28 september 2009

Grieperigheden en gekregen plantjes

Het griepvirus blijft de gemoederen hier bezig houden, het lijkt wel een estafette met mexicaanse stokjes. Het afgelopen weekend was ik opnieuw het bokje. Naast koorts een stevige hoofdpijn die zo erg was dat ik niet op mijn benen kon staan. Ik kon zelfs mijn ogen amper open houden, dus de hele dag met mijn ogen dicht op de bank doorgebracht. Gelukkig duurde het maar een dagje... Vandaag weer redelijk op de been, maar nu zijn er twee kinderen ziek. We hebben maar een flinke fles Floradix in huis gehaald, misschien dat dat net dat zetje geeft om weer uit die grieperigheden te komen. We zijn al ruim anderhalve week onder de pannen al met al.

Om de denk-voor-je-rent serie niet helemaal te vergeten een groene tip. Planten zijn in de winkel behoorlijk prijzig. In ons nieuwe huis hebben we heel wat meer vensterbankruimte, om dat allemaal te vullen met winkel-planten werd me te gek. Dus toen we gingen verhuizen heb ik aan een aantal kennissen als afscheidskado een stekje gevraagd van één van hun planten. We kregen een flinke doos vol. Naast dat we nu veel leuke plantjes hebben, geven veel planten ook een goede herinnering.


Al dan groen moet natuurlijk ook verzorgd worden. Hierboven een fotootje van een nazomers regenbuitje dat al het stof van de bladeren doet verdwijnen. Na afloop weer frisse, glimmende planten in huis (zonder de kalkkringen die je krijgt als je ze onder de douche afspoelt)

(zo, en dan nu weer lekker op de bank :-)

25 september 2009

Leuke EKO spaaraktie

Even een kort berichtje. 'k Kreeg van een vriendin een leuke tip voor een spaaraktie. Een hele simpele: plak op een spaarkaart tien EKO merkjes, stuur de spaarkaart in, je krijgt een code en dan kun je kiezen uit 24 groene kado's. Je kado wordt zonder verzendkosten toegezonden. De link: http://www.proefdeaandacht.nl/

Ik zag er al een leuk 5-12 kadootje tussen zitten voor één van de kinderen. Tien logootjes heb je ook nog zo een keertje bij elkaar, dacht ik zo.

Weer eens wat zinnigers dan die vreselijke Gogo spaaraktie ... Er staan bij onze C1000 al een week dranghekken om hysterische kinderen en (nog onbegrijpelijker) hun ouders in bedwang te houden. De ouders zijn natuurlijk niet hysterisch, maar zijn er voor de morele ondersteuning (ofzo?).

Enne... 5-12 is ons codewoord voor 't sinterklaasfeest :-)

24 september 2009

Meidenkamer

Niet alleen de jongens moesten het doen met hun oude hoezen. De kamer van dochter was ook een bonte boel. Dat kan heel gezellig zijn, maar dit was 'fout' bont: net de verkeerde tinten paars, rood & roze, een jaren negentig bloemenkussentje in de stoel, prinsessen in een lijstje (terwijl roze en prinsessen al lang in de ban waren gedaan door haar). En heel veel rommeltjes en troepjes in kratten (onze verzamelgenen hebben jammergenoeg geen geslacht overgeslagen).

Ook hier tijd voor aktie. Eens kijken wat ik kon doen met wat er al was:

eerst alle rommeltjes en troepjes de kamer uit
een paar gezellige kussentjes gemaakt uit de voorraad stofjes
prinsessen vervangen door een lapje stof en lintjes
èn ook direct (lees: eindelijk :-) aan de muur gehangen
glazen potjes voor alle verzamelingen op het bureau,
voorzien van bijpassend paars lintje

Tot slot wel een nieuw dekbed gekocht (liep ik toevallig tegenaan
in de aanbieding en alle kleuren kwamen hierin terug)



Ze heeft met kleine ingrepen een super gezellige kamer gekregen, alles 'klopt' weer en ze is er erg mee in haar sas.

23 september 2009

Operatie dekbedhoes


De jongens liggen bij elkaar op de kamer, beiden sinds de verhuizing in een groot bed. Tot nu toe zag het er allemaal wat onrustig uit. Of ik had twee dezelfde hoezen die qua kleur totaal niet bij deze nieuwe kamer pasten of twee verschillende, ook niet zo charmant. Het kopen van nieuwe hoezen had ik voor me uit geschoven. Het liefst wilde ik een tweede hoes van het lievelingsdekbed van de oudste, maar die zijn alleen bij Ikea te koop. Om alleen daarvoor naar Ikea te rijden ging me wat te ver, alle dichstbijzijnde Ikea's liggen hier namelijk een uurtje rijden vandaan. Naast het 'risico' dat ik met allerlei andere leuke dingen de winkel uit zou komen, was er bovendien een sterk vermoeden dat 'ie uit de collectie zou zijn.

Nu ligt in het kader van denk-voor-je-rent het dekbed in tweeën getornd op mijn naaitafel. Ik vond nog een laken in de kast dat ik nooit gebruikte. Na een telefoontje bleek ook mijn schoonmoeder diverse éénpersoonslakens in de kast te hebben liggen. Gebruikte ze nooit, ik mocht ze wel hebben. De lakens naai ik als onderkant aan de dekbedhoes-delen. Hebben beide jongens straks een ridderdekbed. Gratis, het kost alleen tijd en torngeduld (klein zuchtje).

22 september 2009

Gesprekken bij de afwas

Bij gebrek aan vaatwasser wassen we alles altijd gewoon af met teiltje, borstel en theedoek. Het voordeel ervan is dat je toch een tijdje samen bezig bent (in ons geval een heel tijdje, want vanwege het onhandige velletje op mijn handen was ik overdag zelden af). Soms hebben we dan een gezellig babbeltje, soms staan we in gedachten verzonken ons werk te doen, soms hebben we een goed gesprek. Wat gisteren begon als een babbeltje, kwam in een heftige stroomversnelling terecht en eindigde gelukkig in een verstandig gesprek en een gezellig bakkie koffie.

De aanleiding was een babbeltje over het gesneuvelde koffiezetapparaat, de stroomversnelling kwam door mijn opmerking het even uit te stellen, eerst te sparen en ook andere dingen uit te stellen. In het goede gesprek kwamen we erop uit dat ik soms teveel in de toekomst de dingen op zeker wil stellen. Gelukkig heb ik een verstandige man, wat nuchterder dan ik ben op van die 'het vliegt me even aan' momenten. Ook de feiten maakten me weer wat rustiger, een koffiezetter kan er heus wel vanaf en ook al die andere onverwachte rekeningen. Oorzaak van mijn piekeraties is toch het huis dat we nog steeds niet verkocht hebben en de onzekerheid hoelang dit nog gaat duren. Normaal maak ik me niet zo snel druk over geldzaken.

Goed gesprek werd voortgezet bij een vers bakkie ouderwets lekkere koffie, samen op de bank (hè, dat was lang geleden ;-). We blijven gewoon het huidige spoor volgen, doen geen al te grote ingrepen in de budgetten, maar gaan creatiever om met wat we al hebben, blijven dingen in huis zelf doen en willen de kringloop en marktplaats nog meer benutten.

Tot zover het verslag van onze afwasgesprekken.

Om woord bij daad te voegen zal ik de komende tijd onze 'hol niet naar de winkel maar denk creatief' projekten op m'n blog zetten. Om mezelf een stok achter de deur te geven om ook werkelijk aan de slag te gaan en misschien kan iemand anders er zijn voordeel mee doen.

21 september 2009

Ouderwets lekkere koffie

De koffie wordt hier sinds afgelopen weekend weer ouderwets gezet. Na vele jaren trouwe dienst heeft de oude het opgegeven. Ik mag niet klagen, ik wilde al jaaaaren een koffiezetapparaat mèt thermoskan en nu ben ik geheel onverwacht voorzien ;-)

Op een iets minder bewerkelijke variant van koffiezetter-met-thermos zal ik nog even moeten wachten. Het regent hier werkelijk rekeningen, naheffingen en onverwachte kosten en op de één of andere manier zijn dat zelden rekeningen met een getal van twee cijfers. Tijd om een aangepast financieel plan te maken voor het laatste kwartaal, eens kijken of er nog een paar 'vele kleintjes' bij elkaar te sprokkelen zijn...

De kinderen hebben vrij, komt goed uit wat er spookt een griepgolfje door ons huis. Kunnen ze even lekker bijkomen, want de één na de ander heeft koorts en keelpijn. Gelukkig is het een kortdurige versie. Zoon weet wel waar het vandaan komt, gisteren riep hij (voor zover roepen mogelijk was) verontwaardigd onze slaapkamer in: "Mama, het komt door jou dat ik nu keelpijn heb!" De grote aanstichtster van alle ellende is inmiddels redelijk op de been, we gaan er maar een gezellig dagje van maken.

18 september 2009

Dromen, plannen maken & aan de slag

Vorige week schreef ik over een leuke vacature die voorbij kwam. Gisteren heb ik de knoop doorgehakt om toch niet te solliciteren. Ik ben nog steeds enthousiast over de functie, een prettig telefoongesprek gehad. De teamleider vertelde dat als je de baan zou krijgen, je ongeveer gelijk aan de slag moest. Vanwege de praktische kant (hoe vind ik op zo'n korte termijn een flexibele oppas?) heb ik besloten dat ik maar moet wachten tot een ander moment. De week zou dan helemaal draaien om die paar uren dat ik werk, om het regelen van de oppas en opvang. Dat zag ik niet zo zitten en ik wil ook niet die paar maanden dat de jongste nog thuis is met hem van het ene naar het andere adres gaan omdat ik zonodig wil werken. Heel verhaal wordt het weer merk ik, moet het blijkbaar nog een beetje een plekje geven. Vaak heb je dan veel tekst nodig :-)

Jammer voor dit moment, maar ik heb thuis ook genoeg te doen. De naaimachine was even de deur uit voor onderhoud. Nu 'ie terug is kan hij flink aan de slag. Het afgelopen weekend kreeg ik van iemand een flinke bestelling en ik had ook al zes artikelen voor iemand anders op de planning staan. Genoeg te doen dus de komende tijd! Dit 'deeltijd-baantje' krijgt steeds meer vorm. Na wat dromen en het maken van plannen heb ik een poosje geleden besloten om een klein webwinkeltje op te zetten. De meeste dingen maak ik tot nu toe op bestelling. Het leuke daarvan vind ik dat het dan helemaal past bij degene die het graag wil hebben. Maar er komen ook artikelen in het winkeltje die al klaar zijn en die wachten op een enthousiaste koper :-)

Een groot deel van de opbrengst is voor een alfabetiseringsprojekt in Afghanistan. Een goede vriendin werkt in dit projekt en ik wilde graag iets meer doen dan 'alleen' wat geld overmaken. Ik wilde iets doen waardoor ik me meer betrokken kon voelen. Toen ontstond dit plannetje en van een plan komt een plan... binnenkort ga ik thuis ook de eerste workshop 'T-shirt pimpen' geven. Als het bevalt wil ik dat vaker gaan doen, gezellig bezig zijn, iets moois maken en ondertussen het werk van Serve in Afghanistan steunen... 'k heb er zin in.


Nieuwsgierig? Kom hier rustig een kijkje nemen!

15 september 2009

Knip knap bij de mama-kapper

De doe-het-zelf-afdeling in ons huishouden is de afgelopen zomer uitgebreid met een kapperszaakje. Niet voor iedereen hoor, het is alleen voor jongens, kleine jongens (die nog niet gehinderd worden door vraagstukken als: zit mijn haar wel cool ?) . Alleen zij hebben het voorrecht om naar de mama-kapper te gaan, zoals ze dat noemen en ze klinken er trots bij. Computer aan of een DVD-tje in de speler en dan knip-knap... aan de slag.

Gelukkig is er nog niemand weggelopen zoals Jip, maar geduld moeten ze wel hebben. Het moet er wel 'echt' uitzien en niet als een sneu geval van 'moeders aan de slag'. Toen ik de jongste voor de eerste keer had geknipt ging ik werkelijk naast mijn schoenen lopen, het zag er zo mooi uit! Ik kon het bijna niet geloven. Na het tweede kind werd ik terstond weer nederig en trok mijn schoenen snel weer aan, om gel te halen van boven en om te kijken of er nog wat model in te krijgen was. En dat terwijl hij alleen maar stekeltjes hoefde te hebben en de jongste een wat langer model (met twee kruinen) heeft. Ik baalde er best van, al viel het volgens anderen reuze mee...

Deze week staat de mama-kapper weer in de agenda. De jongste ziet er weer netjes uit, de oudste moet nog. Moet nog even een drempeltje over ;-) Heel erg leuk om te doen vind ik het niet, ik ben mijn roeping niet misgelopen. Maar het scheelt wel een leuk bedragje per knipronde, daar was het om begonnen en daar doe ik het dan voorlopig maar voor.

14 september 2009

Dagje uit

De afgelopen tijd komt het niet zoveel van bloggen. Als je het positief bekijkt betekent dat dat ik genoeg te doen heb. Nog positiever is dat ik genoeg leuke dingen te doen heb :-) Maar ik mis het wel een beetje. Daarom nu toch een berichtje, al is het al laat en ben ik net thuis.

Het afgelopen weekend zijn we met zijn allen een dagje uit geweest naar Drouwenerzand in het kader van '9 jaar getrouwd'. Opa en oma waren ook mee, een wat royaler verjaardagskado voor m'n schoonvader (en schoonmoeder, als bedankje voor alle hulp rond de verhuizing). We hebben ons prima vermaakt en het was prachtig weer. Heerlijk ook als je zo ongeveer de enige volwassene bent die het schommelschip met stevige maag doorstaat. Dan mag je namelijk vaker mee met je nageslacht (dat van geen ophouden weet ;-) Gelachen hebben we wel, want dat hielp erg goed tegen die gekke kriebels als je naar beneden suist. Grappig om te zien hoe mensen kijken bovenin het schip, vlak na de afdaling (de foto van mezelf was ook bijzonder grappig ;-) Naast dit suizende schip waren er veel andere, minder maagbelastende attracties. Voor iedereen was er wel iets leuks te doen. 'k Vind dit park daarom een echte aanrader, ook budgettechnisch redelijk aanlokkelijk want het eten en drinken zit bij de prijs in. Er schijnen ook kortingsbonnen op internet te staan, maar daar dacht ik pas 's avonds weer aan... Omdat we al vrij noordelijk gereden waren hebben we gelijk een verjaardagsbezoek afgelegd aan familie die nòg noordelijker woont. Al met al een gezellige, feestelijke dag.

The day after was even afzien, de middelste stuitende 's morgens zo ongeveer de kerkbanken uit. Na wat denkwerk over het 'hoe en waarom' zijn we uitgekomen bij alle ranja die hij in de loop van de dag getapt heeft in het pretpark. Je mocht daar onbeperkt bijvullen: rood, geel of groen. Dat heeft hij gretig gedaan en hij leed waarschijnlijk aan een overdosis kleurstoffen. Thuis hebben we dit bijna niet, snoep of ranja met kleurstoffen en waarschijnlijk dus maar beter ook. In de loop van de middag werd hij weer rustig, gelukkig maar, want het was bijna zielig hoe hij met zijn onrust zichzelf in de weg zat. Wat een effect heeft zulk spul dan! Ik sta er nog steeds een beetje van te kijken als ik erover nadenk.

10 september 2009

Rommel weekje, tandarts en een vacature

Deze week is zo'n rommelig weekje dat alles door elkaar heenloopt, dat je vanalles doet en het gevoel hebt bijna niets gedaan te hebben. Informatieavonden op school, naaimachine voor onderhoud wegbrengen naar een andere stad, bezichtiging van ons oude huis (is niks geworden), verjaardag van de juf, onze trouwdag vieren (alweer negen jaar, dat klinkt best lang vonden we onder het genot van een wijntje en een schaaltje lekkers :-)

Verder moest dochter voor de zoveelste keer bij de tandarts in de stoel, opnieuw een kies eruit. Ondanks vullen, nog een keer vullen, uitboren en nòg een keer vullen was de kies zo'n armzalige toestand dat 'ie er in stukjes uit kwam. Tandarts verhit wrikkend, dochter kronkelend in de stoel, assistente troostend en nog een nieuw wrik ijzertje pakkend, moeder (die altijd zapt bij medische programma's) bijna in tranen onder de stoel :-( In dit soort dingen word ik nooit een held...

Ondertussen kreeg ik ook nog een leuke vacature toegemaild door een vriendin, een erg boeiende, flexibele baan die prima te combineren lijkt met ons gezin. 'k Wil deze kans niet laten schieten, zeker omdat kleine deeltijdbanen (en nog een leuke ook) niet voor het opscheppen liggen met mijn opleiding. Het thuis bij de kinderen zijn is een bewuste, maar geen principiële keuze voor mij/ons. De afgelopen tijd was het beter voor de kinderen, voor ons gezin.
Maar nu alles lekker loopt en de jongste alweer bijna naar school gaat begint het te kriebelen.
Solliciteren dus... ik heb me al suf gezocht naar mijn CV, compleet verdwenen van de computer... en de papieren versie ligt 'ergens' achter de schotten ('ergens' is een strook van 1,5 meter diep en 5,5 meter breed, dat wordt nog een leuke klus ;-)

7 september 2009

Maandag energiedag

Na alle creablogjes weer eens andere gespreksstof, er is meer in m'n leven dan stof en garen ;-) Op maandag noteer ik over meestal de meterstanden. Om een vinger aan de pols te houden wat betreft ons verbruik. Het is na de verhuizing niet erg veranderd, al zijn de huizen en de apparaten die we hebben verschillend. Het viel ons dan ook een beetje tegen, we dachten echt minder te gaan verbruiken omdat we hier bv. geen vaatwasser hebben en het huis veel beter geïsoleerd is. Wel is er een centraal afzuigsysteem wat veel verbruikt is ons vermoeden, we kunnen het niet meten...

We kunnen er in dit huis dus best nog wat aan verbeteren, zo zijn we bezig met een andere cv-ketel. Binnenkort gaan we er eentje bestellen via een collega van mijn man die een pasje heeft bij een groothandel en ze gaan hem samen monteren. Nog steeds een hele uitgaaf, maar stukken minder dan wanneer we een installatiebedrijf in de arm zouden nemen. Hierna zou ons gasverbruik heel wat moeten dalen, want de huidige ketel is zo'n 15 jaar oud.

We hebben het gasverbruik overigens al aardig naar beneden weten te brengen door de installatie van een keukenboiler. Natuurlijk weten we dat zo'n ding electriciteit vreet, maar toch kan het bij ons uit. Het gasverbruik is in de periode dat we de boiler hebben gedaald met zo'n 6 tot 7 kuub gas per week. Dit komt met name omdat onze cv-ketel nu niet langer in de 'altijd-warm-water-op-
voorraad-stand' hoeft te staan. Het electriciteitsverbruik gestegen met ca. 10 kWh in deze periode. Kijk ik naar de kosten dan besparen we een zo'n 1,75 per week, dus 90 euro per jaar. Verder we hebben gelijk warm water, hiermee is een dagelijkse bron van ergernis bij mij verdwenen.

Andere grote klappers kunnen we de komende tijd niet maken. Eerst ons oude huis maar verkopen, dan hebben we weer wat geld om te investeren in iets ;-) In het kader van vele kleintjes maken een grote: een olielamp en kaarsen aan om de kilte te verdrijven, 's avonds vooral de spaarlampen aan, overdag zoveel mogelijk zonlicht het huis in laten komen (en op tijd de ramen dichtdoen boven), computer 's avonds uitzetten als er niemand achter zit, kamer vegen in plaats van stofzuigen .... nog meer tips?

6 september 2009

Even showen...

Als je gewoon begint en elke keer een rij af wilt hebben,
dan gaat haken best snel. Ook als je niet ingewikkeld kunt haken, zoals ik.

Na het haken de franjes eraan gemaakt
(citaat: "net als een èchte sjaal uit de winkel, mama!")

Een paar vrolijke bloemen van vilt erop
(en de eerste kringloop-knopen gebruikt)

En dan mag er geshowd worden, dochter met haar nieuwe sjaal,
ik met de sjaal en met m'n dochter...
(en met op haar verzoek met een andere collage dan gisteren :-)

5 september 2009

Creatief hergebruik

Bij de kringloop vanochtend een paar leuke vondsten gedaan, een flinke zak knopen op de kop getikt voor een euro. Ik zag er een paar leuke tussen die ik voor tassen kan gebruiken...



of om een bloem-broche mee te maken,
als ogen voor een knuffeltje,
om een t-shirt mee te pimpen,
om gewoon naar te kijken,
of...

Ideetjes genoeg, het borrelt aan alle kanten en ik ben met vanalles begonnen.

Zo ligt op zolder het volgende projekt al klaar: een schoudertas maken van een oude deken. Best jammer om zo'n goede deken te verknippen, maar aan de andere kant... hij ligt al jaren achter de schotten te verstoffen. Als tas heb ik er veel plezier van en spaar ik bovendien heel wat geld uit, ik moet hoognodig een andere tas hebben.










En naast me ligt het begin van een sjaal. Toen ik vorige week al mijn creaspullen op mijn 'werkplek' legde vond ik twee bollen mooie wol terug. Dochter kon wel een nieuwe sjaal gebruiken, dus ik ben maar begonnen met haken. Niet dat ik veel verstand heb van haken trouwens :-) Ach, het is ontspannend om zo bezig te zijn en als ik er een paar gehaakte bloemen opmaak ziet het er vast leuk uit.

In de winkels zie ik trouwens overal gehaakte of gebreide spulletjes, volgens mij helemaal 'in' deze winter. Hierna ga ik dus gelijk maar verder met een sjaal voor mezelf, dat fleurt m'n winterjas helemaal weer op. Kan die mooi nog een jaartje mee zonder dat 't al te veel opvalt ;-)

2 september 2009

Doorgeefcircuit

Opnieuw ging de bel... deze keer geen kistje met peren maar het waren wel de buurkinderen. Met een stoere jongensfiets... of wij die konden gebruiken. We zaten al een tijdje te dubben of we voor onze zoon van vijf een andere zouden aanschaffen of dat we nog even zouden wachten tot 'ie net wat groter zou zijn en dan een goede 20 inch fiets kopen. Maar nu stond er dus ineens een goede fiets op onze stoep! Ze wilden er echt niets voor hebben. Ik voelde me best bezwaard, want een fiets is wel wat anders dan een kistje peren of een bak bramen. 'Nou...' zei het jongste buurjongetje uiteindelijk '... die bramenmuffins waren wel errug lekker ...' Er verscheen een dikke grijns op drie gezichten. En een paar minuten later sprak ik de buurman, 'Nee hij hoefde niets te hebben voor dat fietsje'. En terloops 'De muffins waren overigens erg lekker, je mag nog wel eens bramen plukken in hun tuintje.' ;-) Dat wordt dus weer bakken.

Vorige week kreeg ik zo al meer dingen toegeschoven, gewoon dingen die mensen overhadden en waar ze iemand anders blij mee wilden maken. En ik heb zelf ook al verschillende dingen doorgeschoven, wij hadden het over en een ander kon het gebruiken. Aan alle kanten heb je dan blije gezichten, omdat je iets krijgt wat je nodig had en omdat je het nu niet hoeft te kopen. En een blij gezicht en hart omdat je iets hebt kunnen geven, een goede bestemming hebt gevonden voor je 'welvaartsresten' (zoals ik ooit eens in Limburg heel treffend op een kringloopwinkel zag staan). We zijn terecht gekomen in een doorgeefcircuitje, ik bedacht dat we dan al behoorlijk aan het inburgeren zijn in onze nieuwe stad.