Vanochtend zat ik voor de derde keer deze week 1,5 kg sperziebonen (ja.. die van de hamsteraktie ;-) schoon te maken, om een voorraadje aan te leggen in de vriezer. Ineens zag ik in gedachten twee kleine kinderen met grote tassen naar de Spar lopen, een paar minuten van ons huis. Omdat de tuinbonen in de aanbieding waren. De volle tassen zeulden we naar huis en daarna gingen we ze afhalen op onze kleine binnenplaats. De zon scheen, dat herinner ik me ook nog. Mijn moeder maakte vroeger veel dingen in, spinazie werd gewassen in een grote wasmand, emmers boontjes werden afgehaald, geblancheerd en ingevroren. Ze maakte zelfs een keertje bosbessenjam in de voortent van onze vouwwagen, gewoon omdat ze dat eens wilde proberen. Ik zie de potjes nog zo staan op het grondzeil :-)
Ik moest grinniken toen ik ineens besefte dat de appel niet ver van de boom is gevallen en kreeg ineens een warm gevoel van verbondenheid. Jammergenoeg kan ik het haar niet vertellen, ze is al erg jong overleden. Gek (en mooi), hoe die dingen ineens weer naar boven komen, gewoon ineens tijdens het boontjes doppen...
4 opmerkingen:
heerlijk dat zijn toch wel de mooie momenten .
wij deden het ook als het mooi weer was als kind hielp ik dan ook graag mee het was een feest.
Ik heb de sperciebonen niet gehamsterd. Je vind ze ook in de vriezer van het euroshoppermerk. 450 gram per zak voor iets meer dan een halve euro. Scheelt mij te weinig om zoveel moeite voor te doen... (ben een luie consuminderaar, haha)
Ik heb je trouwens gelinkt op mijn log, je hebt een onwijze leuke weblog!
@ Makya, die euroshopper vinden 'ze' hier te dik, te klein en niet lekker... Tja, voor die fijnproevers heb ik het extra werk wel over (als 'ze' maar wat groens binnenkrijgen ;-)
En dank je :-)
Een reactie posten