Oude tas met nieuwe bestemming

Vanmiddag had ik zin om even wat voor mezelf te doen, om iets te naaien. Niet te ingewikkeld, want veel tijd was er niet. Boven op zolder werd druk behangen door man en zwager (het wordt echt mooi daar) en ik moest de kinderen in de gaten houden en nog wat sop- en poetswerk doen.

Tijd voor een klusje dat ik al en tijdje in gedachten had. Nieuwe zitjes maken voor de fietsstoeljes. Ik had nog een oude Kitsch Kitchen tas liggen, helemaal stuk gebruikt maar het zeil aan de zijkanten was nog zo mooi dat ik het nog niet over mijn hart had kunnen krijgen om hem weg te gooien. Bij anderen had ik al wel eens erg leuke zitjes gezien van dit zeil, maar ik vond het te duur om het gewoon te kopen voor dit doel (en zag ook simpelweg 'de' kleurencombinatie niet). Met een beetje passen en meten kon het precies uit die oude tas geknipt worden...

Ik heb de oude zitjes als patroon en vulling gebruikt. Zo kunnen we weer voor de dag komen ;-) Alleen vallen mijn oude fietstassen wel erg uit de toon...  die zet ik op m'n verlanglijstje.

Aan het eind van de middag belden twee buurmeisjes aan, ze hadden voor alle kinderen in de straat een griezel-speurtocht bedacht en ze brachten iedereen een uitnodiging. Om 7 uur werden ze opgehaald, ze stonden al tijden te popelen om te gaan. Hadden in het donker al rondjes gelopen in de tuin (mèt zaklamp) om te oefenen. Ook werden er andere dingen geoefend zoals eng kijken (foto is gemaakt door grote zus)

Eindelijk werden ze op opgehaald en konden ze op stap! Een hele belevenis om in het zonder zonder ons en mèt zaklamp op straat te lopen. Van de 'griezel'effecten werden met name de oudere kinderen bang bleek achteraf, de jongsten moesten er juist om lachen vertelden ze helemaal hyperdepieper van plezier. Hoe simpel kan plezier hebben zijn: een kwartiertje in het donker lopen (en mèt zaklamp natuurlijk). En super van die meiden natuurlijk dat ze dit bedenken voor de 'kleine' kinderen in de straat.

Klussen

De afgelopen tijd zijn we druk op zolder bezig geweest om daar een kamer te maken. Het schiet al mooi op, alle electra en waterleidingen en -afvoer zitten er in. De muren zijn gestucadoord en mooi glad geschuurd. De stofwolken zijn allemaal neergedaald en weggesopt :-) Vanwege het krappe budget heeft mijn man alle klussen alleen gedaan, af en toe met hulp van z'n broertje. Sommige dingen had hij al wel eens in het 'klein' gedaan, maar zo'n hele kamer is wel iets anders. De wastafel (van de kringloop) ziet er opgepoetst en met een nieuwe kraan heel mooi uit. De deur die we via marktplaats kochten staat ook prima. Hij kijkt er tevreden rond, blij dat alles gelukt is zoals hij dat in zijn hoofd had. Nu komt de afwerking nog. Gelukkig hadden we tijdens diverse akties al verf ingekocht, glasvezel hebben we nog liggen. En we maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid bij Praxis om ons stuwmeer aan airmailes in te ruilen voor korting. Alleen de vloerbekleding moeten we nog kopen, gezien de oppervlakte wordt dat nog een leuke rekening ben ik bang.

Op 'mijn' terrein heb ik ook wat klussen gevonden die ik aangepakt heb in 't kader van onze denk-voor-je-rent uitdaging. Zo waren er een paar schoenzolen los gegaan. Normaal bracht ik de schoenen dan naar de schoenmaker, maar nu heb ik een tube lijm gekocht. M'n laarzen zien er weer een stuk netter uit :-) en de sandalen van m'n dochter liggen nu weer heel in de doos zomerspullen.

Broeken van de jongens waar de sluiting van stuk was bleken makkelijk gerepareerd te kunnen worden door wat losse onderdelen te halen bij de knopenwinkel. Jammergenoeg ligt er nog steeds een bergje verstelgoed, waar ik bij sommige dingen nog eens diep moet denken hoe ik dat aan ga pakken. Proberen wil ik het wel, niet geschoten is altijd mis.

Het creatieve denken moet nog even blijven. Het kasboek dat ik vandaag bijgewerkt heb liet deze maand een meer dan flink bedrag zien aan de uitgaven kant (mede door de OV-jaar trajektkaart van m'n man, scheelt de overige maanden natuurlijk weer). De kijker heeft nog niets laten horen, dus we blijven nog even zitten met ons oude huis. Ondanks dat het besparen 'moet' merken we dat we er ook door aangestoken worden. Er waren al veel dingen die we zelf deden. We merken dat we steeds meer dingen die we 'om de besparing' deden nu met plezier doen. Zelf dingen doen levert ons naast het financiële voordeel ook een tevreden gevoel op, we merken dat we veel meer kunnen dan we eerst gedacht hadden.

M'n eerste workshop :-)

Toch even snel een berichtje... De workshop was enorm gezellig! Iedereen was erg enthousiast, allemaal met heel eigen ideeën, een hele hoop stofjes, vilt, velours en lintjes op tafel. Aan het eind van de avond ging iedereen tevreden met super leuk t-shirtje naar huis.

En ik vond het ook erg leuk om te doen, dus voor herhaling vatbaar (binnenkort te boeken bij 't Vliegertje ;-)

Dropjes eten

Nu ik gebiecht heb dat dropjes niet veilig zijn, kan ik het rustig zeggen dat er vandaag wel heel wat dropjes doorheen gaan. Wel wat kriebels hier en daar... Vanavond hoop ik mijn eerste workhop te geven aan een stel vriendinnen en kennissen. Ze nemen zelf een t-shirtje mee en ik zorg verder voor alle materiaal (en loop het iedere keer weer na: heb ik alles, heb ik genoeg?). Ik heb er zin in, maar ben ook reuze benieuwd hoe het zal lopen.

Verder wachten we op een telefoontje van de makelaar, of de kijker van afgelopen week verder wil met ons huis. Niet dat ik er veel van verwacht, het viel al vaker tegen. Maar we hopen natuurlijk dat we er eindelijk vanaf zijn. Gaat dit niet door dan halen we het huis even uit de verkoop, het staat al zo lang te koop. In het voorjaar zetten het dan opnieuw in de verkoop. Hopelijk is dan ook de actie van onze twee-onder-een-kap ex-buurman wat weggezakt, hij heeft onlangs het huis voor een spotprijsje gedumpt omdat hij ook al een tijd met dubbele lasten zat! De huidige (erg nette) huurders blijven erin en dat geeft even rust, want zij waren op zoek naar iets anders vanwege de onzekerheid of ze konden blijven wonen.

Het klinkt samengevat niet zo ingewikkeld, maar het heeft heel wat als, dan, maar gesprekjes tot in de late uurtjes en dropjes en koppen koffie overdag gekost om deze keus te maken.

Patroon schoudertas

Vorige week plaatste ik een berichtje over m'n nieuwe schoudertas. Iemand vroeg: 'Komt die ook in je winkeltje?' Nee... jammergenoeg heb ik te weinig stof gekocht, als ik geweten had dat ik deze tas zou bedenken dan had ik meer ingeslagen en wij wonen erg ver van de dichtsbijzijnde Ikea's af... Ik moet dus even geduld hebben tot we er weer een keertje komen.

Iemand anders wilde de tas graag namaken, daarom heb ik een patroon op papier gezet (niet op schaal) zodat je kunt zien hoe de tas in elkaar zit. De afmetingen zijn zonder naden, dus iets ruimer knippen. Of het patroon 'naaitechnisch' klopt weet ik niet ( ik heb geen naailes gehad).

De buitenkant van de tas bestaat uit een bovenstuk met een aangerimpeld onderstuk. Dit naai je eerst aan elkaar. De binnenvoering heb ik vervolgens gewoon uitgeknipt aan de hand van de vorm van de buitenkant, dit naai je aan elkaar (eventueel met een zakje voor mobiel en sleutels).

Naai de schouderbanden. De binnenvoering leg je in tas, vouw de bovenkanten naar binnen voor een nette afwerking. De schouderbanden en de sluiting speld je vast op de gewenste plek en je naait de bovenkant netjes dicht.

Ik hoop dat dit duidelijk is, anders hoor ik het wel :-)

Awards

De afgelopen week werd ik verrast met twee Honest Scrap Awards, de ene kwam van MiekKs en de andere van Lisette. De award is bestemd voor bloggers "who express themselves and write/blog from their heart & soul". Heel erg bedankt! Ik ben er erg blij mee!

Volgens de award-regels moet ik tien dingen over mezelf vertellen. Dingen die jullie vast nog niet wisten...

1. Dat ik een paar jaar geleden de opleiding maatschappelijk werk heb gedaan en dat ik nog net niet hoogzwanger zwanger op studiereis ging. Op de terugweg kwamen we in een heuse sneeuwstorm terecht. De kinderen smullen nog steeds van dit verhaal en de jongste glundert over deze woeste vliegtocht van hem.
2. Dat ik soms erg in gedachten kan zijn, zo heb ik onze jongste een keer met tweelingkinderwagen en al opgevouwen en in de kofferbak gelegd in de veronderstelling dat alle kinderen en de boodschappen al in de auto lagen... Tot ik een klein huiltje hoorde...  ik deed de kap wat opzij... lag hij daar rustig wakker te worden. Rood, roder, roodst heb ik heb hem snel uit de wagen gehaald (en snel gekeken op de parkeerplaats of mensen het gezien hadden... erg hè, dat je daar dan ook nog aan denkt...)
3. Dat dropjes in mijn buurt absoluut niet veilig zijn? Het is dan een kwestie van 'alles of niets', een enkel dropje uit de pot nemen werkt niet.
4. Dat ik altijd roep dat 'we' aan het klussen zijn, maar dat ik daarmee mijn bijdrage wel een beetje opblaas... Ik doe over het algemeen de hand- en spandiensten en de catering (ook belangrijk, klussende mannen moet je tevreden houden). Zeer klassiek rollenpatroon, maar het werkt hier prima.
5. Maar dat ik ondanks dit deze week toch weer veel kennis heb opgedaan over knel knieën, dubbele moffen, pi-stukken. Maar dat mijn klus kennis altijd 'van horen zeggen' zal blijven en nooit het stadium van kluswijsheid zal bereiken.
6. Dat ik viool speel, of beter gezegd kan spelen. Het komt er niet meer van om te spelen. Te vaak kloven,  stijve vingers of juist opgezette vingers door m'n allergie. Erg frustrerend eigenlijk als ik erover nadenk.
7. Dat m'n blog deze week alweer een jaar bestaat! En dat jullie één van de driehonderd-en-nog-wat mensen zijn die dagelijks meelezen! Nooit gedacht dat zoveel mensen zouden meelezen en meeleven. Bedankt.
8. Dat jullie de laatste 'dingen-over-mezelf' mogen bedenken. Altijd al iets willen weten...?

De award mag ik doorgeven aan negen anderen. Negen vind ik teveel (ookal zijn er veel mooie, leuke, ontroerende blogs die ik met lees). Ik geef hem met veel plezier door aan Franca, haar blog 'het keukenraam' lees ik altijd met veel plezier. Juist omdat je gewoon door haar keukenraam naar binnen mag kijken en mee mag leven met de gewone en bijzondere dingen van het leven. Ik waardeer dat erg en doe er vaak inspiratie op.

Eindelijk een nieuwe tas

Het heeft even geduurd, maar deze week heb ik eindelijk een tas voor mezelf gemaakt. De oude-deken-tas ligt nog steeds te liggen, tijdens het knippen sloeg ik rood uit. Ik was even vergeten dat ik allergisch ben voor wolvet, snuggere kip dat ik ben af en toe...

Daarom toch maar eentje van katoen gemaakt.
Een beetje van Ikea en een beetje van mezelf :-)

Herfst in de voortuin

Een poosje geleden kreeg ik van mijn zusje een leuk houten oppot tafeltje voor buiten. Het tafeltje staat voor ons huis onder het keukenraam. Zo'n leuk kado... dat moest natuurlijk een mooi, gezellig hoekje worden. Wat viooltjes, kalebassen (gekocht aan de straat, waar iemand een paar dozen en een jampotje voor het geld had neergezet, lekker dorps in de grote stad :-) en wat herfst-vondsten van de kinderen. En een paar klompjes die te klein waren geworden.

En bij de voordeur hangt een krans (m'n eerste zelfgemaakte), wanneer ik afwas kijk ik er tegenaan. Een stuk gezelliger dan een kale muur.

De krans kocht ik bij de Action, de kaneelstokjes en visdraad had ik in mijn frutsel-bewaarbakje en de rest hebben we bij elkaar verzameld uit de tuin, het bos, de straat...  Deze krans past helemaal bij de serie denk-voor-je-rent. Met even rondkijken in kasten en buiten heb je een herfstige krans bijna voor niets, behalve dan wat tijd.

Stoffig huishouden

Had ik afgelopen week het huis toch eens mooi gesopt, een beetje vooruit denken met het oog op de herfstvakantie. Meer uit een soort luiheid (dan hoef ik dan niet zoveel te doen) dan uit een oer-huisvrouwen gevoel van properheid. Ik dacht gisteren heel blij: het is gebeurd. Te vroeg gejuichd, man en zwager gingen vandaag met het electrisch op zolder aan de gang. Bij mij gingen geen belletjes rinkelen, zelfs niet een klein mini klokje. Als mannen zeggen: 'we gaan met het electrisch bezig' dan is het volstrekt duidelijk dat ze bedoelen 'we gaan sleuven frezen'. Mijn 'had je dat niet wat eerder kunnen zeggen, dat je dat bedoelde?' werd beantwoord met een lief geformuleerd soort 'dat had je toch wel kunnen begrijpen?'

Aan dit soort communicatieve missers verhelpt zelfs onze nieuwe aanwinst niets. Dochter zag een planbord bij de Hema liggen en ik vond dit een goed idee. Zeker omdat ik denk dat één van onze kinderen er zeker wat aan zal hebben als de structuur van de week en dag inzichtelijker wordt. Iedereen een eigen kolom, picto's voor verschillende activiteiten, echt leuk!

Er zaten zelfs bij picto's voor huishoudelijke klussen! Iedereen was druk vanmiddag, er werd zelfs gevraagd om extra taakjes zodat ze die in hun kolom konden plakken. Ik benieuwd hoelang de ijver blijft :-) Het lijkt me erg handig om met dit bord wat meer regelmaat te krijgen in het laten helpen van de kinderen. Het blijft vaak bij het voornemen om ze te laten helpen, maar het schiet er vaak bij in.

Nu ga ik zelf nog even wat taakjes doen, door al het klussen is er nog e.e.a. blijven liggen wat ik voor de zondag toch echt weg wil hebben.

Experiment met hooikistmethode

Na alle creatieve uitspattingen (de zelfgemaakte kadootjes weblog is in de maak! Nieuwsgierig?) weer eens een berichtje over energieverbruik en besparen.

Vanmiddag had ik aan het eind van de middag een volgepropte planning, van drie uur tot kwart over vijf: ophalen van school - thuis -turnen- iets ophalen van marktplaats aan de andere kant van de stad - te laat bedacht dat deze stad best groot is en op het nippertje terug bij turnen - huis. Geen tijd om dan nog met koken te beginnen en patat hadden we al gehad deze week :-) Tijd om eens een experimentje te doen. Ik wilde al lange tijd de hooikistmethode uitproberen en ging aan de slag. Aardappels gekookt en bij gebrek aan hooikist heb ik de pan na het koken met een handdoek eromheen in ons bed gezet. Om 3 uur 's middags gekookt en om 17.30 waren ze zo goed als gaar. De volgende keer dus iets eerder aan de kook brengen. Als dat lukt ga ik een mooie oude houten kist vullen met een oude slaapzak en dan ga ik deze 'hooikist' vaker gebruiken. 't is praktisch en het scheelt behoorlijk wat gas.

Aanleiding voor dit energiebesparen was de Michacursus die we afgelopen week weer hadden. Dit is een cursus die bij ons in de kerk wordt gegeven en waarbij we kort samengevat nadenken over duurzaamheid, rechtvaardigheid, verantwoordelijkheid nemen en over rentmeesterschap. Dit rentmeesterschap is (zo geloven wij) de opdracht die wij mensen van God hebben gekregen om zo goed mogelijk voor de aarde, de dieren en onze medemensen op deze aarde te zorgen.

Deze week ging het over duurzaam leven en wat je hieraan kon bijdragen, wat je zelf kan veranderen in je levensstijl zodat wat je doet minder schade toebrengt aan mensen, dieren of milieu. Tijdens het voorbereiden hadden we het er wat over. Veel van de tips voeren we al jaren uit, maar het is goed om ook eens andere alternatieven te overwegen. We kregen interesse voor een warmte-terugwin-systeem in de badkamer. Het warme afvoerwater wordt gebruikt om het koude water dat wordt aangevoerd op te warmen. Gemiddeld zou dit 200 kuub gas per jaar besparen. Omdat wij veel minder gebruiken dan gemiddeld zal onze besparing ook minder zijn, maar het is een interessant systeem en lijkt ook betaalbaar en haalbaar. Wanneer ons budget het toelaat willen we hier serieus mee aan de slag gaan.

Leuke tips: je mondiale voetafdruk meten of kijken hoe schoon de kleren van jouw favoriete winkel zijn.

Wie doet er mee?

Ideetjes opdoen bij elkaars blogs vind ik zelf erg leuk. Vaak geef je er een draai aan en maak je je eigen persoonlijke creatie. Dat is voor mij een reden om wat dingen die ik gemaakt heb op m'n blog te zetten en niet zozeer om te pronken :-)

Ik zat nog wat te denken aan een reactie van iemand, om een gezamenlijke website te hebben waar je je zelfgemaakte kadootjes op kunt zetten. Eigenlijk lijkt dit me best een leuk idee! Kun je makkelijk zoeken als je een kadootje wilt maken, heb je een voorbeeld en eventueel een link naar een patroon. Om dit concreet te maken: ik denk aan een gezamenlijke blog waar je als je lid bent berichtjes op kunt plaatsen. Gewoon een simpel blogje hoor, met korte berichten, een foto, wat uitleg en zoektermen. Je hoeft niet vaak te plaatsen, gewoon als je eens wat leuks hebt gemaakt.

Voordat ik een blog 'optuig' de vraag: wie zou er mee willen doen? Wil je dan je (blog)naam, je mailadres en eventueel een naam voor de site mailen (jente75@gmail.com) ? Is er voldoende belangstelling, dan zet ik binnenkort de blog online. En anders niet, dan blijf ik gewoon af en toe een fotootje op m'n blog plaatsen.

Keukenschortjes

De eerste zelfgemaakte kadootjes hebben hun plekje gevonden. Een naamslab (en een stoere pyama die ik al had gekocht) voor de pasgeboren baby. Twee keukenschortjes en een pak pepernotenmix voor zijn tweelingzussen. Ze wilden wel gelijk aan de slag die meiden ...

Ze waren er echt blij mee, de ouders en die kleine meiden, juist omdat het zo persoonlijk was. Dus... niet meer moeilijk doen of denken... geen schuldgevoel. Gewoon leuke dingen maken :-)

Kort weekendje weg

Eens in de zoveel tijd is het zover, dan bel of mail ik mijn vriendin in Den Haag met de mededeling: 'Ik heb een verlofpasje! :-) Wanneer zal ik komen?' Gisteren was het weer zover. Na het avondeten stapte ik in de auto, op naar het verre westen. Mijn schoonmoeder vroeg vol ontzag: 'Ga je daar met de auto heen? Helemaal naar Den Haag? Durf je dat wel?' 'Ja hoor', zei ik vol zelfvertrouwen 'Gewoon met de auto!' Ondertussen dacht ik aan de eerste keer dat ik er naartoe ging, papiertje met routebeschrijving tussen mijn tanden geklemd, zweet op mijn rug, verwoestende blikken van een meneer in pak toen ik bijna tegen zijn auto aanreed op een ingewikkelde rotonde, zuchten van verlichting toen in eindelijk bij vriendin op de bank plofte en een kop koffie in m'n handen klemde.

Iedere keer geniet ik van de rit ernaar toe, twee uur alleen met mijn gedachten en deze keer met muziek de Sons of Korah. Een grotendeels ontspannen rit, tot ik Den Haag nader ;-) Iedere keer kom ik bij mijn vriendin aan na enig zoek- en dwaalwerk en met een zucht van verlichting. Iedere keer kletsen we tot na twaalven over vanalles en nog wat, van koetjes en kalfjes tot diepe gesprekken. Iedere keer genieten van een stad die zo anders is dan de onze en deze keer ook van het stand (waar ik in geen jaren geweest was). Iedere keer weer verwarring op de weg, zoveel stroken asfalt, zoveel keuzemogelijkheden (bij kun je alleen kiezen of je naar het noorden of zuiden wilt rijden, lekker provinciaaltje ben ik toch :-)


Ik reed terug, zat na te genieten van dit weekendje weg, zag een flinke aanrijding, luisterde opnieuw naar de Sons of Korah en dacht gewoon lekker na. Ik moest elke keer denken aan een vers uit een oude psalm: 'Wat is de mens dat U naar hem omkijkt, dat U aan hem denkt.' Wat is er toch veel dat we zomaar krijgen, dacht ik, zoveel om blij mee te zijn...
Soms besef je ineens weer dat het allemaal niet 'gewoon' en 'vanzelfsprekend' is om een leuk gezin te hebben, gezond te zijn, goede vriendinnen te hebben en om weer veilig thuis te komen waar man en dochter samen onder een warme deken op je zitten te wachten. Dan krijgt zo'n lange autorit ineens een gouden randje.

Koken en zelfgemaakte kadootjes

Een poosje geleden schreef ik over alle rekeningen die onze deurmat bereikten. Had ik niet moeten doen, want nu kregen we nog een flinkerd. Die dacht zeker.. het kan daar niet op in Huize Jente. Jammergenoeg kan het wel op en ons denk-voor-je-rent projekt draait op volle toeren en het weekbudget is de komende weken wat minder. Al die kleine eerst-even-denken dingetjes zijn niet bepaald van die spannende dingen waarvan ik denk: dat levert nou eens een leuke blog op. Aan de andere kant... waarom zou ik er niet een paar laten zien? En andere ideeën zijn welkom!

Voor een groot deel denk ik nu nog harder na in de keuken. Lekkere maaltijden maken en de kosten laag houden vind ik een uitdaging. Pakjes en zakjes heb ik nooit in huis, want die mag ik niet hebben. Voordeel is dat ik daardoor wel handig ben geworden met basis-ingrediënten. Een lekkere maaltijd vinden we hier: spinazie met gebakken spekjes en een fijngesnipperd uitje, kruidenroomkaas erdoor en macaroni of spaghetti erbij. Wat geraspte kaas erover en dan serveren. Als ik alles voordelig koop heb ik zo voor 5 personen voor zo'n 2,25 een lekkere, snelle maaltijd op tafel staan.

Iets anders wat in de smaak valt is risotto met tonijn. Een uitje fruiten met wat groente die je nog in huis hebt (mais, courgette, prei, champignons), 2 tomaten in stukjes erbij fruiten en tot slot rijst toevoegen. Even meebakken en dan water erbij met een bouillonblokje. Gaar laten koken met de deksel van de pan af (zodat het water kan verdampen), tonijn of ansjovis erdoor mengen. Ook nu een lekkere, voedzame maaltijd voor zo'n 2-2,50 euro.

We houden hier wel van wat lekkers de koffie (en om op gewicht te blijven, ja dat hebben we hier nodig :-). Om voordelig te snoepen heb ik heb vanmiddag een hele trommel vol appel-havermout koeken gebakken (ideetje opgedaan bij Franca en dit recept een beetje aangepast). En de kamer werd even lekker opgewarmd, want we hebben een gasoven in onze open keuken. Kunnen we het aandoen van de cv nog even voor ons uitschuiven. Zo'n gekke uitdaging eigenlijk om hem zo laat mogelijk aan te doen, maar toch doen we het ieder jaar weer...

Op het kadootjes front ben ik bezig met het verleggen van persoonlijke grenzen. Ik ben van plan om de komende weken bij kraambezoeken en bij een tweeling die één jaar wordt alleen zelfgemaakte kadootjes te geven. Dat wordt nog even flink doornaaien & slabbetjes met namen produceren. 'k Doe er wel een labeltje van m'n winkeltje aan, dan lijkt het net wat 'echter'. Nu maar hopen dat mijn schuldgevoel niet al te veel de kop gaat opsteken, want ik vind dit werkelijk een lastig punt...

Bonbonnerie aan huis

Het regent en het regent en het regent....

we hebben maar kaarsjes aangedaan,

draaien een DVD-tje voor de jongens,

maak een kop koffie voor mezelf.

Dochter wilde in de keuken aan de slag

alvast haar huiswerk maken voor volgende week

('k hoef er niets eens achteraan te zitten ;-)

dan hebben ze namelijk een restaurantje in de klas

iedereen mag iets maken en moet het recept op papier zetten

en van alle recepten samen maakt juf een kinderkookboek

En nu liggen er dus chocolaatjes af te koelen...

dat smaakt vast goed op een regenachtige middag

we maken volgende week wel weer nieuwe ;-)

Herfst en kinderkleding pimpen

We hebben een gezellig, ontspannen weekend achter de rug. Zaterdag mooi wat kunnen naaien en een bestelling opgestuurd. Hierna wat kleding 'gepimpt' voor de kinderen.

Voor één van de jongens aan de slag geweest met strijkvelours. Ik had dit laatst bij MiekKs gezien en heb het hier gekocht. Ik ben van plan het te gebruiken voor een bestelling, maar wilde het eerst even proberen op een shirtje van onszelf. Je weet maar nooit hoe zoiets uitpakt en dan is het jammer als je andermans shirtje verprutst... Het ging erg makkelijk en ziet er leuk uit. 'k Ga het zeker vaker gebruiken.

En voor dochter een rokhanger gemaakt. We zagen in een kledingzaak aan allerlei rokjes en broeken een hangertje, ze vond dit erg leuk. Thuis de kralen- en lintendoos opgezocht en aan de slag gegaan. Ze is er helemaal blij mee.

Het rokje en nog wat andere kleren had ik laatst gekocht bij een tweedehands winkeltje. Da's een stuk aangenamer winkelen dan zo'n party :-) Leuk om zoveel reacties te krijgen, 'k ben dus niet de enige die zich zo voelt gelukkig... En de tips houd ik in mijn achterhoofd.

Gistermiddag hebben we een bos met zandverstuiving in de buurt opgezocht, lekker uitwaaien en genieten van dit mooie jaargetijde.

We kwamen met een hele tas vol dennenappels, schors, beukennootjes en takjes thuis. Morgen nog kleine appeltjes en kastanjes zoeken. Eens kijken of het lukt om er een gezellig 'iets' in herfstsfeer mee te maken voor op tafel.

Kledingparty

Langzaamaan begint het gewone leven weer. De kinderen voor het eerst deze week weer allebei naar school en ik ben zelf niet meer helemaal slap als pap. Kan ik dit weekend eindelijk eens verder met alle naaiopdrachten die ik heb liggen. Afgelopen dagen kon ik nog geen twee lappen recht op elkaar naaien, alles liep in het honderd, moest over of mislukte. Ineens snapte ik waarom mensen een hekel aan hun naaimachine kunnen hebben ;-)

Heel misschien kom ik ook toe aan een rokje voor dochter. Gisteren ben ik naar een kinder kledingparty geweest bij iemand thuis. Het was een beetje een sjieke bedoening, rokjes van 45 euro, kinder parelkettingen enzo. Dat mensen zulke bedragen uit (kunnen) geven aan kinderkleding, waar je eigenlijk niet eens in kunt spelen. Ik verbaas me er nogal over, zeker als ik eraan denk hoe onze kinderen spelen. Ik zou de hele dag roepen (en denken): Niet kruipen op die knieën (van 39 euro)! Je gaat toch niet trapglijden in dat ballonrokje (van 45 euro)! Veeg je handen niet af aan je tuniek 't is geen vaatdoek (van 54,95)! En zo uniek is het speelgedrag van onze kinderen niet, hoe doen die 'nette' kinderen dat dan?, vraag ik me af.

Gelukkig was er een outlethoekje :-) en daar vond ik een mooie longsleeve voor dochter met nèt een tikje extra. 'k heb nog een mooie lap stof liggen en een leuk patroon. Leuke maillot erbij en dan heeft ze een voordelig chique 'zondags' stelletje.

Ik vond het wel lastig trouwens om maar één outlet dingetje af te rekenen, voelde me erg krenterig. Ergens voel je je toch verplicht om meer te kopen als je bij iemand thuis bent uitgenodigd. Als we op dit moment meer geld hadden gehad, dan was nog moeilijker geweest om zo weinig te kopen (nu kon ik heel makkelijk denken 'het kan niet, punt'). 't Zal wel de verkoopstrategie en -psychologie zijn achter dit soort party's.... herkenbaar dilemma?