Zo op het eind van de vakantie kwam het er gelukkig toch nog van!
Samen broodjes bakken, met een vriendje van dochter erbij.
Dat hadden ze samen zo bedacht, toen ze meededen aan de kerstlichtjestocht...
Het kerstverhaal werd in een park uitgebeeld en zij stonden samen in de Herberg, bij het vuur.
Ik had vanmiddag tussen de bedrijven door het deeg al gekneed.
Ik bedacht dat ik bijna vergeten was hoeveel rust en energie ik krijg van het zelf maken van brood,
dat dit soort dingen doen echt een oplaad momentje voor me is.
Waarom doe ik dit eigenlijk nooit meer? Hoe komt het dat ik dit vergeten was?
Ach.. dat weet ik eigenlijk ook wel... maar ik ga er weer mee beginnen, dat nam ik me gelijk voor!
Toen vriendje kwam - net als dochter reuzedol op vuurtjes stoken -
gingen die twee snel de tuin in, aan de slag met houtjes, kranten en blokken hout!
Toen de vlam er goed in zat bracht ik het dienblad met deeg,
de stokken hadden ze inmiddels langs de oever van de sloot afgeknipt
- achter dat kastanje houten hek.. daar woekert een soort bamboe -
om de punten werd wat aluminiumfolie gewikkeld
- zo ongeveer ons jaarverbruik in een uurtje tijd, mompelde mijn milieu geweten zachtjes... -
en ze gingen gezellig aan de slag...
Ook onze zoon, die niet altijd zo goed tegen 'andere dingen doen' kan, deed gezellig mee...echt super!
Af en toe een nieuw blokje hout op het vuur...
Ik maakte ondertussen wat warme chocolademelk - met een flinke dot slagroom -
en we genoten met elkaar van een heerlijk moment bij het vuur...
... Zo eenvoudig hebben we een herinnering geschreven in hun kinderharten, dacht ik later,
en konden we zelf een waardevol moment opslaan in ons eigen hart.
en konden we zelf een waardevol moment opslaan in ons eigen hart.
En dat wens ik jullie toe voor dit nieuwe jaar:
dat je veel mooie, warme, liefdevolle momenten mag beleven met dierbare mensen om je heen!
En dat je die momenten maar stuk voor stuk mag bewaren in je hart!
9 opmerkingen:
Wat ziet dat er gezellig uit, lang geleden deden wij ook eens op die manier brood bakken, was op kamp met de basisschool :)
Mooi hè, die herinneringen die je schrijft met je kinderen, dat zijn de momenten waar ze op terugkijken , met een glimlach en de warmte in hun hart die jullie daar hebben achtergelaten. De beste wensen voor het nieuwejaar....
Wat een prachtige sfeer-foto's! Inderdaad, zulke momenten zijn heel kostbaar als herinneringen voor later.
Wat een heerlijk blogbericht. Ik krijg het er warm van :) Groetjes, Mij
Heel mooi! Dit deden wij vroeger ook vaak, zijn dus ook mijn jeugdherinneringen..
Ik wens je veel van deze mooie momenten toe in dit nieuwe jaar!
Mooi gezegd en mooi geschreven Jente!
Dank je wel voor de wens. Ik hoop dat jij ook heel veel kostbare momenten mag koesteren dit jaar!
Dat ziet er heerlijk sfeervol uit! Ik vergeet soms ook dingen te doen waarvan ik rustig wordt. Raar hoe die er toch vaak als eerste bij inschieten...
Prachtig, echt een moment om te koesteren en voor je kinderen een prachtige herinnering voor later!
Een reactie posten