Het is half elf, ik heb al een soort van uit kunnen slapen, rustig tijdens het ontbijt mijn krantje kunnen lezen, een kozijn, plank en kapstokje in de verf staan. En nu zit ik met een bak koffie achter de computer. Heerlijk om een dagje 'vrij' te zijn.
Normaal vind ik het maar stilletjes en saai als de kinderen uit logeren zijn en er geen bijzondere aanleiding voor is. Maar nu geniet ik van de stilte, kan ik alles wat er de afgelopen dagen gebeurd is nog eens rustig laten bezinken. Vorige week kreeg ik een brief van één van mijn zusjes en zaterdag kwam ze met haar vriend op bezoek. Twee zussen bij elkaar op bezoek, niets bijzonders. Maar in ons geval zat er door allerlei moeilijke gebeurtenissen meer dan elf jaar tussen dit bezoek en de laatste keer dat we elkaar hadden gezien.
En dan is het ineens een wonder om elkaar weer te zien! Een wonder om blij te zijn met en om elkaar, om te zien hoe alles goed gekomen is in ons leven. De ochtend was zo voorbij met praten, lachen, huilen, een knuffel hier een plagerijtje daar. En daarna nog zoveel te praten, te denken, te voelen, te danken. Het lijkt nog erg onwerkelijk en ik ben er nog steeds wat beduusd van.
De stilte van vandaag zit vol gedachten, herinneringen, dankbaarheid. Een heerlijke stilte deze keer.
5 opmerkingen:
Oh lieve Jente, ik ben blij voor je! Heerlijk dat jullie samen hebben kunnen praten en dat er weer gecommuniceerd kan worden samen.
Wow, wat een mooi verhaal! Wat fijn dat jullie elkaar eindelijk weer gezond en wel in de armen hebben kunnen sluiten.
Geniet van dat moment, die herinnering en ik hoop voor je dat er nu weer velen zullen volgen.
Hallo Jente,
Wat fijn!
Geniet van je stilte.
groetjes, Franca
Wat fijn om te lezen dat er ook nog mooie dingen gebeuren in deze wereld vol haat en nijd.
Geniet er maar van met volle teugen
Fijn dat jullie weer contact hebben, het leven is al kort genoeg. Soms moet je maar gewoon slikken, denk ik...
Een reactie posten