Het komt goed

Soms vallen de dingen ineens zo mooi samen, dat je er wat stil van wordt. Net of je ineens weer beseft hoe goed er voor je wordt gezorgd. De afgelopen week hadden wij zo'n week. De laatste tijd hebben we soms best wat kopzorgen rond ons oude huis. Huurders die zelf een huis gekocht hebben, onzekerheid omdat de markt zo akelig is ingestort in de oude woonplaats en rond verlenging van ons overbruggingskrediet. Hoelang gaat dit nog duren, denken we dan wel eens. We kunnen het op zich allemaal rondbreien, wat dat betreft hebben we niets te klagen. Ondertussen proberen zoveel mogelijk te sparen om eventuele tegenvallers op te kunnen vangen.

Maar als dan de kinderen alle drie een groeispurtje hebben gehad en alle schoenen stuk gaan of te klein zijn en er wat andere extra onkosten zijn, dan zie je in gedachten je banksaldo flink slinken. De kledingkasten uitgezocht, kleren die weg konden had ik klaargezet om aan een vriendin te geven en toen begon m'n gepieker over het aanvullen van de voorraad. Volgens mij werd er nog geen dag later aangebeld door de buren. Buurmeisje had een flinke stapel zomerkleren in haar armen... of wij er iets aan hadden. En een paar dagen later kreeg ik van een vriendin een enorme tas kleren voor de oudste en de jongste, om te kijken of er wat bij zat. Nou en of! De kast van vooral de jongste is mooi gevuld en de andere twee hebben ook mooi wat extra's.

En alsof alleen kleren niet voldoende waren, kwam m'n man vanavond de kamer binnen met zijn armen vol skeelers en laarzen. De buren zijn druk aan het opruimen en wilden ze weggooien (!). De kinderen zijn er zo blij mee, want ieder heeft nu een paar skeelers in de eigen maat!

Tegelijk we kregen ineens van verschillende kanten potentiële huurders aangedragen. Het lijkt nu alsof we zelfs geen dag leegstand hebben! De huidige huurders verhuizen over ruim twee maanden. De nieuwe huurders hopen er eind van de zomer in te gaan en in de tussenliggende weken een collega van m'n man die zijn huis laat verbouwen. Dit hadden we zelf zo niet kunnen bedenken en het werd ons zo aangereikt.

Ik dacht: waarom pieker ik soms dan toch weer zo en wil ik alles zelf onder controle hebben? Waarom vertrouw ik niet wat meer? Al zo vaak hebben we gemerkt dat we werden voorzien in wat we nodig hadden, vaak zelfs meer kregen dan dat. Dan denk ik aan een Bijbeltekst, waarin Jezus zegt dat je nergens bezorgd over hoeft te zijn, omdat je Vader weet wat je nodig hebt. Hoe snel raakt dat op de achtergrond als je wat teveel naar de cijfertjes van je kasboek en op de omstandigheden let. Bijzonder om iedere keer weer te merken dat je krijgt wat je nodig hebt (ook als je even de focus op Zijn zorg verloren bent). Dat geeft me rust om te vertrouwen dat het goed komt, ook met de financiën, ook met het huis.