Deze week is zo'n rommelig weekje dat alles door elkaar heenloopt, dat je vanalles doet en het gevoel hebt bijna niets gedaan te hebben. Informatieavonden op school, naaimachine voor onderhoud wegbrengen naar een andere stad, bezichtiging van ons oude huis (is niks geworden), verjaardag van de juf, onze trouwdag vieren (alweer negen jaar, dat klinkt best lang vonden we onder het genot van een wijntje en een schaaltje lekkers :-)
Verder moest dochter voor de zoveelste keer bij de tandarts in de stoel, opnieuw een kies eruit. Ondanks vullen, nog een keer vullen, uitboren en nòg een keer vullen was de kies zo'n armzalige toestand dat 'ie er in stukjes uit kwam. Tandarts verhit wrikkend, dochter kronkelend in de stoel, assistente troostend en nog een nieuw wrik ijzertje pakkend, moeder (die altijd zapt bij medische programma's) bijna in tranen onder de stoel :-( In dit soort dingen word ik nooit een held...
Ondertussen kreeg ik ook nog een leuke vacature toegemaild door een vriendin, een erg boeiende, flexibele baan die prima te combineren lijkt met ons gezin. 'k Wil deze kans niet laten schieten, zeker omdat kleine deeltijdbanen (en nog een leuke ook) niet voor het opscheppen liggen met mijn opleiding. Het thuis bij de kinderen zijn is een bewuste, maar geen principiële keuze voor mij/ons. De afgelopen tijd was het beter voor de kinderen, voor ons gezin.
Maar nu alles lekker loopt en de jongste alweer bijna naar school gaat begint het te kriebelen.
Solliciteren dus... ik heb me al suf gezocht naar mijn CV, compleet verdwenen van de computer... en de papieren versie ligt 'ergens' achter de schotten ('ergens' is een strook van 1,5 meter diep en 5,5 meter breed, dat wordt nog een leuke klus ;-)