Rhubarb sponge pud en verstelwerk

Vanmorgen was ik bij een oom en tante op bezoek die in een klein dorpje in de buurt wonen. We liepen een rondje in hun grote tuin en moestuin. Prachtig vind ik dat altijd: veel gezellige hoekjes, mooie oude fruitbomen, een geweldige moestuin. Met in gedachten die paar kroppen sla en andijvie, kruidenplantjes en een kleine hoeveelheid fruit in onze eigen tuin keek ik mijn ogen uit.
Bij een veld rabarber bleven we staan, of ik wat wilde hebben. Nou, dat is lekker! Komt m'n oom er even later aanzetten met een kruiwagen en emmer en begint fanatiek te oogsten. De emmer vulde zich gestaag met stengels, hij ging maar door... Uiteindelijk had ik bijna 3 kilo in de kofferbak liggen!

Thuis gekomen ging ik aan de slag. Inmiddels staan er zes potten rabarbercompôte op het aanrecht en hebben we genoten van een lekker stuk Rhubarb sponge pud (rabarbercake). Morgen nog iets zoeken wat ik met de laatste stengels kan doen. Ik kan zo genieten van dit soort zelf-maak dingen, dat laadt de batterij weer helemaal op.

Wat minder genieten was de mand met verstelgoed die zich tot een adembenemende hoogte had opgestapeld... Ik naai vooral 'voor de leuk' en heb eigenlijk nog nooit kleding genaaid (op wat simpele patronen zonder knopen en ritsen na). Het verstellen van allerlei gehavende kledingstukken had ik daarom wat voor me uit geschoven, ik had er niet zoveel vertrouwen in dat het me zou lukken. Maar al doende leert men en stuk waren de kleren toch al, ik moest er maar gewoon aan beginnen besloot ik.
Na wat puzzelwerk heb ik twee broeken ingekort tot stoere korte broeken en een broek van mezelf gerepareerd. Bij een overslagvest waar een vlek op het voorpand zat heb ik de lintjes veranderd, zodat dochter hem nu 'andersom' kan dichtmaken en de vlek niet meer te zien is. Leuk tussendoor klusje was het opleuken van een effen t-shirt. De mand is helaas niet leeg, maar door gewoon aan de slag te gaan heb ik wat meer vertrouwen gekregen in mijn naaivaardigheid :-) En misschien moet ik me toch eindelijk eens opgeven voor naailes, om de kneepjes van het vak te leren.