Nog een rondje tuin..

Ook vandaag weer een kort rondje door de tuin... ik hoop dat jullie 't nog niet zat zijn ;-) Een poosje geleden heb ik mijn chocolodemuntplant verpoot en ik zag dat hij nu op allerlei plekken boven de grond komt. We kunnen bijna niet wachten tot íe groot genoeg is om de eerste blaadjes te plukken...

De plant heeft gelukkig de strenge vorst overleefd. Al mijn andere muntplanten kunnen dat helaas niet nazeggen... binnenkort dus maar wat nieuwe kopen. We houden namelijk erg van muntthee, vooral vers geplukt uit eigen tuin. En aan het eind van de zomer droog ik altijd munt voor de winter.

Mijn manden met winterviooltjes bloeien prachtig! Toen ik naar het ziekenhuis ging lag er een dikke laag sneeuw op, daarna waren ze helemaal dor en pierig. Aangezien ik bijna niet buiten kwam, vergat ik ze weg te gooien en dat is achteraf maar goed ook. Toen de zon begon te schijnen in maart kwam de ene na de andere bloem tevoorschijn en het ziet er nu erg uitbundig uit!

Jammer genoeg kreeg een deel van de plantjes de volle mep toen het hier hagelde. Niet zo'n klein beetje ook... het hagelde wel een kwartier lang. Grote, ronde stenen! Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. De hele tuin was wit, net of er een pak sneeuw lag! De volgende dag zag ik de schade... zo zijn bijvoorbeeld de tere blaadjes van de perenboom geperforeerd, allemaal groene stukjes blad lagen als confetti op de grond. En mijn pas gekregen Eeuwige Moes, een vergeten groente, zag er ook erg gehavend uit. Hopelijk komen er snel nieuwe bladeren aan en kunnen we er binnenkort een keer van eten. Ik ben namelijk erg benieuwd hoe dit smaakt.

Niet alleen de viooltjes, maar ook mijn geraniumplanten hebben de winter onder het afdakje en in de garage overleefd. Ze gaan dus hun derde zomer in! 'k Heb ze laatst in nieuwe potgrond gezet en ze lopen weer helemaal uit. Ik ben benieuwd hoe ze het gaan doen deze zomer.

Niet alleen buiten geniet ik van mijn bloemen, ook binnen. 'k Kreeg een prachtig boeket van een vriendin. Wie had dat ooit kunnen denken dat ons leven zo zou lopen... Een paar jaar geleden zaten we samen te zwoegen op ons afstudeerproject, ik net bevallen, zij hoogzwanger. Dat gaf een band en na ons afstuderen hielden we contact. Een tijdje later werd zij ernstig ziek en nu kwam ze dus bij mij op bezoek. In een paar jaar tijd hebben we allebei ons eigen 'verder leven na k.anker' verhaal. We hadden veel te praten, te luisteren, te delen... Veel te snel ging de tijd voorbij en moesten we op pad om de kinderen van school te halen, maar we hopen elkaar snel weer te spreken.