Kasboek op de kop

De vakantietijd is voor ons een tijd van samen dingen doen, kamperen, klussen in huis, rustig opstaan, laat ontbijten. Maar ook de tijd om te lezen, om na te denken, om dingen op een rijtje te zetten. In de zomervakantie en vaak ook in de kerstvakantie denken we na over wat we doen, over onze idealen, over wat in onze vrije tijd wel of juist niet doen. Vaak maak ik dan allerlei plannetjes (dat ik toch ècht zal gaan sporten of melk bij de boer ga kopen ofzo ;-), soms voer ik ze concreet uit (zoals mijn moestuintje of zoetzuur maken). Een aantal voornemens sneuvelt al snel of komt niet van de grond. Aan de andere kant denk ik altijd maar: alles wat je doet begint met plannen maken. Heb je geen dromen of voornemens, dan kom je nergens toe.

Ook kijken we vaak samen naar ons kasboek, hoe staan we ervoor, wat kunnen we nog verwachten het komende halfjaar, hebben we voldoende buffer voor onverwachte zaken, kunnen we wat meer missen voor goede doelen. En zijn we ook duurzaam bezig? Kunnen we een nieuwe keuze invoeren, een nieuwe gewoonte maken op het gebied van milieu, van goed rentmeesterschap? Ik vind het zelf altijd prettig om hier bij stil te staan, samen (opnieuw) keuzes te maken. Want in het leven van alledag ga je vaak op je automatische piloot de dingen doen zoals je ze deed, sta je er vaak minder bij stil welke keuzes je maakt.

Dit jaar is een grote verandering dat we onze oude manier van het kasboek bijhouden, alles per post noteren of inlezen vanuit internetbankieren grotendeels overboord gaan gooien. Ik stoorde me al langer aan dat alles zo precies bijhouden, maar ik deed het omdat ik eraan gewend was en omdat ik het systeem dat we al jaren hanteren niet wilde onderbreken. ’n Onaardig keurslijf was 't geworden, een blok aan mijn been.

Hoog tijd voor een andere aanpak... Alle huishoudelijke uitgaven gaan we vanaf nu van een aparte rekening betalen waar we een vast bedrag per twee weken op willen storten. Van dit bedrag (125 euro per week) doen we boodschappen, betalen we de kapper, de spullen voor de huisdieren, postzegels, kleine cadeautjes, zendingsgeld op school, een bloemetje op tafel, zakgeld etc. Of dit reëel is moet nog blijken, maar ik denk dat het wel haalbaar is (en dat we dan ook onze ‘duurzame’ boodschappen kunnen blijven doen). Alles apart bijhouden hoort nu tot het verleden, we kunnen uitgeven zolang de voorraad strekt en dan geldt: op = op. Ik ben benieuwd hoe ons dit systeem gaat bevallen. Het scheelt in ieder geval een hoop gedoe, bonnetjes bewaren en plichtmatig cijfertjes invoeren.