Vanmiddag ben ik voor het eerst sinds maanden naar de kapper geweest. Voor de zomervakantie kwam het er niet van vanwege ons franse vakantiegastje, ik kon toen niet al te lang van huis weg zijn en had ook geen zin om haar mee te nemen. Besloot toen dat lang haar ook wel weer eens leuk zou zijn en aangezien mijn haar wat krult kon ik het gewoon lekker laten groeien. Deze maand hebben we een groot feest en ook nog wat kleinere feestjes, dus ik wilde het eens laten bijknippen. Op naar een kapster die hier in de buurt zit en zeer budgetvriendelijk knipt, aardig is en me geen al te hippe modellen of kleurspoelingen probeert aan te praten (durf ik toch niet :-)
Met natte haren over mijn gezicht hoorde ik een oudere mevrouw een gesprekje beginnen met m'n jongste.
* 'Zo, en hoe oud ben jij dan jongen?'
- 'Eén jaar' en één vingertje de lucht in, onschuldige blik in de ogen
* 'Nee... ik denk dat jij al twee bent!' Hij speelde het spelletje vrolijk mee en begon als een tweejarige te brabbelen, geen touw aan vast te knopen. Hij nam die mevrouw gewoon beet, dat kleine (lieve) draakje. De kapster en ik begonnen allebei te grinniken en ik heb die mevrouw maar snel verteld hoe de vork in de steel zat en dat hij over een poosje al vier wordt! Die mevrouw kon er ook wel om lachen. Ondertussen stond hij wat verlegen met onschuldig gezicht naast me, al die aandacht was toch teveel van het goede. Ik weet niet wat dat nog gaat worden, drie jaar en dan al toneelstukjes opvoeren en in je rol blijven...
Verder ben ik in de weer geweest met kadootjes bedenken en maken. Voor een vriendin een 'startpakketje' voor het pimpen van t-shirtjes samengesteld. Ze was na de workshop erg enthousiast en wilde thuis ook aan de slag. Dat zou nu toch moeten lukken...
Het speldenkussen is een idee dat ik heb opgedaan bij de zelfgemaakte kadootjes blog en ik heb er vandaag alweer iets leuks gezien. Ik krijg helemaal de smaak te pakken om zelf dingen te maken en tot nu toe vinden de ontvangers het ook erg leuk om persoonlijke kadootjes te krijgen. Maar ik ben nog niet helemaal 'om' en check het altijd wel even of iemand het leuk vindt om een zelfgemaakt kado te krijgen.
5 opmerkingen:
Ik vind het ook nog steeds moeilijk om zelf gemaakte cadeautjes weg te geven. Als iemand iets van mij koopt, is dat toch anders. Deze persoon kiest dan zelf en de cadeau ontvanger wordt iets "opgedrongen". Maar ik blijf toch gewoon cadeautjes maken hoor. De reacties zijn meestal heel positief. Lekker blijven freubelen dus!!!
Groetjes,
karin
Ik vind zlefgemaakte cadeaus leuker, er zit meer persoonlijke aandacht aan. Dat waardeer ik. En natuurlijk kan je af en toe een miskleun hebben, dat je iemand iets geeft dat niet bij hem past, maar dat kan je met gekochte cadeaus ook overkomen.
zelfgemaakt is helemaal ok!..... ik zou het wel leuk vinden te krijgen!
haha, zal wel niet gauw gebeuren.... ben de enige creabea in mijn omgeving! :)
ik krijg wel regelmatig zelf samengestelde kadomandjes op mijn verjaardag en van de ouders van mn oppaskindjes met kerst, das ook zo leuk!!!!!!
oh en nog een nieuwsgierig vraagje.... waar haal jij je vilt?
grtz Meta
Jij bent jij, en als je dat vol overtuiging bent, dan krijg je volgens mee veel meer waardering dan als je onzeker bent. Erg leuk zoals je het allemaal doet!
En hoe is je haar geworden?
Een reactie posten