Wat lekker dat we nog een heel aantal zonnige dagen hebben gehad! Zeker na woensdag, die regendag, was dat dubbel genieten. Ik moest die ochtend wel `tig` keer door de regen: de een moest naar school, de ander naar een vriendje, de derde werd getest en zat een tijdje in de stad. Dat voelde best raar.. we hebben er bewust voor gekozen en staan er helemaal achter, maar als je je kind afzet voor een onderzoek, dan komt het ineens wel erg dichtbij. Ik dacht ook aan al die keren dat ik aan de andere kant van de tafel zat als hulpverlener en nu zitten we zelf in een traject. De ouders die ik geholpen heb, hadden vaak te maken veel moeilijker situaties en ik merk dat ik met terugwerkende kracht nog meer respect heb gekregen voor een heel aantal van hen nu ik -een beetje- heb ervaren hoe het kan zijn.
Gelukkig gaat het sinds de zomervakantie best goed. Tijdens de gesprekken blijkt dat we heel wat dingen die de psychologe zegt al een tijdje doen. Nieuwe tips voeren we in en de bevestiging die we krijgen doet ons goed, juist omdat het vaak zoeken is hoe je met alles om moet gaan. Met ´gemiddelde´ kinderen kun je vrij makkelijk aan een vriendin vragen: hoe doe jij dat? Maar met kinderen die wat meer ´gebruiksaanwijzing´ hebben ligt dat toch wat anders. Je kunt minder vergelijken, moet veel meer zelf aan de slag en creatief denken om alles thuis prettig te laten verlopen. Want je kind reageert toch vaak anders dan verwacht en je moet dan oplossingen bedenken, die je bij je andere kinderen nooit nodig zult hebben. Soms weet je echt even niet meer wat je moet bedenken en moet je hard op zoek naar je reservevoorraad geduld :-) Soms is het ook verrassend eenvoudig en zit je ineens met het kind - dat vlak daarvoor niet aan tafel mee kon eten, apart zat en dat uiteindelijk overprikkeld en boos door het huis liep - samen op de bank, met je arm hem heen en om samen aan de slag te gaan...
Insteken, draad omslaan, doorhalen en af laten gaan... - heel rustig, samen, met je kind dicht tegen je aan, geborgen, veilig - Insteken, draad omslaan, doorhalen en af laten gaan, en nog een keer en nog een keer... "wat ben ik al ver, hè mama.." Het was een onverwacht mooie afsluiting van de dag, met een rustig, tevreden ventje tegen me aan.
En vandaag dus qua weer een onverwacht mooie afsluiting van de week. Ik ging met de jongste nog even naar mijn tuintje, om de boel op orde te brengen voor de winter. Hij vindt het leuk om met me mee te gaan en hij kletst dan honderd uit. Hij had geluk, de najaarsframboos had goed zijn best gedaan en er waren veel rijpe frambozen. Hij kon dus flink smullen :-)
We kwamen thuis met een fleurig mandje vol bloemen, wat miezerige preiplantjes (die ik morgen ga roerbakken alsof het lente-uitjes zijn), een flinke bos peterselie en een mini courgette, die kon zo in stukjes op mijn droogapparaat. Die staat de hele dag al aan, om appelschijfjes te drogen. De appels van onze boom blijken ook gedroogd erg lekker te zijn en ik wil daarom een voorraadje maken. Lekker als snack, of in stukjes door de pannenkoeken. En terwijl ik daarmee bezig was wilde de oudste graag appelmoes maken, een leuk idee. Zij haalde de appels, ik zocht wat potten bij elkaar. En zo zaten ineens samen te schillen en te kletsen, te roeren in de pan met appels. Leuk om zo met alle drie de kinderen heel verschillende dingen te doen, precies wat bij hen past. Een momentje samen, met de aandacht alleen voor hem of haar. Dat doet iedereen goed.
8 opmerkingen:
ach dat beeld ken ik :o)
vorig jaar zat mijn dochter hier ook zo :o)
momenteel heeft ze het meer met vingerhaken :o) met dezelfde wol als jouw artiest lol
Mooi logje. Alle kinderen zijn niet gelijk.
leuk dat hij breien ook leuk vindt. Prachtige foto van het mandje met van alles wat.
...en zit je ineens met het kind - dat vlak daarvoor niet aan tafel mee kon eten, apart zat en dat uiteindelijk overprikkeld en boos door het huis liep - samen op de bank, met je arm hem heen en om samen aan de slag te gaan...
Of ik zo even een stukje van mezelf lees... Wat brengt het hier soms grote frustraties met zich mee!
Oh.. wat een lekker herkenbaar wolletje! ;o)
Precies!
Heerlijk die 1 op 1 tijd met je kind, daar kun je samen zo van genieten.
Altijd fijn eventjes 1 op 1... heel belangrijk zelfs als ze groter zijn... Heerlijk sfeerlogje hoor. Genieten!!
@ Good Old Household, 't valt inderdaad niet altijd mee, frustraties hebben we hier ook. Vooral als je zelf de dingen graag samen wilt doen, samen eten, mensen uitnodigen om mee te eten, samen naar de kerk, samen een dagje weg.. en dat dan dan niet kan. Het is vaak gewoon niet mogelijk omdat hij er qua prikkels niet tegen kan. Dan moet je je eigen plannen loslaten en oplossingen bedenken die voor hem prettig zijn. Dan zit hij apart te eten (soms zelfs boven..), via internet naar de kerkdienst luisteren, ervoor kiezen dat één van ons met de andere twee kinderen op stap gaat.
En achteraf zijn die momenten dat we onze plannen loslaten en hem geven wat hij nodig heeft soms ineens mooie momenten.. Frustratie en genieten kunnen dan soms -heel raar- in elkaar overlopen.
Wat mooi dat je dat zo met hem kon doen. Heerlijk hè! Mooi stukje om te lezen.
Een reactie posten