18 januari 2013

Sneeuw, schema's en opluchting

En alweer kwam het een tijdje niet van bloggen. Terwijl ik het me toch echt had voorgenomen en er een hele boel dingen zijn, waarbij ik dacht: ah.. dat is ook leuk voor een berichtje! Genoeg plannen en ideetjes, maar niet altijd veel tijd en rust om er voor te gaan zitten. Maar nu een poging :-) Ik had opnieuw een weekmenuutje gemaakt, wat me goed bevalt. Heerlijk om niet meer na te hoeven denken (al schuif ik soms wel met de dagen onderling als dat beter uitkomt).


Ik had hem opgehangen en na een paar minuten zag ik ineens een kleine aanpassing... oké, dan maar een eitje erbij (al ging de soep gewoon door hoor :-) Ik heb nog stapels pompoenen liggen, we hadden een goede oogst...). Het is soms zoeken met de maaltijden, want ik mag lang niet alles eten. Soms eten we gewoon 'ouderwets' groente, aardappels, vlees, maar voor mezelf moet ik dan altijd iets anders bij koken. In de loop van de jaren kreeg ik hier genoeg van, al die verschillende pannen op tafel en daarom kook ik nu vaker zonder aardappels. En dat bevalt de meesten hier goed.


Ik had voor het eerst sinds tijden weer een bakje met kiemen op het aanrecht gezet. Makkelijk, gezond en erg lekker! Na een paar dagen was het klaar. Het maakte de zondagse lunch extra luxe en feestelijk.


Verder wilde ik nog een creatief projectje uitvoeren, met oude kaarsen en stempels, maar ik kwam eerlijk gezegd niet verder dan creatief met picto's aan de slag te gaan. Ik ben begonnen ons dagelijks leven in schema's te zetten. Mijn 'knutselwerk' wordt dankbaar in gebruik genomen, maar het is niet echt het soort creatief waar ik zelf nou bijzonder van geniet :-) Wel van het effect, dat wel! Het is fijn dat de rust in huis steeds meer terugkeert, al blijft het een kwetsbare balans. Want nu er sneeuw ligt, blijkt bijvoorbeeld dat opstappen op je fiets best ingewikkeld is als je autisme hebt. Normaal denk je er niet meer bij na, maar nu moet ineens het puzzelstukje "sneeuw" erbij in je handeling, dat is lastig. En dan gaat het weer mis, een heel aantal keren na elkaar. Kortsluiting, een fiets die zomaar op de grond wordt gegooid en een trap na krijgt, een erg verdrietig en boos jongetje naast de fiets. En dan maar kalmeren, uitleggen, zelf proberen rustig te blijven, oefenen. Trots op hem zijn als het dan toch lukt, maar ook moe thuiskomen.



Gelukkig genieten ze verder erg van de sneeuw, lekker sleetje rijden en sneeuwschuiven. Het was dinsdag zo mooi, hoe die witte deken in korte tijd over alles heen werd gelegd. Heerlijk verstild is alles dan en het uitzicht op de tuin is prachtig. Elke dag wordt er even gekeken achter in de tuin... kunnen we al schaatsen? Het moet eigenlijk getest worden, maar de vrijwilligers zijn terughoudend... De jongste die een groot woord heeft: Vorig jaar heb ik het getest (hij ging er door met zijn voet.. koud... :-) nu mogen jullie! We wachten af, het zou super zijn als het gaat lukken dit jaar. Het is dan zo gezellig, alle kinderen en buren op het ijs. Soms compleet met warme chocolademelk, als een echte ijsbaan.

Verder had ik afgelopen week weer een onderzoek, was best spannend en het zette ons behoorlijk stil bij vorig jaar. Gelukkig was alles goed! We voelden ons echt opgelucht en dankbaar. Maar het kost best wat energie al met al, energie die er gelukkig vaak is. Thuis loopt het aardig goed en dat is fijn. Maar er blijft niet altijd veel over voor andere dingen - zoals blogjes schrijven, jullie blogs regelmatig bezoeken, reacties achter te laten op berichtjes die me raken of aanspreken. Ik vind dat jammer en baal er soms ook van, maar het lukt gewoon even niet. Maar al meelezend leef ik stilletjes mee - dat wilde ik even laten weten... En het kaars-recycle-projectje houden jullie van me tegoed :-) Dat staat bovenaan mijn lijstje van dingen die ik wil doen komend weekend in de 'tijd-voor-mezelf'.

6 opmerkingen:

Jolanda zei

Fijn dat het goed gaat met jou en je gezin, de rest komt vanzelf...lieve groet en fijn weeeknd

Onder de knotwilg zei

Fijn dat het goed was bij het onderzoek en dat de rust in huis terug keert! Mooi ook, dat je zo met die picto's en dergelijke je zoon kan helpen. En dat bloggen, dat komt vanzelf wel weer!

Jo en joh zei

Goed te horen dat het goed met je gaat en de rest is dan minder belangrijk.
Wat een heerlijk broodje met die kiemen, ziet er erg lekker uit.
Het lijkt me fantastisch zo'n mooie ijsbaan bij de deur. Vroeger bond onze vader in huis de schaatsen onder bij ons en sjouwde ons dan naar het ijs wat ook vlak bij de deur was.

Franca zei

Wat belangrijk is?
Het goede bericht van het onderzoek!
De energie die je in je gezin ( en wat extra in je zoontje) steekt!
Dat iedereen zo goed in z'n vel zit!
Dat je het toch maar mooi allemaal voor elkaar krijgt!
En wij? Wij genieten stilletjes mee op de achtergrond. Als het jou uitkomt.
Van harte gefeliciteerd met de goede uitslag!

Sandra zei

Wat een herkenbaar stukje! En wat een mooi schema heb je gemaakt! Mijn dochter heeft Asperger, dus het sprak me wel aan ;-) Duidelijkheid, voorspelbaarheid, visualiseren... je heb het allemaal gedaan! Goed hoor! Maar ik herken het helemaal dat het veel (héél veel!) energie kost...
Dus lekker kaarsen recyclen dit weekend, echt de tijd voor nemen hoor!
groet, Sandra

Anoniem zei

Wat herkenbaar! Dank je wel voor de link, ik ga me er helemaal op storten. Ook hier al e.e.a. volgens zelfgemaakte roosters, maar nog niet helemaal je-van-het. En inderdaad: had ik juist op zondag een fietstocht op de planning gezet: dolblij en springend mannetje, maar om nou gezellig en relaxed te gaan fietsen met sneeuw? Adem halen en héél voorzichtig ..
Eind van de maand starten we met gesprekken. Ben zó benieuwd wat er uit komt..

En oh.. nu stoppen met excuses hoor! Veel te leuk als je er gewoon weer bent. Hoe lang het ook heeft geduurd ;o)

(ook ik heb nog wat in te halen) ;o)