiten, een theelepeltje geperste knoflook, een theelepeltje gemalen gemberwortel en twee eetlepels kerriepoeder meebakken. 250 gram gehakt (of een pakje spekjes of Quorn) erbij doen en rul bakken met wat zout en peper. Eén zakje spruitjes kort voorkoken en daarna toevoegen aan het gehaktmengsel, voor meer kleur deed ik er een stukje gesnipperde wortel bij en wat rozijntjes. Voeg een klein blikje ananasstukjes, een scheutje van het sap en een kwart liter bouillon toe en laat het een kwartiertje pruttelen. Als de spruitjes gaar zijn de saus binden. Roer hiervoor 30 gram bloem met een scheutje koud water tot een glad papje en voeg dat toe aan de saus. Een minuutje laten doorpruttelen en maak dan de saus af met een scheutje room of crème fraîche (en eventueel wat extra kerriepoeder en peper). Lekker met witte rijst.

Eigenlijk lusten we zo iedere week wel spruitjes...
behalve die met de lange tanden natuurlijk ;-)

11 oktober 2010

Radiatorfolie en tweedehands vondsten

Misschien dachten jullie al wel: wat blijft het toch stilletjes rond die groene uitdaging. Het was ook stil... maar de uitdaging is niet uit mijn gedachten hoor! Ik heb het afgelopen weekend de lijst met punten voor oktober bijgewerkt, concrete actiepunten bedacht en nagedacht over hoe ik de uitdaging verder in ga vullen. Maandag actiedag is praktisch gezien niet goed uit te voeren, de laatste weken had ik vaak andere dingen buitenshuis te doen. De tijd die over blijft heb ik nodig om hier thuis de boel weer op orde te krijgen. Om er dan ook nog een groene actie door te jagen, dat lukt denk ik niet. Maar ik wil wel iedere week één of twee acties blijven uitvoeren, om groen in beweging te blijven, zeg maar :-). Voor deze week staan de komende zaken op de planning.

Vandaag zoek ik de spullen bij elkaar die nodig zijn om later deze week het radiator folie (dan we een tijdje geleden bij de kringloop vonden) achter de radiatoren te bevestigen. Nu de verwarming de komende tijd weer aan zal gaan moet dit eindelijk maar eens gedaan worden. En als we dan toch bezig zijn gelijk maar de tochtstrip van de deur tussen de garage en de gang vervangen door een nieuwe.

Verder wil ik deze week zoeken naar meer tweedehands kleding voor mezelf. Voor de kinderen kocht ik altijd al regelmatig tweedehands kleding, voor mezelf wilde dat nog niet zo lukken. Maar nu ben ik best een beetje trots dat het gelukt is om een leuk tweedehands stelletje bij elkaar te kopen en te krijgen .

(...) 

De eerste stap op het kringlooppad is gezet, hopelijk volgen er nog meer mooie aankopen.

8 oktober 2010

Smultoetje, stofjes en afscheid nemen

Gisteren hebben we gesmuld van een lekker tussendoortje. De jongste kwam (met zijn gezicht in de vertederende stand) naar me toe met de vraag: mag ik warme kaneelappeltjes? Hij hoefde geen koekje, geen snoepje, alleen maar stukjes warme kaneelappel ("en dat wil ik geroon..., echt waar!").

We gingen samen aan de slag, ik schilde de appel en sneed hem in plakjes, hij roerde voorzichtig in de pan (met zijn gezicht inmiddels in de verlekkerde stand :-) terwijl ik er kaneel en een beetje suiker op strooide. En even later zaten we lekker te genieten van een niet alledaags tussendoortje...


Een goed idee van die kleine fijnproever! Natuurlijk ook lekker als toetje met vanille vla, een luxe gevoel voor een budgetvriendelijk prijsje. Daar houden we wel van ;-)
  
Verder heb ik vanochtend op de markt met verlekkerde blik voor de stoffenkraam gestaan... wat een ontzettend leuke stofjes lagen daar! Aan het stoffenspektakel heb ik me vorige week niet gewaagd, ik voelde me niet fit en zo'n volle hal met massa's mensen en stofkramen zorgt vaak voor een kleine 'kortsluiting' in mijn hoofd. Dan denk ik alleen nog maar: 'wat doe ik hier, hoe kom ik hier weg...' Zo vroeg op de ochtend op de markt had ik daar geen last van en ik heb leuke lapjes gekocht voor de crea avondjes bij mij thuis.


Zulke leuke details...




'k Wilde er nog meer bijpassende stofjes bij zoeken, maar vond dat ik eerst maar eens iets moest maken en verkopen voordat ik meer geld uitgaf :-) En ik had geen tijd verder, want ik moest snel naar huis om in de auto te stappen. Ik ging koffiedrinken bij de vriendin die op verlof is. Fijn en gezellig om elkaar nog even te zien en te spreken. Het verlof zit er op, ze gaat weer naar het land waar haar hart ligt en we moesten afscheid nemen. Met het diepe besef dat afscheid ook werkelijk afscheid kan zijn, omdat de situatie in dat land steeds onveiliger wordt.

May the road rise up to meet you.
May the wind always be at your back.
May the sun shine warm upon your face,
and rains fall soft upon your fields.
And until we meet again,
May God hold you in the palm of His hand.
(Irish blessing)

5 oktober 2010

Asters, geraniums en kinderkleding

Gisteren moest ik met één van de kinderen naar de chiropractor in D. Ik combineerde het ritje met een bezoekje aan een voormalige buurvrouw. De kinderen noemen haar altijd 'de oude buurvrouw' en komen graag nog even op bezoek bij haar. Het is een aardige vrouw van vijfentachtig jaar die, ondanks alle kwalen die haar steeds meer beperken, geniet van het wonen in haar kleine huisje. Ze heeft een mooi tuintje en we lopen daar altijd even doorheen. Gisteren liet ze me haar herfstasters zien en omdat ik ze zo mooi vond mocht ik een polletje afsteken. Die heb ik vandaag gesplitst een mooi plekje gegeven in de tuin.


De nazomer is een mooi moment om dit soort klussen aan te pakken. Nu weet je welke kale plekken er in je border zijn, waar je kleur nodig hebt en je weet waar wat staat. In het winter lijken alle pollen met kale stengels zo op elkaar en in het voorjaar als er pollen verschoven moeten worden ben ik 't helemaal kwijt. Daarom heb ik ook nog even foto's gemaakt, zodat we de komende winter als we tuinplannen hebben iets meer voor ogen hebben hoe het er uit ziet.

De oude buurvrouw vertelde terloops dat ze de geraniums op wilde potten, die ze nu had staan waren al drie jaar en ze wilde ze nog een jaartje overhouden. Hoe dat dan moest, vroeg ik. Want ik heb een paar mooie, roze geraniums waar ik ook graag nog een jaartje extra van geniet. Heel simpel, legde ze uit, gewoon met nieuwe potgrond in een wat grotere pot zetten en in een schuurtje zetten. In het najaar af en toe water geven en dan gewoon laten staan.




Dat heb ik vanochtend gelijk maar gedaan en ze staan nu voorlopig op het konijnenhok, onder een afdakje. Als het echt kouder wordt zet ik ze in de garage. Straks wil ik nog wat aardbeien stekken, potten leegmaken en opruimen en decoratiemateriaal schoonmaken. Nu is het nog lekker weer, zodra het druilerig en koud is heb ik daar niet veel zin meer in.

Naast alle klusjes in de tuin ben ik nog even op pad geweest naar wat tweedehands winkels. Deze keer heb ik mooie dingen gevonden: drie paar handschoenen, gevoerde regenlaarsjes, een regenjas, een shirt, een spijkerrokje voor de kinderen en een mooie zwarte (merk) bolero voor mezelf voor in totaal 31 euro. Dat is nog eens leuk shoppen ;-) Later deze week het rondje maar afmaken langs nog een paar van dit soort winkels, hopelijk vind ik nog wat leuke dingen.

Bedankt nog voor de vaatwasser tips en adviezen (en uiteraard de complimenten, die ik door heb gegeven ;-). We gebruikten zelf meestal losse poeder, zout en glansspoelmiddel van de natuurwinkel. Dat leek me het voordeligst (in verhouding dan, gewone tabletten zullen vast goedkoper zijn) en het minst milieubelastend. De boel moet nog aangesloten worden, maar als dat is gebeurd dan zal ik het water- en energieverbruik in de gaten houden. Misschien dat dat inderdaad nog flink meevalt.

2 oktober 2010

Een nieuw hulpje

Kijk eens waar mijn man vandaag mee thuis kwam...?


Dat is weer eens wat anders dan een bosje bloemen, of niet?

Ik had het al anderhalf jaar tegen gehouden
als een soort wandelende bezwarenmachine riep ik elke keer:
waar laten we dat ding?
en de inhoud van het kastje dat dan weg moet?
wat dacht je van het energie- en waterverbruik?
en dat sop is ook veel schadelijker voor 't milieu!
wat is er tegen een ouderwetse afwaskwast en een theedoek?
bovendien is leren afwassen goed voor de kinderen!

Maar na het handen dramaatje van de afgelopen week
en nog een lange herfst en winter voor de boeg
was bij m'n man de maat vol.
Vastberaden struinde hij marktplaats af,
tot hij een betaalbaar energiezuinig hulpje voor me vond
en in de keuken zette...

Super lief
(en stiekem toch ook wel erg handig en verstandig...)