Van deze regendag heb ik maar een regeldagje gemaakt. Allerlei klusjes achter de computer gedaan, telefoontjes afgehandeld, roosters gemaakt, administratie bijgewerkt. Het voelt alsof je niet zoveel doet, maar het moet allemaal wel gebeuren. Tijdens het administratieve gedoe vond ik een mailtje terug, met het verzoek om een gift over te maken voor een school in Pakistan, waar veel kinderen wonen in het door water getroffen gebied. Ik weet dat het geld rechtstreeks wordt overgemaakt naar die school en dat het goed besteed wordt, daarom heb ik wat overgemaakt.
Blijft er nog een heel stapeltje verzoeken om giften over... leg ik ze weg of doe ik er wat mee? Ik bleef er wat over nadenken op deze druilerige maandag. Hoe ga ik goed om met alles wat we hebben, wat we krijgen? Hoe ben je een goede rentmeester, om het Bijbelse woord maar te gebruiken? Niet bezitter, niet eigenaar, maar rentmeester van alles wat je krijgt toevertrouwd? Een wat filosofische invulling van maandag actiedag, maar het nadenken over deze onderwerpen zet weer aan tot concrete acties en dat past helemaal bij m'n uitdaging.
Geven en delen, sparen en zelf houden... ik vind dit best lastig spanningsveld. Een deel van mezelf wil graag sparen, hypotheek aflossen, leuke dingen doen of kopen. Dat deel denkt: wij werken er voor, doen ons best om het niet over de balk te gooien, besparen waar dat kan en dan mag je er toch ook de vruchten van plukken? Je moet ook aan de toekomst denken, we hebben ons oude huis nog niet verkocht, we moeten sparen voor als de kinderen straks willen studeren enzo... En ik denk ook dat dit mag, om hier geld voor apart te houden, dat je verantwoordelijkheid neemt voor nu en de toekomst.
Maar tegelijk denkt een ander deel van mij: ach... we kunnen ons goed redden zo en waarom zou ik veel voor mezelf houden als het voor een ander een wereld van verschil kan maken? Hoeveel recht heb ik eigenlijk op alle rijkdom die we hier hebben? We hebben vrijwel nooit zorgen over geld, eten, rekeningen, of de kinderen wel naar school kunnen en of je de dokter wel kunt betalen. Als ik aan die dingen denk dan lijkt het al zo snel hebberig om veel voor onszelf te houden. Dan voel ik me dankbaar voor hoe wij hier mogen leven en als je je dankbaar voelt wil je eigenlijk graag delen, zodat die ander het ook beter kan krijgen.
Balans vinden tussen geven en zelf houden. Evenwicht vinden in geld (tijd of aandacht) besteden aan een ander of aan je eigen leventje. Allerlei vragen gaan dan door mijn hoofd: wanneer heb je genoeg geld achter de hand? Waar leggen we eigenlijk de genoeg-grens (want die heeft op de één of andere manier de neiging om steeds verder op te schuiven vooral als je meer geld op je rekening hebt staan)? Wat diepere vragen gaan ook door mijn hoofd: Waarom wil ik eigenlijk genoeg geld achter de hand hebben? Omdat ik dol ben op een getal met veel nullen? Voor mijn gevoel van veiligheid en controle? Waar vertrouw ik eigenlijk op? Wanneer geef je royaal? Als je zelf voldoende buffer overhoudt? Of ook als je zelf er op moet letten en je zelf minder 'safe' zit na je gulle bui?
Veel vragen die ik mezelf op zo'n nadenk dagje stel. Ik ga ze nu niet allemaal beantwoorden, want ik heb niet op alles een kant en klaar antwoord. Dat ik er over blog is vooral om even bewust stil te staan bij deze vragen en erover na te denken en om hierover van gedachten te wisselen met anderen.
19 opmerkingen:
Mooi, Jente, om je gedachten hierover te lezen. Gisteravond heb ik brieven aan onzesponsorkinderen geschreven en dan spoken soortgelijke gedachtes door m'n hoofd: er is toch best ruimte voor nog een sponsorkind, wat moeten we met zoveel rijkdom, over een jaar of wat gaat oudste wel studeren ... . Hier ook geen pasklare antwoorden; zoeken naar een balans.
Mooi logje Jente, inderdaad waar
leg je de grens?
Hier gaat man alleen werken en ik
ben na de geboorte van tweede kind
thuisgebleven om voor de kids te zorgen, nadien kwam er nog een kleintje...nu hebben we al twee studenten op kot (kamers) en dat is
vreselijk duur...
Kinderen laten studeren kost geld,
veel geld...
ik heb ook vooral vragen en weinig
antwoorden....wij proberen te helpen waar mogelijk maar of dat
genoeg is ? ik weet het niet...
wel goed om eens over na te denken..bedankt voor dit logje
liefs
ja ik denk dat veel mensen hier mee bezig zijn.
Soms heel moeilijk maar mijn motto is wie geeft zal ontvangen, en wie goed doet , goed ontmoet.
Een fijne dag Jente
Mooi geschreven, zelf geef ik altijd overal een beetje en al die beetjes worden een hele hoop. Als ieder mens dat zou doen zag het er een stuk beter uit. Er blijft jammer genoeg vaak veel aan de strijkstok hangen.
Een blog om over na te denken. je moet soms keuzes maken.
Wij hebben een sponsorkind. Daarbij geven we langs de deur met de grote collectes. Meer zit er niet in. Soms je moet je ook heel nuchter zijn en wat je wel kan doen goed doen.
mooi, je zet mensen aan het denken.
Dit is iets waar ik vandaag vaker aan terug denk.
En ook iets wat ik al wel deed, met de zelfde overpeinzingen als jij.
Wat ik wel vaak merk, als ik twijfel, kan het wel of niet, en ik geef houd ik op de een of andere vreemde wijze meer geld over.
Tja dat klinkt onlogisch en is het ook, maar ik ervaar het echt zo. Een wondertje.
Succes en antwoorden nee denk helaas dat niemand ze heeft. (al was dat vast ook niet je bedoeling.)
Interessante overwegingen! Ik hanteer altijd de regel dat als je iemand uit een put wilt helpen, je een hand toesteekt, maar niet zelf in de put moet vallen!
Daarom kies ik er momenteel voor eerst ons gezin financieel sterker te maken, en als we eenmaal stevige grond onder de voeten hebben, komt er ruimte voor giften.
Mooi zoals je dat omschrijft...
Het is zeker moeilijk waar leg je de grens....
Wij hebben inmiddels ook 2 studerende kinderen en 1 nog op de middelbare school. En studeren kost echt veel geld ook al wonen ze nog thuis :-)
Ook hebben we jaren 2 sponsorkindjes gehad (1 is vorig jaar uit het projekt gestapt en nu dus nog maar 1 kind). En dan heb j nog de kerkelijk collectes, de huis aan huis collectes (@ mammaritha ik geef aan elke collecte aan de deur wat! als is het maar 20 cent....heb zelf nl jaren voor van alles gecollecteerd en niets is erger als je steeds voor niets aan de deur staat. Of je moet principieel tegen een bepaalde collecte zijn...)
En dan denk je nog geef ik wel genoeg??? We kunnen nog gewoon op vakantie, meestal zelfs 2x per jaar...Maar manlief werkt er ook hard voor en heeft echt ontspanning nodig (niet thuis omdat daar ook veel klusjes liggen en hij dan nog gebeld wordt), dus zwak je dat weer af.
Wat ik wel belangrijk vind om een buffer achter de hand te hebben voor een kapotte wasmachine, koelkast ed, maar ook zeker voor begrafenissen. Dat kost ook erg veel geld en zou niet willen als het nodig is dat de kinderen (waar ik dan vanuit gaat dat de ouders eerder overlijden dan de kinderen, helaas is dit niet altijd zo)het geld overal vandaan moeten halen.
Dus toch ook wel aan de toekomst denken met de hoeveelheid geld die op je spaarrekening staat.
Succes en sterkte met afwegen!
Best lastig hè, om die balans te vinden (en te houden). Ik heb m'n vaste goede doelen en die geef ik af en toe nog wat extra, collectes aan de deur krijgen ook altijd wat. En soms kom ik 'iets' tegen waarover ik ga nadenken of het een vast goed doel gaat worden (en of er dan een ander vast goed doel moet wijken en welke dat dan worden moet)
Een wankel evenwicht, ik zou veel meer willen geven dan dat we al doen. Gelukkig kan ik over een klein jaartje weer vrijwilligerswerk gaan doen (ook moeilijk om je niet in te verliezen trouwens)
Groetjes
Miriam
dag jente en anderen
herkenbaar!
wij hanteren eigenlijk altijd de regel van 10% weggeven. als je dat als eerste doet, is meteen duidelijk wat er overblijft. hebben we al gedaan toen we weinig geld hadden (studententijd) en we hopen het te kunnen blijven doen. maar zelfs dan blijft de vraag: is het genoeg? we kunnen een prachtige regel hebben, maar het blijft nog zo dat ik soms mooie kleren voor mezelf koop en dat we indd op vakantie gaan... goed dat je erover schrijft; dan denken we er allemaal weer bij na!
groet, janneke
Paar jaar geleden hebben wij hier ook over nagedacht en de volgende oplossing gevonden: elke maand geven we een vast bedrag aan één goed doel, in samenspraak met de kinderen. Hierdoor kun je het geld 'breder' besteden. Iets wat actueel is, of een doel waar de kids of wij op dat moment mee in aanraking komen...
En omdat het een vast bedrag is, hoeven we ook niet na te denken of we het deze maand 'kunnen missen'...
hai jente , wat een regendagje toch niet teweeg kan brengen eh?
och , de ene dag voel je je wat aan de gulle hand en de andere dag geef je jezelf wat meer aandacht, ik kan niet alles en dat wil ik ook niet, ik doe waar ik plezier aan beleef en wat ik kan doen, dat is denk ik voor alle partijen goed, en het hoeft ook niet altijd geld te kosten.
helpen met gesloten knip is ook leuk. groetjes marion.
p.s. wanneer heb je genoeg ?
wanneer jij tevreden ben, toch ?
Dit soort gedachtes gingen er bij mij zaterdag ook door mijn hoofd!
Het voelt goed om te sparen en iets achter de hand te kunnen hebben, verstandig met je geld omgaan.
Maar deze vragen blijven ook in mij opkomen.
Uiteindelijk hebben we het toch heel erg goed.
We hebben inderdaad nooit echte zorgen als geen eten enz.
Ja, het blijft moeilijk!
Fijn om hier wat van je over te lezen.
Dat houdt ons ook weer scherp om over ons eigen leventje na te denken.
een antwoord heb ik dus ook niet maar ga hier zeker over nadenken.
groetjes, Lotte
Hoi Jente,
idd dit is iets wat je waarschijnlijk altijd bezig zal blijven houden en waar je ook niet een pasklaar antwoord voor zal vinden. Iemand merkte op dat op het moment van twijfelen ze er voor ging, en dan geld overhield. Soms moet je ook gewoon doen. Bij ons op het werk kwamen de gegevens voorbij van een sponsorkindje met dwerggroei. Aangezien ik zelf klein ben bleef het meisje in mijn gedachten. Wist dat ik eigenlijk het geld er niet voor had, maar ze bleef in mijn gedachten en gebed. De dag nadat ik haar sponsor ben geworden, kwam mijn tante op bezoek en gaf aan dat als er nog eens een bijzonder geval was, ze wel mee wilde helpen. We sponsoren haar nu samen
Misschien is het goed om eens in de Bijbel te zoeken naar de invulling van dat mooie bijbelse woord. De Bijbel is daar nl. heel duidelijk in en God vraagt zelfs van ons om Hem in het geven te beproeven.
In het begin is het eng om dat te doen. Het voelt alsof je moet gaan sappelen om van de rest te kunnen leven. Maar God heeft het vertrouwen in Hem ook op dit gebied nooit beschaamd. . Integendeel zelfs, we zijn er rijk door gezegend.
Een blog om idd eens bij stil te staan. Ik heb altijd veel gegeven aan goede doelen. Eerst als compensatie van het niet-roken ( ik was gestopt met roken en dat geld doneerde ik aan een goed doel ). Maar ook gewoon omdat ik vind dat het er bij hoort. Nu geef ik nog elke maand geld aan de Sophia-stichting ( welzijn voor dieren ) omdat mijn nichtje daar de directeur van is, de hartstichting en als er mensen aan de deur komen ( net nog voor de kinderpostzegels ). Maar ik ga niet elke carnaval en hobbyclub sponsorren.
Aan de andere kant wil ik ook sparen voor de toekomst. Je weet niet wat het gaat brengen. Dus iets achter de hand is nooit verkeerd. Je kunt in mijn ogen ook te vrijgevig zijn en zelf in de knoei komen. Geven kan ook in andere dingen. iemand helpen die het kan gebruiken.
Mooi om eens over na te denken.
Ik vind die balans ook erg moeilijk en denk er ook regelmatig over na. Het enige wat mij nog steeds weerhoudt van het geven van gaven, is dat het niet ons geld, maar het geld van de bank is. Mochten we ooit nog eens een keer groen licht op de bankrekening hebben, dan zal ik zéker een deel reserveren voor goede doelen.
Wat dat betreft boft er één goed doel wel, die krijgt elk begin van het jaar een gift van € 50,00. Niet veel, niet echt van ons, maar alle kleine beetjes helpen en zo doen we toch wat we kunnen.
Mooi stukje om over te schrijven!
Hoi Jente,
Dank je wel dat je dit met ons wilde delen. Een heel herkenbaar zoeken naar.....
En het scherpt wel weer op, zoals de 'degelijke huisvrouw' schrijft; in het geven beproeft worden! Ai,dat raakt wel!
Heel praktisch, heel dagelijks en daardoor heel direct.
Mariella
Bedankt voor alle reacties! Ik vond het leuk om ze te lezen, te herlezen en er over na te denken. Mooi om dit te delen met elkaar en ik zou er graag over doorpraten :-) maar dan wordt het weer zo'n verhaal. Daarom kort op enkele punten een reactie.
Sommige afwegingen waren herkenbaar, maar er is ook nieuwe denkstof (zoals dat je God mag beproeven in het geven... ik had dit nog nooit zo gehoord en ga dit opzoeken)
Waar ik zelf steeds bij uit kom is dat ik denk dat het er vooral om gaat dat je het bewust doet vanuit je hart. En of je dan grote bedragen geeft of alleen maar een pan soep kunt brengen bij een zieke buurvrouw... maakt dat dan nog uit? Ik denk dan aan het verhaal in de Bijbel van de weduwe die haar laatste beetje geld gaf, 2 kleine geldstukjes, en die toch het meest gegeven had.
Sommigen zeiden ook: als je twijfelt of het kan en je doet het toch, dan kom je soms helemaal niet te kort. Er blijft zelfs over! Dat hebben wij ook vaak gehad, dat je wel gaf maar dat dan even later een buurvrouw iets voor de kinderen kwam brengen, of dat er een meevallertje was. Ik zoek hier ook een weg in, want ik denk dat je dit soort zegen niet mag 'incalculeren' bij het geven. Dan lijkt het weer zo 'verdiend' als je wat krijgt (ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel). Ook hier in vertrouwen balans zoeken.
Sparen voor onvoorziene grote uitgaven, ook voor een begrafenis zei iemand, hoort er ook bij. Ik denk dat dat ook goed 'rentmeesterschap' is, als je de dingen voor de eigen leven goed op orde hebt. Dat je niet in de problemen komt als er onverwacht geld nodig is. Ook hier in vertrouwen balans zoeken hoeveel geld dan nodig is.
Groetjes Jessica
Een reactie posten