16 augustus 2015

over vakantie & gezin zijn...


 
na zes weken vakantie zit het er bij ons bijna op
veel te snel.. waar zijn al die weken gebleven!
en op deze druilerige zondagmiddag zit ik wat te mijmeren
terug te kijken op een paar fijne en ontspannen weken thuis

uitslapen, dagjes uit, zwemmen, luieren
barbecueën, kamperen in de tuin, hardlopen
klussen, opruimen, plannen maken
echt fijn!
 
 
  
maar ook een tijd van proberen de draad weer op te pakken
na een periode die behoorlijk intensief was door de zorg voor één van de kinderen
het ging begin dit jaar helemaal mis
psychotische gedachten, steeds angstig en overprikkeld
halve dagen naar school, vaak een-op-een begeleiding nodig
het slokte bijna alles op en we waren echt moe
 
 
ik ben er terughoudend in om te schrijven over de kinderen
zeker als het om de moeite en de zorg gaat
het is niet alleen mijn privé, maar zeker ook dat van hen!
en 't is ook leuker en makkelijker om creatieve projectjes te showen...
 

maar... ik kan er niet helemaal goed meer mee uit de voeten
en denk dan: er zijn zoveel gezinnen zoals wij,
met één of meerdere kids die bijzondere aandacht nodig hebben
of die anders 'in de zorg' zitten, omdat een ouder of naaste dat nodig heeft

ik merk in mijn ontmoeting met anderen dat veel moeders, veel gezinnen
langzaamaan wat in een isolement raken door de zorg thuis
dat raakt me elke keer weer diep
omdat het extra verdrietig is als mensen alleen zoekende zijn
of alleen de ballen in de lucht proberen te houden
terwijl 'alleen' helemaal niet nodig is...

 er zijn zoveel moeders die, net als ik, op een dag onder ogen moeten zien:
ik moet verder met een ander gezin dan ik voor ogen had
ik moet verder met een situatie die knap ingewikkeld is
wat ik er van verwachtte, dat zal het nooit worden
 maar ook... ik ga er voor om er iets zo-goed-als-mogelijk-is van te maken
want ik hou van ons mooie, bijzondere en toch ook gewone gezin!


een zoektocht met hindernissen en mooie verrassingen
soms voor gevorderden, terwijl je je een beginner voelt
soms voor je gevoel alleen, soms dichtbij God of een ander

daarom heb ik besloten om naast m'n gewone onderwerpen
af en toe iets te schrijven over mijn zoektocht naar 'samen gezin zijn'
en 'moeder zijn' als het anders loopt dan je dacht dat het zou gaan

voor mezelf, omdat ik het nodig heb om 'hardop' na te denken en te delen
om mezelf in de zorg niet kwijt te raken
maar ook voor jou, misschien kunnen we elkaar bemoedigen
 
 
 
 
 


10 opmerkingen:

Crafts 'n' Skills zei

Ik vind het een hele stoere stap en ik denk zeker dat je er op een goede manier mee om zult gaan (qua privacy voor jezelf, gezin en kinderen). Daarnaast ben ik er van overtuigd dat het een mooi klankbord kan gaan worden. Voor jou, maar ook voor je lezers.
Succes!

Jolanda zei

Wat een mooie post heb je geschreven en goed dat je dit doet. Ik werk op een sbo school waar veel kinderen zitten met dergelijke problemen en weet wat een impact het kan hebben op een gezin. Succes en ik wens je veel kracht. Lieve groetjes

Jeanneke zei

Dappere stap van je!
Ongetwijfeld ook een goede; en niet alleen voor jezelf.
Veel succes en goede moed gewenst.
Groetjes,

Jeanneke.

Breienmaar zei

Ik heb dat zelf ook vaak zo ervaren. Het is ook moeilijk en heftig en vaak voor de buitenwereld, ook helaas soms in de zorg, erg moeilijk te begrijpen. Mijn kinderen zijn al ouder, maar ik herken het maar al te goed! Fijn dat je erover schrijft, heb het zelf vermeden om de reden die jij ook naar voren haalde, maar toch is het ook fijn een uitlaatklep te hebben ergens.

Franca zei

Mooi geschreven!
Heel moedig!
groetjes, Franca.

marion anderson zei

xxxxxxx liefs marion

Anoniem zei

lieve Jent mijn zoontje 23/12/2002 is geboren na vijf jaar verlangen naar hem en toen ie 5 was viel de diagnose ASS en ADD en Dy orthografie een zware spellingingsstoornis maar een normaal tot hoog begaafd IQ ik had al een dochter van 5.5jaar die hooggevoelig is en zware dyslectie en dyscalculie... het is niet eenvoudig en ik zie het begin van het schooljaar niet zo vreugdevol aan ..ik ben soms zo moe... maar onze dochter zit in het normaal onderwijs voor kinderverzorgster als tweede van de klas jaaahhh en zoontje gaat starten in een speciale school type 9 (google even wil je ?) maar het is soms zo moeilijk dat kind dat je zo graag ziet te begrijpen en dit in te passen tussen de andere gezinsleden zonder dat je er zelf onderdoor gaat of ruzie hebt ... heel veel liefs en een dikke knuffel van Jezebelle mama van 2 bijzondere kinderen maar wel hele lieve mooie en goede en een sterretje XXX

Lentebloemen zei

Lieve Jessica,

Ik word er even stil van...dit blogje.
Eerlijk, moedig, oprecht en ik lees zó je moederliefde!

Lieve groetjes

Jente zei

Heel erg bedankt allemaal voor jullie lieve en bemoedigende reacties!

Lieve groet, Jessica

marmarel zei

Wat kan het intensief zijn he! Fijn dat je wat dingen gaat delen. Ik herken wat je schrijft over de privacy van je kinderen, ik vind dat ook lastig.
Groetjes, Marijke