Afscheid en dan... op vakantie!

Nog even een laatste blogje voordat we op vakantie gaan. Vanmiddag hebben we Bonjour weggebracht naar een ander gastgezin, waar ze de laatste dagen zal verblijven tot ze terug gaat naar Parijs. We hadden onze camping al gereserveerd voordat zij in beeld kwam dus het moest even op deze manier. Zelf vond ik dat een beetje vervelend, maar ze pakte het goed op en het klikt ook goed met de andere gastouders. Als afscheid hadden we afgelopen zaterdag een klein feestje gegeven, met een gezellige gourmet-maaltijd en we hebben wat kleine kadootjes gegeven. Ze was er erg blij mee en genoot van alle aandacht. Ze heeft het hier leuk gevonden en daar gaat het om. Straks zit er een stukje van mijn hart in Parijs, want ze heeft er wel een plekje ingenomen. Maar we zijn ook blij dat we nu weer met ons eigen gezin zijn. Het was een mooie periode, maar ook erg intensief.

Vanochtend zijn de dames nog even aan de knutsel geweest (met een beetje hulp :-), ze hebben een portemonnee gemaakt van een leeg pak drinken.









Misschien een leuke tip voor een regenachtige dag? Klik hier voor een filmpje met uitleg (niet ons ons hoor... ;-) Ik heb het klitteband achterwege gelaten en een sluiting gemaakt met elastiek (en daarna pas het tussenschotje dichtnieten).

Nu is het stil in huis. We hebben de oudste en jongste even naar opa en oma gebracht voor een nachtje logeren. Morgen alles inpakken, de boel schoonmaken en dan 's avonds vertrekken richting Frankrijk. En vanaf woensdagmiddag hopen we dan voorlopig te genieten van het camping gevoel!

Een fijne vakantie gewenst!

Consuminderboeken en paddenjacht

Nog een paar dagen en dan hopen we met onze volgeladen auto richting Frankrijk te rijden. Ik heb er best zin in, lekker kamperen en genieten van het gewone, simpele tentleven! Nog even snel het boekje 'Gelukkig met minder geld' besteld bij bol.com, dat gaat mee in de boekentas. Uit de bieb nog een aantal andere consuminderboeken gehaald, gewoon om weer eens door te bladeren, nieuwe ideetjes op te doen en om wat na te denken over waarom ik consuminder, wat mijn doel ermee is. Het ironische was dat ik een flinke openstaande boete moest betalen voordat ik die boeken kon lenen. Ik dacht de vorige keer dat ik de boeken verlengd had, maar dat was niet zo... kosten 0,90 cent per boek. En laten we nou net die keer de halve bieb in huis hebben. Zo jammer van het geld...

Bijna ongemerkt is Bonjour alweer twee weken hier. Na mijn vorige blogje hebben we een flink gesprek gevoerd nadat er weer iets was voorgevallen wat niet zo leuk was. Ik was boos en heb dat nu ook laten merken. Achteraf denk ik dat ik de eerste dagen toch vooral wilde dat ze zich thuisvoelde en heb ik vooral vriendelijk geprobeerd grenzen aan te geven. Na dit voorval ging het stukken beter en we hebben echt leuke, ontspannen & gezellige dagen achter de rug. En ookal zijn de uitjes naar bossen, kinderboerderij of speeltuin leuk, het lijkt soms net alsof de kids het zelf prima vinden om gewoon lekker thuis te zijn, in de eigen vertrouwde omgeving. Spelen op straat, in het zwembadje in de tuin of met zijn allen op padden- en kikkerjacht...


Ze springen je echt om de oren bij ons in de tuin, in alle leeftijdsfasen ... die kleine vind ik nog wel lollig, maar die grote, dikke padden... die hoeven van mij niet zonodig hier te wonen...

Het kozijn (2)

Het kozijn heeft zijn oude vorm weer aangenomen en kan binnenkort weer in de verf :-) De verfroerstokjes van 't Karwei hebben opnieuw hun diensten bewezen. Op de meeste plekken heeft m'n man de hardhouten stokjes op maat gezaagd en vastgeplakt, op andere plekken werd er grover geschut aangevoerd. Daarna alles geplamuurd, nu nog schuren en schilderen. Het loont trouwens de moeite om de gaten eerst voor te vullen met hout. Nu is de (dure) plamuur alleen nodig om alles netjes af te kunnen werken en dat scheelt al snel een blik.

De (gratis) verfstokjes van het Karwei zijn een onmisbaar onderdeel van de gereedschapkist geworden in de loop der jaren. Ze hebben al op allerlei plekken hun nut bewezen en zijn o.a. gebruikt om kastjes recht te kunnen hangen op scheve muren, om de zoldervloer in ons jaren '30 huis waterpas te kunnen leggen, als wiggetjes om planken haaks op te hangen, om een wiebelende vriezer eindelijk eens stil te krijgen. We hebben dus altijd een voorraadje in de garage.

Ter voorbereiding op het verven pakte m'n man de pot met kwasten. Die bewaren we altijd in water, maar soms vergeten we op tijd bij te vullen. De half ingedroogde kwasten moesten nu dus schoongemaakt worden. Wij doen dat al jaren met met groene zeep: stukken milieuvriendelijker dan terpentine of kwastenreiniger, lekker voordelig en de kwasten blijven mooi zacht. Alleen in de serieuze gevallen wordt er nog met zware middelen gewerkt. We hebben hiervoor een klein potje met terpentine dat we goed afgesloten bewaren. Het zijn kleine beetjes, maar alle beetjes helpen om het milieu zo min mogelijk te belasten.

Kozijnen en onze eerste week met Bonjour

De eerste vakantiedag van m'n man begon met het aanpakken van een klusje, een kozijntje schilderen. Dit klusje blijkt een hele klus te worden... flink wat achterstallig onderhoud aan de kozijnen wat pas echt goed te zien was na het afkrabben.


Hij baalde er flink van, want hij is er zelf altijd erg precies in. In ons vorige huis hadden we erg veel hout aan de buitenkant, daarom hield hij het altijd goed bij. Door het bij te houden kost het niet zoveel tijd en ook belangrijk niet zoveel geld. Nu moeten er allerlei primers, antihoutrot etc. worden aangerukt om het weer in goede staat te krijgen.

Misschien is het ook leuk om te vertellen hoe het gaat met het vakantiegastje. Eigenlijk loopt alles aardig goed, met onze eigen kinderen, met Bonjour. Het is een lief, behulpzaam meisje en we horen elke keer gelach in het huis, in de tuin, gewoon lekker veel pret! Ondanks alle regen de afgelopen week hebben we toch veel leuke dingen kunnen doen. Verder hebben ze veel zitten kleuren en knutselen, toen de knutselbakken werden leeggehaald bleek dat we veel meer spulletjes in huis hadden dan verwacht. Leuk en iedereen doet lekker mee!

Het enige wat me echt een beetje tegenvalt is dat ze erg aan mij hangt en me erg claimt. Er zijn momenten dat ik haar om de paar minuten aandacht moet geven, naar een wondje moet kijken, haar moet helpen. Ik snap dat enerzijds ook wel gezien haar thuissituatie, maar aan de andere kant wens ik soms een paar oordopjes zodat ik even mijn eigen gang kan gaan. 'Even' de was ophangen of de afwas doen duurt drie keer zolang als anders :-) Ik vertel dit trouwens niet om negatief over haar te doen, hoor. Het aandacht 'moeten' geven is denk ik gewoon de andere kant van de medaille en dat vergt soms best veel energie.

Zuinige hulpjes

Hier en daar hebben wij wat zuinige hulpjes in ons huis rondzwerven. Ze helpen allemaal een handje mee om de laatste restjes op te maken. Schrapertje hebben de meeste mensen vast wel in huis, zo lekker Nederlands de laatste resten uit een fles zien te krijgen. Na de tijd veel afwas, want vies dat zo'n ding wordt... maar de fles is wel leeg ;-) Kniepertje kreeg ik bij een abonnement op Genoeg, een handig hulpje om tubes helemaal leeg te knijpen. Vooral bij tubes die liggen vind ik dit erg praktisch.

Het meest wordt hang 'm eran gebruikt. Die kregen we kado van onze watermaatschappij na de onze verhuizing. Je plakt hem met zuignappen aan een douchewand en vervolgens kun je je bijna lege flacon eraan plakken. Alles verzamelt zich mooi onderin en je bent zo een aantal extra was- en sopbeurten verder voor de fles dan toch echt leeg is. Voordeel is dat je hem gewoon op de kop kunt laten hangen terwijl je de zeep eruit laat lopen. Nadeel is dat de fles soms valt als de zuignappen te droog worden en dan verdwijnen de laatste resten zuinig verzamelde douchegel alsnog via een kapot geknapte deksel in het doucheputje...

Tot slot hebben we een kooi met hulpjes voor de groenteresten-verwerking. Komkommerschil, bananenschil, sla, restjes wortel, korstjes brood... alles is meestal zo verdwenen. Maar het konijn was deze week niet zo te pas, hij zag er zo magertjes uit, at en dronk niet zo best. Ja, dan moet je toch naar de dierenarts. Met de woorden van een somber gestemde dierenarts, geknipte tanden en nageltjes, een infuus, dwangvoeding, spuitjes èn een vette rekening verlieten we de praktijk. Een dagje later lijkt hij gelukkig aan de beterende hand en daar gaat het om. Maar zuinig als ik ben heb ik het knippen van de nageltjes (goed voor een slordige 15 euro) wel goed afgekeken ;-)

Gratis pretparadijsje

Ook zo genoten van het weer gisteren?
Het was hier fantastisch! Een gratis pretparadijs voor de deur ;-)


Compleet met pierebad! Zo vaak hebben we die luxe niet, dan moet je het er maar even nemen...

Eerste dagen van de vakantie

De eerste vakantiedagen zitten er op ( lees: zucht :-) Naast het plezier van vrij zijn en lekker langzaam opstaan, is bijna iedereen lekker ontregeld omdat het vaste dagritme wegvalt. En dat levert hier soms een hoop gedoe en verhitte moeder op, die de zoveelste ruzie sust, de derde beker drinken van die dag opdweilt en zich bijna vertwijfelt afvraagt of de begrippen 'tafelmanieren' en 'samen spelen' ooit landen bij het nageslacht (terwijl andere moeders hierin altijd voortreffelijk lijken te slagen of in ieder geval met een zeer grote portie geduld alles in goede banen lijken te leiden)

Ach... meestel trekt dit na een dag of drie, vier weer bij en begin ik te genieten van de vakantie en de vruchten van onze opvoeding ;-). Dat er nu een gastje bijzit verandert niets aan de eerste-dagen-van-de-vakantie-stress. Het maakt wel dat ik het anders ervaar, ik wil het graag gezellig hebben in huis. En dat is het verder ook wel hoor. Al allerlei kleine uitstapjes gemaakt naar de kinderboerderij, speeltuintjes in de buurt, naar het enige earthship van Nederland dat enkele minuten van ons huis staat. Naast het earthship (dat gebouwd is van afvalmaterialen! Heel inventief gedaan & boeiend om te zien) zit er een leuk park bij waar de kinderen zich prima hebben vermaakt.

Dichterbij huis is ook genoeg te beleven. Het is gedaan met het zwitserlevengevoel van de slakken in onze tuin, het jachtseizoen is geopend door twee meisjes die regelmatig alle struiken afstruinen. Hoe simpel kan genieten voor kinderen soms zijn. Trots komt bonjour de vangst (zo'n dertig stuks) laten zien. Griebels... ne pas dans la maison s.v.p.! en buiten bekijken we de slachtoffers nog eens samen. Jammergenoeg komt deze grote schoonmaak te laat voor de courgetteplanten, de thijm en de aardbeien. Die zijn al gesneuveld tijdens de slakkenstrooptocht. Maar voor de hosta's gloort er nu nog hoop.

Gezinsuitbreiding

... nou ja... tijdelijk dan ;-) Sinds gisteren is Bonjour bij ons in huis. Bonjour, zo noemt onze jongste het vakantiekind dat komen zou al weken lang. 'Komt Bonjour vanavond al? Bonjour mag bij mij logeren, M. kan wel bij E. slapen hoor!' Pas maandagmiddag hoorden we dat het doorging, ik begon al te twijfelen of ik het nog steeds wel wilde. Of ik wel zin had om zo flexibel te zijn tot het laatste moment of dat ik andere plannen wilde maken voor de kinderen voor de vakantie. Of het zo-wie-zo eigenlijk wel handig was dat er een kindje kwam op de eerste dag van de zomervakantie met één van de kinderen helemaal overprikkeld. De sterke vermoedens dat hij misschien wel hoog gevoelig is blijken steeds meer waar en we zijn bezig om daar een weg in te vinden voor hem, voor onszelf.

Maar nu Bonjour er is ben ik blij dat het door is gegaan. Zoveel tegenstellingen: een pikzwart meisje tussen die blondjes van ons, Frans praten en Nederlandse antwoorden, wij die met vijf mensen in een huis wonen in een groene woonwijk en zij met z'n tienen in een appartement, bovenste verdieping in een hoge flat randje Parijs.

Maar zo leuk om te zien hoe kinderen de dingen oplossen, hoe juist dat gevoelige kind het goed oppakt, hoe dochter speelgoed wil delen (en geven), hoe de jongste haar meetrekt naar de speeltuin, hoe Bonjour lacht en het naar haar zin heeft. Alle gedachtenkronkels die ik van te voren had (en buikpijn... wat heb ik nu weer op m'n hals gehaald) en dan nu hoe het gaat. Het wordt vast een leuke, bijzondere vakantie. Voor haar, maar zeker ook voor ons. Van delen word je soms zelf rijk.

Kruidenvoorraad en kadootjes

Het valt hier zo vlak voor de vakantie niet mee om het consuminderen er in te houden. Drukte, vermoeidheid of gewoon even geen zin. De post boodschappen in m'n kasboek vliegt ineens de lucht in, dus alle inzet de rest van het jaar loont blijkbaar wel de moeite (da's de positieve kant van het verhaal :-) Hier en daar doe ik nog wat kleine 'bespaar'dingetjes...

Zo moest er in de tuin moest flink gesnoeid worden, ook de kruiden. Ik heb een paar bosjes gedroogd, om straks buiten het seizoen om iets achter de hand te hebben om een gorgeldrankje van te maken. Het drankje dat ik voor dochter had gemaakt een tijdje geleden bleek ook te helpen bij de keelpijn van m'n man. De ingrediënten lavendel, munt en salie heb ik nu op voorraad. Binnenkort wat thijm bij m'n schoonouders meenemen. De onze is volgens mij door slakken opgepeuzeld :-( nooit geweten dat ze dat lusten.

Een poosje geleden heb ik een aantal vrijwel nieuwe vaasjes op de kop getikt in de kringloop. Gevuld met een paar mooie bloemen uit de tuin en een stukje folie werden dit ineens leuke kadootjes als ik 'zomaar' iets wilde geven. Voor een verjaardag of iets anders wat gevierd mag worden vind ik het nog altijd moeilijk om alleen iets zelfgemaakts weg te geven. Ik heb vaak het gevoel dat er nog geld of een bon bij moet, dat mensen zich anders wat afgescheept voelen met iets goedkoops. Terwijl het zelfgemaakte kado in waarde soms net zoveel (of meer) 'waard' is als een bon. En de mensen bij wie ik het 'gewaagd' heb, blijken het erg te waarderen om iets te krijgen waar je zelf tijd en energie in hebt gestopt. Zelf waardeer ik dit soort kadootjes ook heel erg, maar toch...

Het voelt gewoon een beetje spannend, ik durf wat dit betreft het roer niet echt om te gooien en vaker een home made produkt te geven. Ik zou dat wel willen, want naast het plezier van het maken van een speciaal kado zou het ook best wat geld schelen. De post 'kadootjes' loopt ongemerkt behoorlijk op als ik zo de afgelopen maanden eens bekijk en dan doen we het nog niet eens zo uitbundig. Herkent iemand dit dilemma? Nog tips voor me? ;-)