24 oktober 2016

gewoon

het was een lekker rustig weekend, met gewoon de normale dingen
boodschappen, kind naar sport brengen, opruimen
een gezellige verjaardag  - waar we samen heen konden
naar de kerk - samen, dat gebeurt ook niet zo vaak

na kerktijd wat praten, lezen en aanrommelen
met dochter een tijdje aan tafel gezeten om te schrijven
we houden allebei van tekenen en uitproberen
dochter oefende wat letters en doodles
 ik schreef wat quotes in mijn nieuwe agenda  


 en ineens ploepte de gedachte op
"we lijken wel een gewoon gezin..."
het voelde even zo fijn, zo normaal, 
gewoon zoals ik me had voorgesteld

en tegelijk schrok ik er ook een beetje van
het kwam best binnen
dat het 'gewone' er alleen dan kan zijn 
als we niet compleet zijn
 
ik voelde me een beetje schuldig
naar mijn zoon die een nachtje logeren was
en er was verdriet
omdat het gewone voor hem zo'n opgaaf is
 er was opluchting, om de verantwoordelijkheid van de zorg
voor even te kunnen delen
en ontspanning en rust
omdat juist dit even helpt om op te laden

een mix van emoties en gedachten
en of dat nu 'goed' of  'fout' was weet ik niet
het was er en ik probeerde het maar bij God te leggen
de beste plek - ook als de dingen verwarrend zijn


 het autisme in zijn bestaan loopt als een draad
door alle dagelijkse dingen
 soms zie je alleen die dunne draad
denk je: het valt allemaal best wel mee
zo valt er prima mee te leven

soms is die draad een diepe kloof
 en kun hem bijna onmogelijk bereiken
zo diep zit hij dan vast in zijn gedachten
de wirwar van alle prikkels en emoties
dan besef je de zwaarte van zijn bestaan


het is maandag, de werkweek gaat beginnen
iedereen was thuis en is nu weer uitgevlogen
ik denk nog wat na over het afgelopen weekend
en besef dankbaar: hij hoort er toch helemaal bij
ons gezin is alleen compleet als hij er is

al is het dan niet zo gewoon
als ik gedroomd had van te voren
het is wel gewoon ons gezin


7 opmerkingen:

Happy Earl Grey zei

Wat heb je dat mooi verwoord, soms vallen stukjes onverwachts op z''n plaats. Fijne weel en groet El

Happy Earl Grey zei

Wat heb je dat mooi verwoord, soms vallen stukjes onverwachts op z''n plaats. Fijne weel en groet El

Jolanda zei

Heel mooi hoe je dat omschreven hebt, Jente! En ik begrijp je heel goed. Gelukkig dat je alles ook bij God mag neerleggen.

Vlijtig Liesje zei

Heftig zo'n besef ineens. Maar wat mooi dat je het bij God kunt neerleggen en dat dit je helpt!

Ik ben overigens ook dol op Gewoon. Maar het lijkt wel alsof gewoon steeds bijzonderder wordt....

Vlierbloesem zei

lieverd ik moet er van huilen, het komt bij mij ook zo hard binnen ineens. Het gaat echt goed met mijn zoon met klassiek autisme maar toch ik herken het lieverd bedankt.

marmarel zei

Wat heb je dat ontroerend mooi beschreven. Ik heb een tijd naar het vosje op de afbeelding zitten kijken, het past zo mooi bij je stukje. Dank je wel!

Anoniem zei

Lang geleden schreef ik dit toen mijn zoon een jaar of 10 was.
Ik ken je gevoel zo goed....


Mijn kind, "ander" kind
Alleen met je gedachten
Leeft in je eigen wereld
Lijkt steeds op iets te wachten

Je zegt: "ik ben mislukt hè mam?
God heeft zich vast vergist,
Hoe zou het anders kunnen
Dat er in mijn hoofd iets mist?"

Maar jij leert mij geduldig zijn
Goed luisteren en kijken
Want alleen dan lukt het mij
Jouw wereld te bereiken

En ik weet: God heeft zich niet vergist
Hij maakte jou bijzonder
Want heel soms als je naar me lacht
Zie ik iets van een wonder


In gedachten hou ik je even vast,
Ikkelien