Vandaag wilde ik me weer eens bezig houden met m'n kasboek, eens kijken wat er deze maand door is gegaan. Normaal houd ik het regelmatig bij, maar nu is het er niet van gekomen de afgelopen weken. Veel bedragen gepind, ook de kleinere dus ik krijg straks alles helder. Maar dan moet het apparaatje voor internetbankieren het wel doen. Hij vertikt het om mee te werken, ik denk dat de batterij bijna leeg is. Morgen maar eens bij een locatie in de buurt langs gaan voor een nieuw exemplaar, kan ik gelijk alles laten overschrijven.
Ik heb een soort haat-liefde verhouding met m'n digitale kasboek. Enerzijds geeft het veel inzicht en overzicht, je kunt snel bijsturen als de bedragen bij bepaalde posten te hoog oplopen. Anderszijds merk ik dat ik soms teveel met getalletjes bezig ben, net of er vanalles vanaf hangt om het maar kloppend te houden, om bepaalde bedragen omlaag te krijgen, een soort van verslavend effect om het (flink) overdreven te zeggen.
Terwijl ik het diep in m'n hart niet eens zo bijster belangrijk vind, als er maar genoeg is om van te leven, om te kunnen geven en om te kunnen sparen. Dat geeft me een spagaat gevoel vanbinnen: een handig hulpmiddel dat een doel lijkt we worden in plaats van een middel. Er helemaal mee stoppen wil ik niet, want daarvoor is het te handig. Maar zo doorgaan wil ik ook niet. Ik wil het anders aanpakken nu ik door de verhuizing uit m'n gewone 'sleur' ben losgeweekt, want ik wil niet dat het telkens om geld en getalletjes draait in mijn gedachten, want daarin ligt voor mij absoluut geen levensdoel of geluk. Ik wil een evenwicht vinden tussen lekker leven en consuminderen, besparen en toch niet constant rekenen. Snappen jullie wat ik bedoel? Herkennen jullie er iets in? Hoe kun je die balans vinden? Of is het een beetje vaag vandaag?
9 opmerkingen:
Hoi, Ja, ik begrijp het wel een beetje, hoor.
Ik kan soms ook zo bezig zijn met geld en het ontbreken ervan dat het me wel eens duizelt.
Maar ik heb ongeveer 14 jaar terug wat geleerd, we hadden het toen echt bijna arm, geen cent om te makken, het was echt erg. En toch is het toen allemaal goed gekomen en sins die tijd baal ik wel eens dat we het een poosje minder hebben maar ik weet dat het met een beetje meer bezuinigen weer terecht komt.
En ik realiseer me dan ook op zo'n moment dat gezondheid en geluk veel belangrijker zijn. Het is bij ons wel zo dat wanneer we (bijv. door overwerk van m'n man) nogal voor ons doen ruim bij kas zitten we dan ook makkelijk eens zomaar naar de IKEA rijden of duurdere cadeaus geven voor verjaardagen en sinterklaas maar is het geld er niet dan hoor je ons (en de kinderen ) ook weer niet en passen we ons daar weer aan.
Het is een heel verhaal maar je begrijpt het hopelijk wel een beetje.
Gr. Yvonne.
Ja, je zet me wel aan het denken... ik herken het 'kasboek fenomeen' helemaal niet eerlijk gezegd. Ik 'let op', en daar is het mee gezegd denk ik. Ik let op dat uitgaven en inkomsten een eind overeenkomen zeg maar.
En wat ik in de loop van de jaren toch wel gemerkt heb (wat Yvonne eigenlijk ook schrijft) dat als we eens wat ruimer bij kas zitten, we ook weer de neiging hebben om zo te gaan leven... en dat vind ik ook weer niet nodig... net als wat jij zegt, het geluk hangt er niet van af he ;-)
Bedankt voor je reactie Yvonne. Geluk en gezondheid zijn voor ons ook zoveel belangrijker en zijn niet te koop of te 'regelen'. Uit eigen ervaring, maar ook met een blik om me heen in m'n vrienden en kennissenkring is er zoveel ergs wat je kan overkomen. Dan maakt het me zo stil en dankbaar van binnen en dan let je weer op hele andere dingen dan dat 'stomme geld'.
Zorgen om geld hebben we nog nooit ècht gehad, maar ik vind het nu wel 'spannend', twee huizen, veel extra kosten door het auto-ongeluk en de verhuizing. Goede les voor me om vertrouwen te hebben dat God zal voorzien en niet teveel op m'n banksaldo te vertrouwen :-) En als ik jouw stukje lees, en ook dat van Hadasse, dan blijkt dat er voorzien wordt als het nodig is.
Groeten, Jente
O ja, en Hadasse, dat 'kasboek-fenomeen' klinkt misschien bewerkelijk, maar mijn man heeft in Excell een programmaatje gemaakt waarmee we makkelijk het bestand van de bank kunnen inlezen en dan komt het gros automatisch bij de diverse posten: boodschappen, huis, auto, giften etc. Alleen de contante dingen hoef ik nog in te voeren, dus het kost in principe niet veel tijd.
Ik ben gestopt met het bijhouden van een kasboek. Om precies de reden die jij noemt: de getalletjes gingen me beheersen. Ik pin gewoon mijn vaste maandbedrag. Meestal kom ik daar mee uit. Voor als dat niet gaat lukken heb ik een 'noodfonds' in huis, waaruit ik het benodigde geld haal. Uiteraard gebeurt dat alleen in noodgevallen, want dat fonds is niet oneindig ;-)
Teunie
Ik hou het hier elke dag nauwkeurig bij en dat vind ik wel een leuk klusje, maar dat heeft er misschien meer mee te maken dat ik het ook voor mijn werk doe.
Ik heb ook en excel-sheet met budgetten voor de verschillende posten en dat gaat best goed. Aan het einde van de maand kijk ik wat er gereserveerd moet worden voor kosten die deze maand nog niet geweest zijn maar er wel aankomen en die ook al gebudgeteerd zijn en dat zet ik opzij. Langzaam lopen we zo ons tekort in, dat trouwens niet groot is. Wel hebben we een behoorlijke spaarpot achter de hand maar daar komen we niet aan als het niet hoeft. Alleen de grote beurt voor de auto gaat er wel uit.
Succes met de cijfers!
Ik vind je blog niet vaag hoor, begrijp het helemaal. Hier hetzelfde gevoel. De la ligt vol met de bonnetjes van afgelopen maand (boodschappen voornamelijk). En aan de ene kant ben ik nieuwsgierig "hoe" we het gedaan hebben en aan de andere kant vind ik het gewoon wel goed. En wil ik mijn aandacht liever besteden aan "menselijker" zaken. Wellicht kan ik een voorbeeld aan Teunie nemen en een vast bedrag opnemen voor de boodschappen. Alleen pintechnisch vind ik dat niet handig. Besparen is bij ons (nog) noodzakelijk, levensdoel of geluk haal ik er zeker niet uit.
Ik ben er ook mee gestopt. Ik maak elke maand een raming van enerzijds de gezamelijke vaste kosten en anderzijds de rekeningen die ik van mijn privérekening betaal. Qua boodschappen hou ik me zo goed mogelijk aan het budget van tien euro per dag en dat werkt. Heb ik eens wat over (en dan heb ik het niet over centiemen, maar over twee of vijf euro) na een boodschappenbeurt, dan verdwijnt dat in de Meyser, onze spaarkat. Maar dat gebeurt niet zo vaak, want wil zeggen dat ik het budget goed heb ingeschat... en daar laat ik het dan maar bij. Het moet leuk blijven!
@ Teunie: ik heb daar ook al aan gedacht, maar omdat we net als bijna rijk en beroemd zegt, veel pinnen, ben ik er niet uit wat dan handig is.
@ Yelle: weet je, ik vind het ook niet altijd vervelend, zelfs wel leuk als het niet teveel bonnen zijn:-), maar ik word er soms teveel door opgeslokt voor m'n gevoel. En dat wil ik niet.
@ Meyser, leuk dat je ook een berichtje achterlaat. Ik doe soms ook wat kleingeld van m'n huishoudgeld in een pot, voor de zomervakantie om wat extra dingen te doen zonder dat het dan gelijk in de papieren loopt.
Een reactie posten