Lekker aan de slag

Zo... ik las een korte pauze in, even zitten met een kop koffie achter de laptop. Ik was lekker bezig geweest en soms vergeet ik dan dat ik alles nog niet op mijn normale tempo moet doen. Mijn lijf roept me dan bij de les... dus ga ik even zitten, teveel doorhollen is nog niet verstandig. Maar dat ik het steeds vaker 'vergeet' zie ik maar als een teken, dat het steeds meer de goede kant op gaat...

't eerste lenteboeketje dat ik kreeg van de jongste

Vanochtend heb ik in huis allerlei klusjes gedaan, heerlijk om dat weer zelf te doen! En ik heb een keer de hele dag voor mezelf, de kinderen blijven over en er komt geen bezoek. Ook al is bezoek reuze gezellig en doet het me goed, eens een keertje geen bezoek is ook erg fijn... even de tijd hebben om wat aan te rommelen, je gedachten te laten gaan, dingen op te ruimen en schoon te maken, ook boven... dat is er wat bij in geschoten op het zuigen na... Zo stonden er al een halve week twee wasmanden met schoon goed op de overloop. De helft was er alweer uitgevist... :-) Nu de rest in de kasten gelegd, dat staat een stuk netter. En op onze kamer stonden nog steeds de spullen van de workshops die ik in de Adventstijd gaf, snel in een hoekje geschoven omdat ik onverwacht alles uit mijn handen moest laten vallen. Ik ruimde het eindelijk op, het raakte me best toen ik de spullen weer door mijn handen liet gaan. Er is veel gebeurd in tussentijd, maar gelukkig staat alles er nu anders voor en kan ik weer voorzichtig plannen maken en workshops uitdenken. Als het zo doorgaat kan ik ze waarschijnlijk over een poosje ook weer geven. En ik dacht, het 'gewone' leven begint weer stukje bij beetje, iets waar ik dankbaar voor ben en waar ik erg van geniet.

Niet alleen stond er opruimwerk op de planning. Ik had ook wat dieren te verzorgen. Ons bejaarde konijn is vorige week naar de dierenarts geweest, om zijn oude gebit bij te laten werken. Hij moet nu nog medicijnen tegen een ontsteking, een lastige klus om dat in zijn bekje te moeten spuiten want hij heeft er niet zo'n zin in.

 

 
En ik moest de kikkervisjesvaas verschonen. Afgelopen week kwam de jongste stralend naar me toe op het plein met een grote fles. Hij had kikkervisjes van de juf gekregen - ik verdenk hem van een flinke bedelpartij, met zijn grote blauwe ogen :-) Hij keek zo blij, dat ik het wel prima vond. Thuisgekomen zocht ik een vaas en daar gingen ze in. Nu zitten ze geregeld met zijn drietjes op hun knieën rond het tafeltje te kijken. En ik moet zeggen, hij zorgt er goed voor. Ze krijgen bijna iedere dag vers slootwater en wat te eten en ze leven allemaal nog. Als ze groter worden, dan wil ik ze buiten zetten, kunnen ze de tuin in en naar de sloot als ze dat willen. Want kikkertjes in huis... dat lijkt me niet erg prettig.

Nu de kikkervisjes dagelijks vers water moeten hebben (en de visjes op school, daar wilde hij namelijk ook wel voor zorgen) komen de kinderen veel bij de sloot achter ons huis. Zo druk als 'ie was, tuimelde de middelste er afgelopen zaterdag in! We merkten dit pas achteraf, want hij was stilletjes het huis in geslopen en had droge kleren aangetrokken. Ach.. ik kan me er niet zo druk over maken, de sloot is niet diep. En bovendien.. een kind moet toch eens een keer in de sloot kunnen vallen - dat hoort bij kind zijn, bij buitenspelen. Hij zal er vast geen gewoonte van maken. Want al was het leuk om te zwemmen, zei hij met een guitig koppie, het was toch ook wel erg koud ;-)

Nou.. de pauze is voorbij. Ik ga nog even wat was wegstrijken voor ik de kinderen op ga halen van school.