Een dagje wel...

Vader en dochter waren gisteren op stap geweest om een bureau en meegroeibed te halen, die ik via marktplaats op de kop had getikt. Het bed is eigenlijk voor onze jongste, maar het bed van dochter viel zo ongeveer uit elkaar. De lattenbodem was in mijn studententijd al niet al te stevig meer, ik lag meer dan eens midden in de nacht onder mijn bed omdat de draagplank van de latten het begaf. Die tijd ligt inmiddels al weer 10 jaar achter me. Aangezien ze een erg kleine kamer heeft waar geen ander bed inpast, hebben we een tijdje geleden het bed te voorschijn gehaald en verstevigd. We hoopten we dat we het nog even konden rekken tot de verhuizing. Maar eigenlijk lag het bed niet zo fijn meer en daarom mag zij nu voorlopig in het meegroeibed, standje 2, slapen. Ik heb expres een technische wederhelft gezocht voor dit soort klussen, maar omdat hij er niet was vandaag mocht ik aan de slag. Gelukkig is het een Ikea-bed en daarom zat het vrij snel in elkaar. Ik ben met stip gestegen in de klus-top drie, dochter was diep onder de indruk dat ik dit soort karweitjes ook kan :-)

Nadat het bed opgemaakt en wel in haar kamer stond is dochter minimaal een uur bezig geweest om haar kamer en laden te restylen, zoals dat in de Ariadne at home mooi heet. Ze heeft mijn rommel- en verzamelgenen geërfd en er lag vrij veel op enkele vierkante meters. Nu is het er weer keurig en met het andere bed net een nieuwe kamer.

Later zijn we naar de stad gegaan. De jongens hebben nog steeds geen muts en ik heb al verschillende pogingen gedaan om wat te vinden. Ze hebben zulke ronde koppies dat alles te klein is. Eindelijk had ik wat leuks gevonden en probeerde hem tevergeefs op het hoofd van de jongste te zetten. "'Die hoofden van jullie ook....." verzuchtte ik. "Maar mama," zegt m'n oudste zoontje, " dat heeft God zo gemaakt hoor." "Ja..dat klopt." Tja, wat kun je tegen deze waarheid inbrengen. Zonder muts de winkel verlaten, ze moeten het maar met hun capuchon doen voorlopig.

Heel wat minder leuk is dat we zonder auto zitten... M'n man ging vandaag schaatsen en hij reed over de dijk naar de kop van Overijssel. Normaal een hele rustige weg, maar vandaag dus niet. Bleek er ineens een 'schaatsers'file te staan die hij te laat gezien had vanwege de lage zon. Bam... kettingbotsing, auto total loss... gelukkig geen persoonlijke ongelukken, iedereen kwam met de schrik vrij en daar zijn we dankbaar voor, het had heel anders kunnen aflopen. Hij was niet de enige, op een stukje van één kilometer waren er tegelijkertijd drie van dit soort botsingen. De kantine bij de sleepdienst was goedgevuld met gestrande reizigers. We zijn all risk verzekerd, dus ik hoop dat we nog iets voor onze auto terug krijgen. We waren van plan om als we het huis verkocht hadden een andere, goedkopere auto kopen (we hebben/hadden nu een diesel maar rijden niet veel meer), maar dat wordt nu dus iets vooruitgeschoven. Niet het meest handige moment, zo vlak voor de overdracht van ons nieuwe huis. Maar ja, onverwacht een andere auto kopen komt waarschijnlijk nooit uit.

En laat ik nou net vandaag een shirt gemaakt hebben met een heel toepasselijk thema:










... hopelijk rijdt deze voorlopig nog wel ;-)