Gisteren blogde ik over een concreet punt wat het nadenken in de vakantie ons heeft opgeleverd. Opnieuw wil ik wat gedachten met jullie delen, iets waar ik voor de vakantie veel mee bezig was. Ik voelde me wekenlang niet erg fit en dan lijken dingen je soms sneller dwars te zitten dan anders. Op allerlei blogs las ik over mensen die veel weg doen, niets kopen en zich daardoor gelukkiger (lijken te) gaan voelen. En dat het kopen van dingen je tijdelijk geluksgevoel geeft, maar dat dat snel weg is, zonde van het geld...
Ik vind de blogs op zichzelf erg boeiend, lees met de plezier mee. Maar ik herkende me er zelf niet erg in. Ik voelde me namelijk wat 'ongelukkig' (en zelfs wat armoedig) worden door het niet kopen. Ik had namelijk een hele tijd allerlei aankopen uitgesteld, vond dat ik tevreden moest zijn met wat ik had (en kreeg) en dat ik niet al te veel mocht kopen voor mezelf. Het gevolg was dat ik steeds vaker misgreep in mijn kast omdat ik te weinig kleding had, deed mijn (vaak gedragen) schoenen van vorig jaar maar weer aan, pakte elke keer mijn oude tas. En ik voelde me er niet blij mee, dacht na waarom ik me ineens zo neerslachtig voelde worden onder 't consuminderen waar we ooit uit principe voor gekozen hadden.
Een van de oorzaken was denk ik dat vorig jaar het besparen nodig was vanwege veel extra kosten en tegenvallers. De riem moest worden aangetrokken en dat deden we ook, zonder al te veel gemekker. Wat moet, dat moet en als je creatief bent of denkt kun je veel oplossen. Je kunt positief denken en van het 'moeten' een uitdaging maken, in tegenvallers kansen zien. Dat ging maandenlang prima, maar ineens lukte het even niet meer zo goed.
Ik merkte dat er verschil is tussen wìllen consuminderen en moèten consuminderen. Als je moet besparen voelt het anders als je kleren van iemand krijgt, dan wanneer je uit eigen keuze wilt besparen. Als je kiest voor tweedehands spullen omdat je dat wilt voelt dat anders dan wanneer het moet. Het besparen, het speuren naar tweedehandsjes voelde ineens anders dan toen er genoeg geld op de bank stond (al waren we natuurlijk ook erg blij met alles wat we zomaar toegeschoven kregen). Moeten of willen, dat zijn twee verschillende werelden (en dan was ons besparen nog steeds 'preventief', we hebben gelukkig geen roodstand of schulden gehad).
Een tweede reden dat ik het even minder rooskleurig inzag, was dat ik veel dingen die voor mezelf belangrijk zijn op de 'even niet kopen lijst' had gezet. Onder het mom van 'andere dingen zijn nodig, dit is gewoon leuk'. Een poosje werkt dat wel en kun je best zonder veel dingen, maar toen ik ziek werd en maar door kwakkelde brak 't me op.
Ineens drong tot me door dat ons 'moeten' inmiddels geen 'moeten' meer was. We hebben aardig goed kunnen sparen de laatste maanden en kunnen weer tegenvallers opvangen. En om mezelf wat beter te voelen (en het thuis gezelliger te maken) ben wat vaker gaan shoppen: een nieuw boek, plantjes voor in de huiskamer, een nieuwe ketting, een houten hartje voor aan de deur, wat kleren, een... Gewoon wat kleine dingetjes en ik voel me zo blij! Het is dagenlang, zelfs al wekenlang nagenieten!
Besparen en consuminderen maken je in zichzelf niet gelukkig. Het kopen van nieuwe dingen maakt je ook niet automatisch gelukkiger. Het gaat erom hoe je koopt, hoe je bespaart en consumindert. En dat is voor iedereen anders. Bij mij werkt het op de lange termijn niet om geen 'overbodige' dingen als boeken, plantjes of kettingen te kopen. Ook kunnen we niet zonder een krantje 's morgens op de mat. Uit eten gaan of buiten de deur plezier hebben maakt mij minder uit en dat kan ik dus makkelijk laten.
En ik kwam er achter dat ik dit kopen van dingen die ik graag wil hebben best kan combineren met bewust consumeren. Dat een goede mix van tweedehands, gekregen spullen en wat nieuw gekochte spullen mij een voldaan gevoel geeft. En gelukkig hebben we weer wat invloed op deze mix nu we kunnen kiezen (en het is net of tweedehands dan ineens weer extra aanlokkelijk is :-) Moeten of willen consuminderen, het lijken twee verschillende werelden. Gelukkig 'mogen' we weer!
29 opmerkingen:
De nuancering die je nu hebt aangebracht maakt meteen het verschil en geeft je de moed om door te gaan. het juk van ´moeten´heb je afgeschud. Goed stuk!
Groet Roelien
juist ja... het moeten of willen.. maar vooral wat je zegt: het gaat erom hoe je het koopt. Vind ik een bijzondere uitspraak.
en je mag juist daar ook van genieten, en wrs geniet je dubbel en dwars meer van wat je koopt!! dat maakt het nog mooier :D
Dat is een keuze die jezelf maakt. Hier hoeven we ook niet te consuminderen, maar we doen het wel, de buffer wordt dan groter maar dat geeft ook een heel goed gevoel, dat als iets het begeeft je met gemak iets nieuws kunt kopen.
Dat is een goede ontwikkeling! Ik denk dat ik het al eerder een keertje schreef: er is een verschil tussen zuinig en zunig. In dezelfde valkuil dreig ik ook nogal eens te lopen, maar als het leven een stuk gemakkelijker en mooier wordt door bijvoorbeeld een aankoop te doen, moet je dat ook doen. Dat kan innerlijk ruimte scheppen voor andere dingen. Blijheid in je hart, vrede met je leven, een goed leven met God, met jezelf en de mensen om je heen.
Je slaat de spijker op de kop. Het is heerlijk om af en toe wat nieuws te kopen, iets voor je zelf, wat alleen jij belangrijk vindt, en niet voor het nut van iedereen in het gezin is.
Een paar jaar terug moesten wij ook gedwongen de broekriem aantrekken. Maar nu het beter gaat, genieten we dan ook met volle teugen als er iets nieuws komt. Overigens vinden we het nog steeds een sport om met weinig geld een zo groot(s) mogelijk effect te krijgen.
Wij doen het ongeveer ook op deze manier; we bezuinigen door op te letten met de boodschappen, met energie en bepaalde aankopen. We besparen daar gewoon veel geld mee, zodat we kunnen sparen maar ook af en toe iets kunnen kopen. Wel vind ik het leuk om dingen in de uitverkoop te kopen, in plaats van de volle mep te moeten betalen. Dus ook dan blijf ik op de centen letten.
Af en toe moet je gewoon jezelf eens verwennen met iets nieuws of een lekker luchtje, dan is het namelijk makkelijker om het vol te houden.
Mooi omschreven, Jente! Heel herkenbaar: ik ontleen plezier aan consuminderen wanneer het een keus is, wanneer ik het wil. Moeten consuminderen ligt toch anders.
ha jente
herkenbaar! leuk om te lezen.
ik moet zelf ook altijd erg nadenken wanneer het consuminderen een wat akelig trekje krijgt; dat ik mezelf en anderen dingen niet meer gun...
fijn dat je dit allemaal opschrijft!
liefs, janneke
Inderdaad ja, ik vind het soms ook lastig worden omdat je op een gegeven moment bij alles wat'niet echt nodig'is al een soort schuldgevoel krijgt.
Ik grijp ook steeds mis in de kast en moet de was van vooral mijzelf zó erg bij houden om in wat leuks te kunnen lopen.
Dan kan ik wel heel weinig uitgegeven hebben maar hebben we uiteindelijk weer heel veel kosten aan alles weer 'inhalen'.
Ik probeer nu ook juist wel zo af en toe mezelf 'kleedgeld'te geven en wat meer gewóón te doen.
het moet alleen nu wel van het spaargeld en dat voelt gewoon niet zo heel goed.
fijn om jou verhaal erover te lezen.
Een goed boek of een bosje bloemen kan zo heerlijk zijn hé.
en als ik je bloqje zo eens lees heb je dan best verdiend.
Volgens mij een superlieve moeder!
Ik vind het soms lastig om te weten wat nou verantwoord is (als je geen twee salarissen hebt) om kleding te kopen.
Al mijn vriendinnen en kennissen hebben 2 salarissen en kopen elke week wel wat nieuws.
Jente,Hoe vaak koop jij ongeveer nieuwe kleding schoenen e.d. als het finacieel redelijk normaal is?
En voor welke berdagen bijv per maand of half jaar.
Vind dit zó lastig.
Ben erg benieuwd wat ik ongeveer zou kunnen uitgeven.
ga vooral door met je leuke en inspirende blogs!
groeten, Lotte
Ik heb me ook maar even aangemeld anders is het zo'n raar gezicht: Anoniem?!
groetjes, Lotte
De spijker op zijn kop! Zo zou ik het niet onder woorden kunnen brengen, maar het klopt helemaal als ik het zo lees!
tja ik denk dat je nu ook wel meer geniet als je wel weer eens wat koopt omdat je je meer bewust bent ervan. ik heb wel steedsdingen die ik graag wil kopen vooral voor mijn zoontje, maar we moeten het nu ook van 1 loon doen en dat is toch wel goed nadenken hoe ik t uitgeef, maar ik probeer nu juist wat dingen op marktplaats te verkopen en zo toch die kleine dingen te kunnen kopen.. zo zitten we ook niet met overbodige dingen.
Ben onder de indruk van je stukje.. en herken het wel. Wij hebben ook lang geleden een tijd zuinig aan moeten doen, dat gaat best een poosje maar inderdaad, je mist het bloemetje op tafel. Ik dan.. Ik denk dat je een goede balans hebt gevonden, en bewonder je en andere consuminderaars met je. Wij hebben het soms te goed realiseer ik me...
succes verder!
ik sluit me bij de rest aan :-) je slaat precies de spijker op zn kop.(t vervelende armoedige gevoel krijg je misschien ook omdat je voorheen wel al die kleine dingetjes zomaar wel kocht en het zo lang dan niet doen....je weet in ieder geval nu ook als het moet dan kun je het!!! ook een lekker gevoel)
Goed geschreven! Je hebt echt kunnen overbrengen wat je dwarszat en hoe je er tegenaan kijkt. Daarnaast spreekt het me ook inhoudelijk heel erg aan, maar een complimentje over je schrijven mag ook wel eens!
groet Wiek
Hoi Jes.. heel herkenbaar! Alleen zitten iwj nu helaas onder het kopje "moeten". Prettig voel ik me er geenszins bij. Maar ja.. wat moet dat moet hé? Hoe moeilijk het soms ook kan en zal zijn.
Dank je wel voor dit delen. Weer een erg open een eerlijk verhaal.
Het is voor iedereen inderdaad anders en je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt en je gezin.
Ik heb ook een tijdlang bijna niets gekocht, maar ik koop nu wel weer meer. Alleen denk ik nu veel meer na voor ik koop en vaker tweedehands. Ik vraag me dan af of dat kan, maar evengoed koop ik een leuk nieuw boek of een mooi juweel. Je kunt daar lang van genieten. Als het maar niet teveel impuls aankopen zijn.
Jouw blogje is om over na te denken. Goed zo.
Groetjes, Sandra.
Dag Jessica,
Een blog om over na te denken!
Je beschrijft vlgs. mij precies het verschil tussen consuminderen, het moeten en het als sport zien.
Ik ben AOWer, koop "klassieke" kleding van goede kwaliteit en doe er jaren mee. Maar één ding heeft me op die manier een hoop bespaart. Eén keer de behoorlijke uitgave doen voor een goed kleurenadvies. Later heb ik nooit meer een kleur gekocht die niet bij me past en dat merk ik nu nog zo'n krap veertig jaar later. En als het kan dan zeker een verse bos bloemen op tafel, dat geeft je energie. En de krant, na 43 jaar huwelijk, ik moet er niet aan denken om die niet meer te hebben. Maar voor ons is consuminderen dus een sport. Zoals je weet volg ik ja al lang en ik vind dat jullie het geweldig doen. En tussen jezelf iets gunnen en geld over de balk smijten zit niet een straat maar een hele Stad. En ik wilde soms dat ik even terug kon in de tijd. Bv. 15 jaar geleden bestond consuminderen en de sport en openheid ervan gewoon niet. Eigenlijk niemand durfde er voor uit te komen dat het even minder was. En zo miste je ook veel steun.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
Mooie geschreven Jente.
Moeten consuminderen geeft ook vaak een bepaalde druk. Ik kan bloedchagerijnig worden als er weer een rekening op de mat valt die je niet had overzien. Dat stomme geld ook altijd. Alles draait daarop.
Maar consuminderen uit principe, bewust worden van wat je kooppatroon is, genieten van kleine ( ook gekochte ) dingen en daar dus ook echt van genieten, is alleen maar bewonderingswaardig. En dan is consuminderen een gezonde levenstijl, die niet alleen ruimte in je knip geeft, maar ook in je hoofd.
Herkenbaar! wij moeten goed opletten maar hebben het niet slecht. Ik probeer het consuminderen als een keuze en daarmee als een luxe te zien: kiezen voor bewust en goedkoop waar het kan. Dan blijft er geld over om waar het moet en waar we het willen wat meer te besteden. Inclusief af en toe een (te) dure aankoop voor mezelf of ie het maar verdient/nodig heeft!
@ Lotte, jouw vraag vind ik een goede vraag, maar ik vind het lastig een concreet antwoord te geven.
Zelf zoek ik hier ook balans in: wat is eigenlijk een redelijke hoeveelheid kleding? Niet net wel/net niet genoeg en dan snel misgrijpen, maar gewoon een mooie hoeveelheid.
En hoeveel geld 'mag' dat dan kosten? Ik weet het niet zo goed. Sommige mensen zijn heel handig in het vinden van koopjes, ik niet als het om kleding voor mezelf gaat. Daardoor heb ik het gevoel dat ik al snel 'veel' uitgeef, terwijl ik niet veel kleren koop.
En wat ook meespeelt met de kosten: als je een goede basisgarderobe hebt, dan heb je aan een paar aankopen per seizoen voldoende. Maar loop je zoals ik (en als ik jou begrijp jij ook) al een kleine basiscollectie hebt, dan ben je automatisch meer kwijt om een redelijk gevulde kast te krijgen met kleding voor verschillende gelegenheden.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, je mag me ook rustig even mailen om verder wat van gedachten hierover te wissen buiten het www om :-)
Wat een leuke, lieve en eerlijke reacties... dat zoveel mensen er iets in herkennen. Boeiend om te lezen hoe anderen er mee om gaan en van jullie reacties heb ik weer kunnen bijleren.
Zoals wat Gerrie zegt: tussen je zelf iets gunnen en geld over de balk smijten zit niet een straat maar een stad verschil... Een mooie uitspraak die ik zeker ga onthouden!
Of wat sommigen ook zeggen: het maakt dat je je realiseert hoe goed je het hebt. Dat denk ik ook echt, zeker na het tijdelijke financiële 'dip' de afgelopen winter. Ik heb nog meer respect gekregen voor mensen die dit al jaren lang vol (moeten) houden, want het kan je echt soms even op de nek gaan zitten.
Ik heb jouw stukje met aandacht gelezen en ik vind het helemaal waar. Het is zo'n groot verschil of je kan kiezen voor consuminderen of dat je ertoe gedwongen wordt. Wij zitten er een beetje tussenin: doordat ik mijn baantje kwijt ben hebben we minder inkomen waarvan ik eerst dacht dat we niet zonder konden. Nu ik heel bewust bezig ben met wat wel en niet kopen merk ik dat we het tot nu toe prima redden, en dat we af en toe best nog iets extra's kunnen doen. Maar met nog minder inkomen zou ik het ook niet leuk meer vinden, dan zijn er geen keuzes meer te maken. Dan wordt het moeten en is er weinig lol meer aan.
Ik ben erg blij voor je dat je dus de kans hebt om weer keuzes te kunnen maken.
Wat een eerlijke en mooie post, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Het is zo fijn om jezelf af en toe iets te gunnen. Hoe klein het ook kan zijn, je kan er dagen of weken van genieten. En soms in een impuls wat kopen is ook leuk, als het natuurlijk kan. Ook al hebben we 2 salarissen met 2 opgroeiende en studerende kids is het leven gewoon duur!
Ik ben erg blij dat ik niet moet consuminderen maar dat we gewoon goed opletten bij wat we doen en ook dan vliegt het eruit!
Groet Jolanda
Dankje voor je reactie terug!
leuk om eens van gedachten te wisselenn hierover.
ik mail je binnenkort even.
Ik ga nu nog even je volgende blogje lezen (onder het genot van een heerlijk bakje koffie)
groetjes, Lotte
Wat laat maar wil het toch even laten weten: wat een mooi blogje!
Wat geef je goed aan hoe het is!
Dank je wel.
Ik kom voor de eerste keer op je blog en tref het meteen, je onderwerp is iets waar ik de laatste tijd ook al vaker over gedacht heb. Ik kom steeds met twee soorten blog's in aanraking, de verzamelaars en de consuminderaars. En ik voel me bij beiden niet helemaal om mijn plaats. Ik wil best wel consuminderen in die zin dat ik wil kijken wat ik echt nodig heb om me goed te voelen. Ik vergelijk prijzen, maar kijk ook naar duurzaamheid en naar de milieubelasting. En of iets gezond is. Maar er zijn ook dingen die ik graag koop zoals boeken en toch ook wel één of twee magazines. Ik beleef daar heel veel plezier aan. Om shoppen zelf geef ik niet zoveel. Toch koop ik soms mooie en dure dingen, gewoon alleen omdat ik het mooi vind. Ik beleef er veel plezier aan om ze te zien, wordt daar blij van. Maar ik ben er niet aangehecht in de zin dat ik niet zonder zou kunnen.
De andere kant die van de verzamelaar, meestal brocante, ken ik ook. Alleen dat wat ik heb staat in de kast om te gebruiken, niet om in mijn huis tentoon te stellen. Daar voel ik me dan weer niet goed bij. Een huis is voor mij om in te leven, niet om mee te pronken. En hoewel ik het soms prachtig vind bij anderen, zou ik er toch niet in kunnen leven. En vind ik ook wel dat mijn verzameling wel groot genoeg is.
Zelf heb ik besloten om te gaan onderzoeken, wat ik echt nodig heb en wat totaal overbodig is, dus er zullen best wel dingen gaan sneuvelen, maar dingen die me blij maken, dat is gewoon zonde om te laten of om weg te doen.
Ik vond het een heel inspirerend blog.
Liefs, Haagje
Al een flink antal jaren moet ik consuminderen....het lukt wel aardig maar ondertussen is de rek er wel heel erg uit.
Altijd tweedehands kleding en altijd de koopje opzoeken is zo zoetjes aan een ware straf aan het worden.
jouw blogje is een en al herkenning! Mooigeschreven...
Een reactie posten