De afgelopen week was echt zo'n weekje vol met afspraken, allerlei vriendinnen gesproken, kennissen bezocht. Dat kan me vaak zo blij maken, vooral omdat het met een aantal van die mensen helemaal niet 'gewoon' is dat ik ze (nog) kan zien. Een vriendin is op verlof uit Kabul en gaat binnenkort weer weg, een andere vriendin is vorig jaar behandeld voor leukemie en het mag wonder boven wonder goed met haar gaan (en altijd in gedachten: tot nu toe). De tijd die we samen door kunnen brengen krijgt hierdoor zo'n extra dimensie. En hierdoor eigenlijk ook de tijd die ik met anderen doorbreng, juist omdat je weet hoe kwetsbaar het gewone dagelijkse leven kan zijn.
Met de vriendin die op verlof is heb ik het afgelopen weekend een wandeling gemaakt naar een stadje in de buurt, lekker tussen de weilanden lopen en met een voetveer over de rivier. We hebben genoten van het prachtige weer, de mooie omgeving en van het winkelen. Zij hoefde niets te hebben, ze kan het daar toch niet aan, zegt ze :-) Maar ik had wel wat nodig en ben met een rugtas vol terug gelopen. Na al die maanden sober leven heb ik voor mijn doen aardig wat inkopen gedaan. En ik was er eigenlijk alleen maar blij mee. Anders kan ik me nog wel eens een soort van schuldig voelen als ik een aantal dingen tegelijk koop.
Het feestje van onze zoon was geweldig leuk. Vier stoere jongens met een klein, heel klein hartje die hun eerste feestje hadden. We hadden het niet al te ingewikkeld gemaakt, een klein speurtochtje, schatgraven, voetbal in het doel trappen, broodje knakworst eten etc. En dat was helemaal prima voor die jongens. Ze hebben zelfs een hele tijd lekker zitten spelen met de houten treinrails, gewoon omdat ze daar zin in hadden. Lekker ontspannen allemaal (het eerste feestje van onze dochter was compleet het tegenovergestelde, dus een zucht van opluchting na afloop ;-)
Verder hebben de kijkers laten weten dat ze voorlopig nog even verder zoeken, er ware twee kleine dingen die ze liever anders hadden gewild. Maar helemaal ervan afzien hebben ze niet gedaan, dus misschien...?
3 opmerkingen:
Spannend hoor.
Wat fijn dat de kinderen zo heerlijk rustig hebben kunnen genieten van eigenlijk het alleen maar bij elkaar zijn. Fantastisch toch?
Het leven is inderdaad soms erg moeilijk, ook in wat jijschrijft. Kan me goed indenken dat je alle tijd die je krijgt ook echt goed wilt benutten. Wat heerlijk is het dan als je zo'n mooie wandeltocht kunt maken.
Geniet inderdaad van zulke momenten, ze kunnen zo voorbij zijn.
Wat fijn dat je even kon bijkletsen met je vriendinnen. Heerlijk! Het leven is inderdaad zo kort.. Ik ben een paar keer in Ethiopie geweest en dan zie je dat het inderdaad zomaar over kan zijn met de pret op aarde.. GENIET is het motto! Maar hoe doe je dat he? Er is vaak wat te stressen. Gelukkig hebben kinderen dat nog niet zo en hebben jullie een ontspannen kinderfeestje gehad. Ik deed eerst ook heel erg mijn best, maar eigenlijk vinden ze het gewoon het allerleukste om naar de ballenbak te gaan, dus doen we dat! Uiteindelijk is dat bijna net zo duur als thuis wat doen en ze gaan er helemaal uit hun dak. We hebben ook wel eens een zwembad feestje gehouden (voor oudere kinderen hoor) maar met vier kinderen en dat was ook een groot succes.
Hallo Jente,
Goede vriendinnen en van hun gezelschap genieten geeft byzondere dagen. Zeker met deze achtergronden.Het wandeluitstapje met je vriendin klinkt als zo'n byzondere dag. Kinderfeestjes, ik denk er met plezier aan terug, maar ben blij dat ik ze niet meer hoef te geven. Vooral de spanning vooraf , of de jarige het wel leuk ging vinden,was killing.Gek genoeg heb ik ook aan het simpelste feestje(piratenfeest voor oudste) de beste herinnering. Toen de jongens het zo leuk vonden dat ze mochten timmeren, dat ze niks anders meer wilde doen.Zij genoten, ik had het makkelijkste feestje ooit!
groetjes, Franca.
Een reactie posten