30 september 2010

Vrolijke kleurtjes en kriebelhanden

De afgelopen dagen heb ik het in het huishouden rustig aan gedaan, enigszins noodgedwongen :-) Mijn handen gaven er ineens weer flink de brui aan en mijn zalf was op (natuurlijk net in het weekend). En dan valt pas op hoe vaak je je vingers buigt, hoe vaak je water nodig hebt en hoe vaak het regent (dat voelt namelijk als speldjes). Gelukkig is het ergste achter de rug en begint het er weer een beetje als gewoon vel uit te zien :-) Het milieu heeft er ook onder 'geleden', want ik pakte vaker de auto omdat ik na een regenbui nog tijden jeuk heb en mijn handen nog verder stuk gingen. Mijn weekbudget ook, want ik heb veel kant en klare zakjes aardappelen en potten groente open getrokken omdat ik niet kon schillen en snijden. Nou ja... het is even niet anders. Ik had nu wel genoeg tijd om vriendinnen op te zoeken, bij te praten en om regeldingen te doen.

Mijn naaimachine staat ook weer op tafel, hij doet het weer! Ik heb vanmiddag een flinke voorraad sleutelhangers gemaakt. Het ziet er altijd zo gezellig uit al die kleurtjes, bijna jammer om ze weer te verkopen...



Straks ga ik nog even bezig met een paar bestellingen, ook weer van die vrolijke dingen. De dames die wachten op de P.I.F. moeten nog heel even geduld hebben, volgende week hoop ik ermee aan de slag te gaan!

In het voorjaar en in de zomer ben ik graag buiten bezig, maar nu geniet ik er helemaal weer van om binnen bezig te zijn. Ieder seizoen heeft wat dat betreft zijn eigen bezigheden. In het najaar ben ik vaak bezig om het thuis gezelliger te maken voor de winter, maak ik leuke hoekjes, heb ik meer zin in het lezen van boeken, pak ik creatieve hobby's op. Ik krijg vaak ook zin om in het najaar op les te gaan of om een cursus te volgen. Naailes (wil ik al jaren), een cursus haren knippen (zodat ik weet wat ik doe en niet alleen op gevoel knip) of een module van de open universiteit (om die grijze massa wat in beweging te houden)... ik weet nog niet wat het wordt. Maar er over nadenken is al een deel van de pret...

27 september 2010

Sparen of geven

Van deze regendag heb ik maar een regeldagje gemaakt. Allerlei klusjes achter de computer gedaan, telefoontjes afgehandeld, roosters gemaakt, administratie bijgewerkt. Het voelt alsof je niet zoveel doet, maar het moet allemaal wel gebeuren. Tijdens het administratieve gedoe vond ik een mailtje terug, met het verzoek om een gift over te maken voor een school in Pakistan, waar veel kinderen wonen in het door water getroffen gebied. Ik weet dat het geld rechtstreeks wordt overgemaakt naar die school en dat het goed besteed wordt, daarom heb ik wat overgemaakt.

Blijft er nog een heel stapeltje verzoeken om giften over... leg ik ze weg of doe ik er wat mee? Ik bleef er wat over nadenken op deze druilerige maandag. Hoe ga ik goed om met alles wat we hebben, wat we krijgen? Hoe ben je een goede rentmeester, om het Bijbelse woord maar te gebruiken? Niet bezitter, niet eigenaar, maar rentmeester van alles wat je krijgt toevertrouwd? Een wat filosofische invulling van maandag actiedag, maar het nadenken over deze onderwerpen zet weer aan tot concrete acties en dat past helemaal bij m'n uitdaging.

Geven en delen, sparen en zelf houden... ik vind dit best lastig spanningsveld. Een deel van mezelf wil graag sparen, hypotheek aflossen, leuke dingen doen of kopen. Dat deel denkt: wij werken er voor, doen ons best om het niet over de balk te gooien, besparen waar dat kan en dan mag je er toch ook de vruchten van plukken? Je moet ook aan de toekomst denken, we hebben ons oude huis nog niet verkocht, we moeten sparen voor als de kinderen straks willen studeren enzo... En ik denk ook dat dit mag, om hier geld voor apart te houden, dat je verantwoordelijkheid neemt voor nu en de toekomst.

Maar tegelijk denkt een ander deel van mij: ach... we kunnen ons goed redden zo en waarom zou ik veel voor mezelf houden als het voor een ander een wereld van verschil kan maken? Hoeveel recht heb ik eigenlijk op alle rijkdom die we hier hebben? We hebben vrijwel nooit zorgen over geld, eten, rekeningen, of de kinderen wel naar school kunnen en of je de dokter wel kunt betalen. Als ik aan die dingen denk dan lijkt het al zo snel hebberig om veel voor onszelf te houden. Dan voel ik me dankbaar voor hoe wij hier mogen leven en als je je dankbaar voelt wil je eigenlijk graag delen, zodat die ander het ook beter kan krijgen.

Balans vinden tussen geven en zelf houden. Evenwicht vinden in geld (tijd of aandacht) besteden aan een ander of aan je eigen leventje. Allerlei vragen gaan dan door mijn hoofd: wanneer heb je genoeg geld achter de hand? Waar leggen we eigenlijk de genoeg-grens (want die heeft op de één of andere manier de neiging om steeds verder op te schuiven vooral als je meer geld op je rekening hebt staan)? Wat diepere vragen gaan ook door mijn hoofd: Waarom wil ik eigenlijk genoeg geld achter de hand hebben? Omdat ik dol ben op een getal met veel nullen? Voor mijn gevoel van veiligheid en controle? Waar vertrouw ik eigenlijk op? Wanneer geef je royaal? Als je zelf voldoende buffer overhoudt? Of ook als je zelf er op moet letten en je zelf minder 'safe' zit na je gulle bui?

Veel vragen die ik mezelf op zo'n nadenk dagje stel. Ik ga ze nu niet allemaal beantwoorden, want ik heb niet op alles een kant en klaar antwoord. Dat ik er over blog is vooral om even bewust stil te staan bij deze vragen en erover na te denken en om hierover van gedachten te wisselen met anderen.

26 september 2010

Zelfgeplukte Goudsbloemzaadjes

De knutselspullen werden op tafel gezet en dochter ging druk aan de gang.
Vouwen, plakken, knippen, wegen, strikken...

 
Ik had op de computer wat etiketjes gemaakt voor haar.
Ze was helemaal in d'r nopjes toen het klaar was.


Vanaf morgen te koop...

Goudsbloemzaadjes uit het tuintje van E.lise

(alvast voor volgend jaar ;-)

25 september 2010

Middagje weg


Tassen, sleutelhangers en andere spulletjes, labeltjes, prijslijst, bestellijst... van alles ging vanmiddag mee in de auto. We gingen naar de presentatiemiddag van m'n vriendin, een uurtje rijden hier vandaan. 't Was boeiend om te horen wat ze doet, mooi in de foto's te zien en vooral fijn om haar weer even te zien. De kinderen vonden het ook erg interessant om te horen hoe het leven in A.fghanistan eruit ziet en om te zien hoe mensen daar leven, kinderen naar school gaan, ezels vrachten vervoeren.

Ergens was het nog best spannend om de spulletjes daar zo neer te leggen, ik heb nog nooit eerder op deze manier verkocht. Maar het was eigenlijk best leuk. Een paar mensen kochten iets en er zijn wat dingen besteld, komende week kan ik dus aan de slag ;-) De naaimachine staat gerepareerd te wachten bij een vriendin in een andere stad, die haal ik dinsdag op. Woensdag is het Stoffenspektakel bij ons in de stad, daar kan ik mooi wat stof en lint inslaan voor de komende tijd om veel leuke dingen te maken. Als ik zoals vandaag weer zie wat ze allemaal doet en merk hoeveel liefde ze voor de mensen daar heeft, dan heb ik ook weer helemaal zin om aan de slag te gaan.  Dochter heeft ook iets bedacht dat ze wil verkopen, leuk dat ze zo meedenkt!

Hier hou ik het even bij vandaag... nu lekker met een kop koffie op de bank en dan rustig aan doen vanavond. 'n Fijn weekend verder!

22 september 2010

Nazomer in de tuin

Vandaag heb ik met andere ogen rondgelopen
't fototoestel in de aanslag
letten op de kleine dingen
om die vast te leggen
voor nu, voor later


Kijk eens hoe mooi waterdruppels blijven liggen
op een vrouwenmantelblaadje
die grote warme zon
weerspiegeld in zo'n miezerige druppel


Dochter en een vriendinnetje hebben de halve middag besteed
aan stenen zoeken die
voor ze secuur werden neergelegd
stuk voor stuk werden bewonderd
om hun gladde buitenkant, de streepjes, de hoekjes


Ik liep allang weer ergens anders
zag hoe seizoenen mooi in elkaar verweven zijn
dat je op een zomerse dag als vandaag
een voorproefje ziet van de herfst die in aantocht is


En net zoals dit lieveheersbeestje zich verwarmd
in de stralen van de zon,
zo voelde ik mij vandaag verwarmd
door het bericht dat weken maanden kunnen worden
dat behandeling mogelijk is
waardoor het afscheid nemen
-naar de mens gesproken- 
gelukkig nog een tijdje duurt

21 september 2010

Een kado om stil van te worden

  Soms hoef je bloemen niet te plukken


maar krijg je ze onverwacht in je handen gedrukt
en kun je ze zo in 't vaasje zetten.

Nou ja... figuurlijk dan,
want dit kado kan ik beter niet in een vaasje zetten...

Het begon met een mailtje met wat fotootjes erbij
en de vraag of ik er belangstelling voor had,
nadat ze mijn blog een poosje geleden gelezen had.

Wat ze ervoor wilde hebben, vroeg ik
Niets, want, zei ze: 
het ligt bij mij al een tijdje in de kast.
Ik geniet van jouw blog
en jij weer van mijn kado.
Op die manier zijn we allebei blij.
En als je echt wat wilt geven
doe dan maar een gift voor 't V.liegertje.

Nou... ik werd er stil van!

Want dit is wat ik zomaar kreeg


... snap je dat ik er stil van werd?

Nou ja, ook weer een beetje figuurlijk dan...
want we hebben zo ongeveer anderhalf uur tekst in een uur bezoek gestopt :-)
Het was erg gezellig en veel te snel moest ik naar school
om de kinderen op te halen.
 Dank je wel Lotte voor dit mooie fototoestel!

20 september 2010

Onderhoudsgesprek

Vandaag bedacht ik me ineens dat ik helemaal vergeten was te vertellen dat ik vorige week op gesprek ben geweest bij onze verzekering. Met veel tegenzin fietste ik er door de regen heen, moet ik bekennen. Achteraf was die tegenzin helemaal niet nodig geweest, de mevrouw die het gesprek voerde was vriendelijk, praktisch en totaal niet opdringerig (waar ik vooraf bang voor was). Ze keek alle polissen na en bekeek wat voor ons het meest voordelig was. Ze wees ons erop dat het lidmaatschap van een lokale vereniging ons veel voordeel op kon leveren, zoals 12% (!) korting op de autoverzekering. Op de andere verzekeringen minder, maar omdat ook kleine beetjes doortellen scheelde dit gesprek een mooi bedrag op jaarbasis. Dit wordt keurig verrekend en teruggestort. Ik ben prettig verrast over deze service!

We zitten bij een verzekeringsmaatschappij zonder winstoogmerk. Omdat het kantoor in de stad zit kun je zo binnenlopen. Het meedenken, de manier waarop dingen in het verleden werden afgehandeld en dat je zo het kantoor binnen kunt lopen zijn voor mij belangrijk, ik kijk eigenlijk nooit of ik ergens anders (nog) voordeliger uit kan zijn. Misschien gemakzuchtig, maar als ik ergens tevreden over ben besteed ik er verder 't liefst ook niet zoveel tijd meer aan (daarom had ik ook geen zin in dat gesprek) Maar het loont dus wel de moeite om je er af en toe in te verdiepen blijkt nu... Ik ben benieuwd of anderen regelmatig premies vergelijken van bv. de auto- of WA-verzekering en dan daarom overstappen.

Het lidmaatschap op die lokale vereniging biedt trouwens nog veel meer korting bij allerlei winkels en bedrijven in onze stad. Voor wie in Overijssel woont misschien ook voordelig...? klik...

Vanavond staat de administratie op de planning, ik wil al een tijdje wat dingen opzeggen maar moet daar eerst iets voor regelen. Verder post opruimen, het kasboek bijwerken en een paar kaartjes sturen, dat is er vorige week allemaal wat bij in geschoten. Deze week wil ik het 'gewone' ritme weer oppakken, thuis aan de slag gaan en wat klusjes aanpakken (zoals wat schilderwerk). Maar morgen staat er eerst een speciaal bezoekje in de agenda, iemand die m'n blogje al een tijdje leest komt bij me langs om iets speciaals te brengen. Leuk en spannend tegelijk!

17 september 2010

Over boenen, ruilen en loslaten

De hele week was ik op pad geweest, maar vanochtend was ik eindelijk thuis. Alleen. Eindelijk even alleen met mijn gedachten, dat kun je soms hard nodig hebben. Ik kan niet zo goed van het ene in het andere voort hobbelen zonder tijd ertussen om na te denken, zonder tijd om dingen een plekje te geven. En deze week was er veel om over na te denken, veel dat een plekje moet zien te krijgen. Dan is het lekker om thuis te zijn, een mooi muziekje op te zetten en gewoon aan de slag te gaan.

Een mooi klusje is het dan om een kast in de was te zetten en gelijk ook maar 't tafeltje ernaast. Je gedachten concentreren op dat oude hout, zien dat het ervan opknapt, eraan denken dat er voor jou mensen waren die kastje mooi hielden en dat na jou andere handen dit klusje waarschijnlijk zullen overnemen. Zonder dit al te somber te bedoelen hoor, maar als je hoofd tolt van de mensen en een klein ventje om je heen die tegen kanker moeten knokken op dit moment, dan maak je soms in gedachten ineens van die uitstapjes. Dan denk je, terwijl je bezig bent, aan al die mensen en de mensen die direct om hen heen staan. En dat valt me soms best zwaar, vooral nu het ineens weer zo dichtbij is gekomen en er een afscheid in sneltreinvaart lijkt te naderen.

Gelukkig hadden de kinderen allerlei vriendjes en vriendinnetjes te spelen, goed om de gedachten wat te verzetten. De buurvrouw kwam nog langs met een zak kleren, voor de jongste zat er o.a. een mooie winterjas in (gelukkig zat het kaartje nog aan de jas die ik al voor hem had gekocht, kan die zo weer retour ;-) en ik kon haar blij maken met een jas voor haar dochter. Andere buren hadden een mooi groot buitenhok te leen, dus het konijn en de cavia's zitten nu lekker in een beschut hok.

Dochter fietste vandaag trouwens voor het eerst met een ouder buurmeisje mee naar school... een hele stap voor haar, maar zeker ook voor haar moeder :-) Ik stond ze zo lang mogelijk na te kijken (en dacht na een poosje: de school heeft nog steeds niet gebeld, dus ze zal wel aangekomen zijn...). Loslaten... een behoorlijke klus... Maar ook mooi om achteraf te zien hoe ze het ineens durfde, dat ze glom van plezier dat ze alleen was gegaan en het niet eens spannend had gevonden.

En nu lekker een paar dagen vrij, een goed weekend allemaal.

15 september 2010

Over awards & tikkertje enzo...

Gisteren las ik bij Mama Monique dat ik door haar getikt was, even hiervoor was ik ook al getikt door Herma. Verder kreeg ik een poosje geleden een award van Henriëtte (voor de vakantie trouwens ook nog een paar van verschillende andere medeblogsters). Ik vind dit erg aardig en ik ben blij met de waardering die eruit spreekt! 't Is immers leuk als je blog met plezier wordt gelezen.

Tegelijk voel ik me wat bezwaard omdat ik er vaak niet op terug kom. Dat komt deels omdat ik niet zoveel heb met deze 'verplichte' ontboezemingen. Vaak moet je van alles over jezelf vertellen en ik vind dat ik al genoeg laat zien van mezelf en ons leventje hier... Ik weet ook nooit zo goed aan wie ik hem door moet geven, omdat zoveel mensen een leuk blog hebben. Ik heb daarom voor mezelf besloten om verder niet meer mee te doen met awards of tikkertje of wat daarop lijkt (pfft... het hoge woord is eruit...).

Eigenlijk waardeer ik het nog het meest als je gewoon af en toe een reactie achter laat, net of je elkaar dan een beetje leert 'kennen'. En lees je liever stilletjes mee... ook dat wordt gewaardeerd. Ik zag dat er steeds meer mensen een kijkje komen nemen en dat maakt dat ik met veel plezier doorga met m'n blogje!

14 september 2010

Energieverbruik, de tussenstand

Het was er gisteren bij in geschoten omdat de agenda redelijk gevuld was, maar normaal noteer ik op maandag altijd de energie-en waterstanden. Begin dit jaar hebben we met de kinderen rond tafel gezeten om te kijken of we energie en water kunnen besparen. Als dat zou lukken en we geld terug krijgen dan wordt dat een extraatje voor de leuke dingen pot. Omdat we al redelijk weinig gebruiken is minderen een echte uitdaging aan het worden waar we ons best voor moeten doen. De kinderen bedachten zelf ook allerlei dingen, ze gingen in een schemerige badkamer hun tanden poetsen, doen (eindelijk) de lampen in hun slaapkamer uit als ze naar beneden komen, soms zetten ze zelfs de kraan uit als ze onder de douche staan om zich te wassen (zo ver ga ik zelf niet :-)

Het afgelopen half jaar hebben we 1068 hWh electriciteit en 243 kuub gas verbruikt. 72 kWh en 40 kuub minder dan vorig jaar in dezelfde periode, dus het begin is er! Dat we een andere CV ketel hebben scheelt een hoop, we hebben een paar gloeilampen opgespoord (die zaten er nog in van de vorige bewoners) en die vervangen door spaarlampen. En we letten gewoon over het algemeen beter op, vegen vaker i.p.v. automatisch de stofzuiger te pakken, koken af en toe met een hooikist, de computer alleen aan zetten als je er ook echt iets mee doet. Alle beetjes helpen.

Maar nu de herfst in aantocht is moeten de lampen weer veel eerder aan en dan zie je het verbruik gelijk toenemen. De thermostaat van de cv hebben we nog niet aan gezet en we proberen dit altijd zo lang mogelijk te rekken, doen op een kille avond kaarsjes aan en een dikkere trui. Ook liggen er altijd wel kleden die je lekker over je heen kunt doen, het zijn toch vaak je benen die koud worden wat later op de avond (zelfs als de verwarming aan staat). Deze week wil ik in 't kader van mijn groene uitdaging concrete acties bedenken om de komende maanden ons verbruik omlaag te krijgen ten opzichte van deze periode vorig jaar. Ik denk er bv. aan om LED lampjes in de wc's te doen, maar ben bang dat ze niet voldoende licht geven en te 'kil' zijn. Daarom ben ik benieuwd jullie ervaringen met LED-verlichting.

Jammer genoeg daalde niet al het verbruik, ons waterverbruik blijft namelijk licht stijgen. Zaten we vorig jaar op gem. 1,8 m3 per week nu is dat 2,1. Ondanks dat we deze zomer vaak water uit de sloot achter ons huis hebben gehaald om de planten water te geven. Ook hier wil ik een plannetje voor bedenken. Soms voelt dit wat dubbel: je maakt je druk om je verbruik, maar het loont bijna niet de moeite om te besparen want je betaalt immers vooral veel aan vaste lasten. Eigenlijk gaat het meer om het principe dat we niet onnodig schoon drinkwater wegspoelen. Daarom hopen we deze winter een regenton en een handpomp op te kop te kunnen tikken, zodat we volgend jaar geen drinkwater meer nodig hebben voor de tuin.

13 september 2010

Allerlei nieuwe spulletjes en P.I.F.

De afgelopen weken heb ik tussen de bedrijven door allerlei nieuwe spulletjes gemaakt.
Een stapeltje boodschappentassen (naar het patroon van Eloleo)
sleutelhangers, hartenhangers...


en met die voorraad kan m'n winkeltje weer open!
Kom rustig een kijkje nemen.

En net nu ik zo lekker bezig ben laat de naaimachine het afweten!
Weggebracht voor reparatie en nu zit ik dus een dikke week zonder...
De monteur begon al gelijk over printplaten, dat klinkt lastig (en duur).
(gelukkig nu wel garantie, snel de bon opgezocht :-)

Verder...
Er heeft zich tot nu toe één iemand aangemeld voor de P.I.F.
Zijn er echt niet meer mensen die mee willen doen?

Ik zat nog wat te denken over het principe: 
drie cadeautjes doorsturen, eentje terug naar degene van wie je iets kreeg...
Het voelt meer als ruilen, dan als geven,
daarom heb ik besloten dat ik wat ga schipperen met de regeltjes
en ik niet persé iets terug hoef te krijgen.
Ik wil iedereen die meedoet de keuze aan zichzelf laten wat ze wil.
Je kunt dus ook meedoen als je 'alleen' drie anderen verrast.

10 september 2010

Een boel verwennerijen

Wow... wat een feestelijk gevoel kreeg ik toen ik de mailbox opende :-) Dank jullie wel voor alle felicitaties! We kregen mijn schoonouders en zwager op bezoek en hebben een gezellig avondje gehad. Er staan verschillende bosjes bloemen in de kamer, erg gezellig. Jullie mogen er ook even van meegenieten :-)


Ik werd best verwend de afgelopen tijd. Zo kreeg ik van Franca een mooi boek dat ik van haar mocht lenen zomaar kado! Ik was blij verrast, want dit had ik natuurlijk niet verwacht! Ik ga er binnenkort eens lekker voor zitten, nieuwe inspiratie opdoen. Jullie zullen er vast nog van horen.


Van Judith kreeg ik via de post een P.I.F.-cadeautje. Ze had 't al op haar blog gezet dat ze de pakjes de deur had uitgedaan, dus ik wachtte zo ongeveer onder de brievenbus ;-)


Ze had een mooie en handige ovenhandschoen voor me gemaakt. Die hangt nu in de keuken (al is het bijna jammer om hem te gebruiken omdat 'ie zo mooi is...) Nogmaals bedankt, Judith.

Voor wie er niet zo mee bekend is: P.I.F. betekent Pay It Forward. Je krijgt een cadeautje van een medeblogster en op jouw beurt zoek jij weer drie mensen die jij kunt verrassen met een pakje. Hiernaast stuur je een verrassing terug naar degene van wie je het pakje kreeg. Het leukst is natuurlijk om een zelfgemaakt cadeautje te sturen (maar volgens mij hoeft dat niet persé).

Dus... wie mag ik verrassen? 
Wanneer meer dan drie mensen zich melden, dan trek ik maandag drie lootjes. 
Zo kunnen ook de mensen die dit berichtje later lezen een kansje wagen.

Nog een leuk cadeautje kwam uit Afghanistan, een handgeborduurde pannenlap met een malle kameel. We moesten er wel om lachen hoe lichtvoetig hij door 't leven huppelt ;-) 


De kameel trekt zich niet zoveel aan van politiek en 't dagelijks leven van de borduurster... Dit werkstukje is één van de artikelen die gemaakt worden bij een project waar weduwen handwerk kunnen maken en verkopen zodat ze wat inkomsten hebben.

Allemaal blije dingen, het ziet er gezellig uit en ik geniet er van. Maar het is zo betrekkelijk... Ik had dit bericht al getypt toen we een telefoontje kregen met een zwaar bericht over een dierbaar familielid. Het voelt zo dubbel: met een soort van pijn in je hart toch genieten van die prachtige bos bloemen... Vreugde en verdriet, blij zijn en pijn voelen om iemand. Het is er helaas vaak naast elkaar, net of vreugde en verdriet hand in hand gaan.

De foto's zijn gemaakt met de camera van de buren, ik kon het niet langer 'aan' zonder foto's en heb een toestel geleend voor een dagje... 

8 september 2010

Tien jaar

Eén alleen is kwetsbaar
twee staan samen sterk
drie zijn als een koord
dat gaandeweg steeds verder 
in elkaar gedraaid wordt
het is bijna niet te breken
(naar prediker 4:12)

Tien jaar geleden zeiden we "ja" tegen elkaar
in 't stadhuis, voorin de kerk.
Na tien jaar zijn we nog steeds blij met dat "ja" van toen! 

Tien jaar alweer, waar blijft de tijd...

Vanavond een lekker stukje taart bij de koffie :-)
en nu voor de gezelligheid nog even snel een slingertje ophangen!



6 september 2010

Bloemenzaadjes verzamelen

Op de valreep nog een kleine maandag actie. Een poosje geleden kwam mijn dochter ineens heel blij het huis inlopen met in haar handen miezerige zaadjes. "Kijk eens wat ik heb gevonden!" riep ze helemaal blij, "viooltjeszaad!!" En ze stopte het in een envelopje, zodat ze het volgend haar in haar tuintje kan zaaien. Net als het goudsbloemenzaad (waar ze inmiddels een handeltje in kan beginnen :-) en zonnebloempitten. Heel zorgvuldig, heel blij ook met al die schatten die ze zomaar vindt! 

Viooltjeszaad... nooit aan gedacht dat je dat zelf kon verzamelen. Akeleien schut ik na de bloei altijd al leeg in de tuin en sommige zaaddozen bewaar ik omdat ik ze mooi vind. Maar verder was ik hier vrij makkelijk in: nieuwe zaadjes zijn immers zo gekocht. Maar is het niet veel leuker om zelfgewonnen zaden te bewaren en uit te zaaien? En ik denk ook echt dat het veel milieuvriendelijker is dan de gekochte zaadjes, want ik spuit niet met allerlei bestrijdingsmiddelen en het hoeft niet vervoerd te worden van a naar b naar c.

Met het goede voorbeeld van m'n dochter in gedachten ben ik wat rond gaan kijken,
bijvoorbeeld naar die prachtige Zinnia's in de moestuin... 
na de bloei heb ik een paar bloemen laten zitten en er kwam zaad aan!
Ik zag ineens dat in een uitgebloeide Petunia ook zaadjes zitten, 
omdat ik vergeten was de oude bloemen eruit te halen.
En ik bedenk me dat ik Lathyrus peulen kan bewaren,
die bloeien nu nog zo mooi en ruiken zo lekker!
M'n man peuterde na een wielrentocht Cichoreizaadjes uit de zakken van zijn shirt
mooi voor in de voortuin, vond hij.
 De stokrooszaadjes wil ik dit jaar gaan bewaren,
voor een hoekje in de moestuin.
Lavendel heeft zichzelf trouwens wel eens uitgezaaid in onze tuin,
ook leuk om in de moestuin te zaaien volgend jaar?

De doorgeschoten andijvie heb ik net wat te snel weggegooid, maar de pompoen die ik kocht zit vol zaden, net als die lekkere cherrytomaten die nog steeds hun best doen om rood te worden op een beschut plekje. Die zaden kan ik best proberen te drogen, kijken of ze volgend jaar ook vruchten geven. Hier twijfel ik een beetje aan, ik weet niet of de kwaliteit van zelf verzamelde groentezaden zo goed is, dat het een goede oogst in een ander jaar kan opleveren. Maar het is leuk om te proberen. De komende tijd hou ik dus mijn ogen open en ga ik lekker verzamelen.

4 september 2010

Een snelle krabbel...

De afgelopen week ben ik vrij 'bezig' geweest met allerlei meer & minder belangrijke dingen. Van bloggen en reageren op mailtjes en andere blogs kwam het niet zoveel. Ik lees wel stilletjes mee hoor, maar merk dat ik me soms wat schuldig voel omdat ik niet zo vaak reageer (terwijl dat juist zo leuk is, ik geniet zelf ook altijd van de berichtjes die worden achtergelaten dus daarom zeg ik het toch even :-). Ook nu komt het niet van een uitgebreid berichtje, daarom een 'snelle krabbel' met wat leuke, duurzame producten die ik de afgelopen tijd tegen ben gekomen...
  • Bij veel winkels in Nederland kun je hele leuke kaartjes kopen van Fairmail. De foto's op de kaarten zijn gemaakt door (straat)kinderen in Peru en India en de helft van de opbrengst is voor hen bestemd. Zelf vind ik de kaarten een mooie uitstraling hebben en wat leuk is, is dat je op de website ook kunt zien hoeveel de jongeren verdiend hebben met hun foto's.
  • Heb je zin in een goedkope 'groene daad' dan kun je gratis fairtrade (riet)suiker uitproberen, klik hier voor meer info.
  • Bij Blokker zijn sinds kort afwasbakken en emmers te koop gemaakt van gerecyclede PET-flessen. 
  • En bij de AH kun je duurzaam gevangen tonijn in blik kopen, een veel voorkomende soort die met de hengel gevangen wordt zodat er geen bijvangst is.
  • Wil je een interessante film zien over hoe het achter de schermen gaat met het eten in Europa, dan kan ik 'Feed The World' aanbevelen. Afgelopen week heb ik hier een stukje van gezien en besproken met een aantal mensen. Ik vond het nogal confronterend wat er verteld werd, bv. dat in Zwiterseland ongeveer driekwart van de benodigde hoeveelheid graan geïmporteerd moet worden om de bevolking te kunnen voorzien, maar dat het grootste gedeelte van dit graan uit India komt (waar miljoenen mensen dagelijks honger lijden). Verder ging het over gen tech zaad, het dumpen van voedsel op de Afrikaanse markt... ik werd er wat depri van, omdat je niet goed weet wat je er aan kunt doen. Je helpt mensen in arme landen vaak niet door bepaalde producten dan maar niet meer te kopen, maar door het te blijven kopen stimuleer je dat de situatie zo oneerlijk blijft (en dan voelt het alsof ik een soort van medeplichtig ben...) Een aanrader als je er verder over na wilt denken en het er voor over hebt dat je wat depri kunt worden. Ook hier vond ik een linkje van...
Ook de komende week ben ik (denk ik) wat minder aanwezig. Mijn vriendin uit Afghanistan is op verlof en we hebben de afgelopen week fijn bij kunnen praten, met een lekkere kop koffie erbij. Ik had bedacht dat het leuk zou zijn om bij een inloopmiddag (waar ze presentaties hoopt te geven over haar werk) een tafel neer te zetten met spulletjes van 't V.liegertje en zo wat extra te verkopen voor de projecten waaraan ze werkt. Om te kunnen verkopen moet er ook wat aanbod zijn, dus dat wordt even flink knippen en naaien :-) Leuk om zo aan de slag te gaan!