Terwijl ik in de weer was om het sanitair in te spuiten met schoonmaakazijn en met tandpasta de strijd met viltstift-op-niet-gewenste-op-plekken aanging*) zat ik wat na te filosoferen over het consuminderen. Over waarom ik me na tijden lang meer-met-minder doen nog steeds geen èchte consuminderaar voel, waarom het me nog steeds niet lukt om met een mini-budget heerlijke maaltijden op tafel te toveren, om 'alles' tweedehands op te kop te tikken, om altijd koopjes te vinden als je nieuwe kleding nodig hebt. Dingen die bij anderen voor mijn gevoel wel lukken, maar bij mij niet zo.Natuurlijk gaan een heel aantal dingen best goed: we letten goed op bij het boodschappen doen, we kopen weinig onnodige dingen, hergebruiken materiaal waar het kan, pakken de meeste klussen in huis met eigen handen aan. Maar dat maakt me nog geen echte, super bespaarder, geen doorgewinterd budgetwonder die met haar kasboekje in de Genoeg kan komen te staan...
Waarom toch dat gevoel? Doe ik wel hard genoeg mijn best? In hoeverre wil ik het ècht? Want: ik hou er niet van om te winkelen, logisch dat je dan veel koopjes misloopt. En ik wil niet altijd supergoedkope maaltjes op tafel zetten, omdat dat vaak ten koste gaat van milieu, mensen of het dierenwelzijn. We willen wel spaarzaam leven, maar geen vrekkige zuinigerds worden die alleen voor zichzelf leven, delen en geven aan anderen die het minder hebben hoort bij onze manier van leven.
Allemaal dingen die we kunnen kiezen trouwens, we hoeven niet te besparen om een schuld weg te werken want dan liggen die dingen anders. Aan de andere kant is er ook wel reden om de teugels aan te trekken: de verhuizing begin dit jaar, onverwacht een andere auto moeten kopen vanwege een aanrijding, de twijfelachtige 'rijkdom' van twee huizen en een verkoop die op zich laat wachten. We zakken weer met de prijs en houden er dus wat minder aan over dan gehoopt. Geen reden voor financiële paniek, maar we gaan er wel weer bekijken waar het wat minder kan en weer beginnen met een vast weekbudget.
Ik was bijna klaar met soppen en dacht: Misschien bèn je ook geen consuminderaar, maar ben je gewoon een mens die keuzes maakt, afhankelijk van wat je wilt en belangrijk vindt. En dat proces van keuzes maken (en uitvoeren natuurlijk :-) heet dan consuminderen. Misschien zit ik dan toch op de goede weg?
*) Voor degenen die ook regelmatig te maken hebben met verdwaalde viltstiftsporen op deuren, tafels, aanrechtblad... het werkt ècht die tandpasta! Gewoon een laagje erop, even in laten trekken en eraf vegen (desnoods eerst even testen op een onopvallende plek :-). Indien nodig meerdere keren herhalen en vaak verdwijnt het ongewenste kunstobject. Budgettechnisch is het natuurlijk handiger om een tube euroshopper ofzo aan te schaffen ;-)
7 opmerkingen:
Natuurlijk vind ik het goed dat je me linkt!!! (Ik was op vakantie, vandaar dat het wat langer duurde voordat ik reageer.)
Grappig, ik voel me echt een groentje op besparingsgebied vergeleken bij jou. Ik vind jou als ik je blog zo lees toch wel een echte consuminderaar! Mss moet je jezelf niet vergelijken met Marieke Henselmans of Hanneke van Veen, maar doe je wat je kan en leuk vind en dat is dan ook genoeg.. (hihi)
Ach, moet je persé zo'n etiketje hebben? Als je maar niet blind achter dingen aanholt, en ook geld kunt uitgeven om je gezin een plezier te doen, of anderen, is dat toch ook ontzettend veel waard? We verdienen ons geld toch ook om het goed te gebruiken?
@ Lisette, je hebt gelijk, dat vergelijken heeft geen zin. Zeker omdat ik er geen doel van maak om zo zuinig mogelijk te leven en dat doen zij ergens wel (is mijn indruk) En grappig dat je je een groentje voelt... ik dacht dat andersom toen ik bij jou las over het zelf knippen van je kinderen, het vermaken van kleding, allerlei dingen tweedehands kopen of zelf maken... ;-)
@ Karien, het gaat inderdaad niet om het etiketje. Ik dacht later ook nog: het gaat me er niet om dat ik zo zuinig mogelijk leef, maar dat ik bewust leef. Genieten, leuke dingen doen, een wijntje drinken en af en toe eens een chineesje halen horen daar gelukkig ook bij :-)
Lukt dat wel altijd bij anderen?
Bij mij zeker niet!
Soms maak ik zelfs hele domme fouten.
En maak ik soms bewust een keuze die zeker niks met consuminderen te maken heeft ( ik heb zelfs nog meer boeken gekocht dan ik op mijn blog liet zien)en geniet daar ongelooflijk van. Waarbij ik me soms ook schuldig voel. Maar waarom? Door onze (mijn man en ik) manier van leven, hebben we geen schulden en wel spaargeld, we kunnen de maandelijkse kosten goed aan en door het spaargeld hebben we een stukje zekerheid als dingen anders lopen als we graag zouden willen. Zuinig zijn is voor ons een keus, bij keuzes heb je afwegingen,soms kies je voor zuinig, soms meer voor gezond of goed voor het milieu. Als dat niet klinkt als goed bezig zijn weet ik het ook niet meer. Grappig is dat ik jou als schoolvoorbeeld van consuminderaar zie! Zo zie je maar!
groetjes,
Franca.
Tuurlijk doe je het goed. Omdat je het doet zoals het in grote lijnen goed voor je voelt en binnen de mogelijkheden past. Leven is leuk en moet leuk blijven. Consuminderen kun je ook zien als geldvermeerden. Het geld wat er bespaard wordt kan uitgegeven worden (aan wat jij ook al aangaf) anderen, of gewoonweg voor eigen plezier.
Wij hebben 2 jaar lang op alles MOETEN bezuinigen. En als iets niet leuk is, is het moeten. Nu mag het en genieten we van de keuze die we hebben.
Jij schreef ook over het genieten.
@ Franca, misschien lijkt het inderdaad bij anderen zo.. Hebben ze het wel over dat ene koopje, dat blousje van 10 euro (en dat de broek 45 euro kostte zeggen ze er dan niet bij ;-). Hoe houden we elkaar voor de gek...
We hebben nu echt gesneden in de abonnementen en aanschaf van boeken, maar ik mis het echt! Een keuze voor nu, maar als het huis verkocht is komt er direct weer een krantenabonnement en haal ik wat mooie boeken (De Slegte zit op fietsafstand, maar zorgvuldig gemeden tot nu toe :-)
Bedankt voor het complimentje :-)
@ BRB: dat moeten lijkt mij ook erg, gelukkig hebben jullie nu alweer meer mogelijkheden. Dat lijkt me extra genieten!
Wij hebben het bij ons thuis vaak over het verschil tussen zuinigheid en zunigheid... Als we te zunig worden, genieten we niet meer, verzuren we, en als we zuinig leven, inclusief dus zuinig op natuur, onszelf, het milieu, de boeren (fair trade) etc. etc. doen we het naar ons idee véél beter dan wanneer het zunig gaat!
Een reactie posten