Super ridders

Vandaag was het dan zo ver, 's morgens na schooltijd op de fiets met zes jongens naar ons huis. Bijna het spannendste onderdeel voor mij, want jongens onder elkaar willen alleen maar hard, zeer hard :-) 'k had een moeder gevraagd om even mee te fietsen en zonder brokken kwamen we thuis. Ik had Donald Duckjes, lego en ridder playmobil neergezet, zodat ze lekker konden doen waar ze zin in hadden. Terwijl ze zaten te spelen maakte ik het eten verder klaar. Eenmaal aan tafel merkte ik gelijk het grote verschil met meisjesfeestjes... wat een afschuwelijke hoeveelheid herrie produceren die ventjes! Oef... je kwam er bijna niet bovenuit, maar gezellig was het wel. Na het eten kadootjes verstoppen, altijd een succes. En ze konden ze met warm en koud roepen mooi hun herrie-behoefte kwijt ;-)

Daarna samen aan de slag: zwaarden in elkaar timmeren en schilden versieren. Ze waren er heerlijk druk mee en de rest van de middag hebben ze het zwaard alleen maar losgelaten om iets te eten. Ze gingen natuurlijk vechten, maar deden dat erg voorzichtig zodat alle vingers ongekneusd bleven.


Toen de ridders voorzien waren van uitrusting konden ze op veldtocht, op zoek naar de schat. In twee groepjes een speurtocht gelopen, ze moesten wat briefjes zoeken met aanwijzingen. De schat had ik in onze eigen zandbak verstopt, het was nog flink zoeken.


Tijd om nog gewoon lekker te spelen in de tuin, in de hut of om verder te timmeren. Sommigen wilden hun zwaard ultra mega sterk maken en sloegen er wel twaalf spijkers in, die gaan dus nog wel een tijdje mee :-) Samen nog wat gedronken en eierkoeken versierd om daarna weer snel verder te spelen, hele veldslagen zijn er uitgevochten, hele ritsen gewonde ridders op het gras die langzaam lagen weg te kwijnen. Of die lagen bij te komen van strijd in de hut.


Dapper en onversaagd stonden ze even later weer op om moedig verder te vechten. Heerlijk die fantasie. Veel te snel ging de bel en stond de eerste moeder op de stoep. Al met al een super gezellige middag met een gelukkige en tevreden zoon na afloop!


En wij zijn ook tevreden, wat een gezellige super ridders waren het. De rommel is nu opgeruimd en we nemen straks (in tamelijk gevloerde toestand) lekker een glaasje wijn op de bank.

Nog één nachtje slapen...

De kaartjes waren vorige week al uitgedeeld,
in het diepste geheim (maar in overleg met de kasteelheer) zijn de plannen gesmeed,
het hout voor de zwaarden wordt op maat gezaagd,
hamers en spijkers klaargelegd,
de schilden van karton zijn geknipt,
de routeschildjes voor de speurtocht liggen klaar,
de schat begraven we vlak voor de speurtocht wel in een zandbak,
de koekjes om te versieren worden morgen vers gebakken...


Ons kasteel is er bijna klaar voor om morgen jonge schildknapen op te leiden tot echte ridders! De kasteelheer zelf heeft er reuze veel zin in, de schildknapen ook hoorde ik van moeders op 't plein. Met de voorpret zit het dus wel goed ;-)

En wij zijn erg benieuwd hoe alles zal lopen... Ik vind het erg leuk om thuis een feestje te organiseren. Ik vind dat een stuk gezelliger en rustiger voor (jonge) kinderen dan om 't buiten de deur te vieren. Vaak vinden ze het feit dat ze een feestje hebben al spannend genoeg. Maar ik krijg zelf elke keer ook wat de kriebels :-) Ooit is een van de feestjes letterlijk en figuurlijk wat in 't water gevallen, ondanks dat er veel gezellige momenten waren bleef het kinderverdriet vrij groot.

Ik maak sindsdien een goede planning & we spreken die samen door, maar gaan er dan makkelijk mee om. We geven de kids regelmatig de ruimte om zelf lekker te spelen. Teveel spelletjes achter elkaar en alles willen regelen werkt niet, ze krijgen dan te weinig ruimte voor hun eigen spel. Te weinig alternatieven achter de hand werkt ook niet (bij mij), want soms komt het gewoon niet lekker op gang en dan is het fijn als je vanalles uit de kast kunt trekken om het feestje gezellig te houden. Omdat ik niet zo goed kan improviseren als er allemaal kids om me heen springen wil ik van te voren alles onder controle hebben. Dan kan ik het loslaten en gewoon gezellig bezig zijn op 't feestje zelf.

Ik ben benieuwd hoe anderen dit doen. Regel je alles van te voren en maak je een planning, laat je het gewoon op je af komen en improviseer je ter plekke of regel je een feestje buiten de deur?

De tijd vliegt...

Het is alweer bijna een week geleden dat ik wat van me heb laten horen, zie ik ineens. De tijd vliegt voorbij, veel bezig geweest in de tuin en moestuin. Niet alleen begint de eerste groente lekker te groeien nu het wat warmer wordt, 'k heb vandaag alleen al tussen de aardbeien een hele emmer onkruid vandaan geplukt... vanaf nu alles maar goed bijhouden anders wordt het weer zo'n klus. Terwijl ik druk was met het onkruid heeft m'n dochter alles flink nat gemaakt met de gieter, het was erg droog en de slaplantjes hingen er wat verlept bij. Daarna heeft ze spinazie geplukt, een mooie hoeveelheid voor een salade of om te roerbakken.




En dit lekkers zorgt voor heel wat discussie onder de kinderen: mag iemand hem in zijn eentje of moet hij door drieën? Het is de enige die al zo groot en rood is, dus ik denk dat het drie muizehapjes worden :-)


Zaterdag hebben we samen met familie en vrienden feest gevierd, heerlijk in de tuin! Het is de enige verjaardag in ons gezin die buiten gevierd kan worden, de rest is het najaar of de winter jarig. Buiten in het zonnetje voelt het altijd extra gezellig en feestelijk!


Zondag gingen we eerst samen naar de kerk, daarna hebben we wat spullen bij elkaar gezocht om naar zwager en schoonzus te gaan die in de buurt op een boerencamping stonden. De kinderen hebben lekker gespeeld met hun neefje en wij zaten heerlijk lui voor de tent te genieten van de zon, van het campinggevoel.


En dan zit het er voorlopig weer op met de vrije dagen en lange weekenden. Nog een paar weken school en dan is het hier alweer zomervakantie. We kregen afgelopen week bericht dat het meisje uit Parijs dit jaar weer bij ons komt, dit bleef lang onzeker. Maar nu we weten dat het doorgaat, moet ik maar eens op zoek gaan naar een basis cursus Frans om de taal weer op te halen. We zijn erg benieuwd hoe het dit jaar zal gaan, vorig jaar was het naast gezellig en mooi ook vrij intensief. Nu zij ons een beetje kent en wij haar verwacht ik dat het makkelijker zal zijn, maar dit blijft natuurlijk afwachten.

Hieperdepiep hoera!

Al weken naar uitgekeken
alle nachtjes afgeteld
al heel vroeg wakker want...
vandaag eindelijk jarig,
eindelijk 6 en super groot!!

En wij denken terug die dinsdagochtend 6 jaar geleden. Terwijl mijn man dacht dat hij alle tijd had om terug te komen van zijn werk en nog even wat fruit kocht op de markt waar hij langsliep, liet ik ondertussen de buurman door de voordeur binnen, verschoonde de luier van dochter omdat ik vond dat ik de buurman niet met een stinkbroek op mocht schepen, kwam door de achterdeur de verloskundige binnen, die wat verbaasd keek toen ze mij op de grond een luier zag verschonen, die steeds achter me aanliep naar de keuken als ik een wee wilde opvangen. Net toen ik wat ongedurig begon te worden kwam m'n man binnen, oprecht verbaasd dat het zo druk was thuis en dat iedereen zich afvroeg waar hij nu bleef :-) Wist hij veel dat het deze keer geen anderhalve dag zou duren zoals bij dochter, dat we gelijk door konden lopen naar boven en dat we anderhalf uur later een stevig ventje in onze armen zouden hebben (dat laatste stukje duurde eventjes, hij had geen zin om er uit te komen en we moesten bijna alsnog naar het ziekenhuis).
Een klein, nieuw mensje in huis, in ons gezin, in ons hart.
Toen feest om hem, nu feest met hem!

Leesvoer met impact

Gisteren wilde ik me 's avonds installeren op een fijne stoel, kopje koffie erbij en dan lekker lezen. De No Inpact Man lag al klaar, het water kookte en ik wilde de koffie opgieten. Maar waar-o-waar lag het filter. Overal gezocht, zelfs buiten bij de compostbak (misschien was m'n man hem vergeten mee terug te nemen na het leeggooien?) Maar ik wilde persé met een kop koffie op m'n stoel kruipen (zo verslaafd ben ik wel), dan maar even behelpen...


Gekker moet het toch niet worden dacht ik, vond het eerst super stom dat ik dit deed. Voor een bak koffie nog wel. Maar het lukte en ik vond het eigenlijk ook wel grappig, mijn geklungel. En m'n gedachten gingen verder: waarom moet je altijd alles op de 'gewone' manier doen? Standaard dingen zijn vaak wel praktisch, maar die zijn ook maar gewoon ooit eens bedacht en vervolgens doe je dat dan altijd. Zonder na te denken, zonder kritische kanttekeningen te maken, je vergeet bijna dat er alternatieven zijn die ook prima werken.

Met deze gedachten al rondspinnend in mijn hoofd ging ik lezen. 'k Vond gelijk een stuk herkenning, want al in het eerste hoofdstuk loopt de NIM hier tegen aan: je doet de dingen gewoon omdat je ze doet, lekker makkelijk, lekker snel en efficiënt. Maar wat een bergen afval veroorzaken we hiermee. Hij had alles van een week opgespaard en grotendeels uitgesorteerd in soorten afval en hij schrok zich een hoedje. En besefte hij zich ineens: al dit afval houdt niet op mijn afval te zijn als het in de vuilniswagen de straat is uitgereden. Het blijft bestaan, vaak jarenlang. Daarom wil hij het radicaal anders gaan doen en geen afval meer produceren (als stap één van zijn missie om klimaat-neutraal te leven). Hij moet flink zoeken naar alternatieven daar in New York.

Ik bleef maar lezen en veel te laat kwam ik in bed. Veel te lang bleef ik nog denken. Het boek is nog niet uit, het moet nog een beetje bezinken en ik wil de vertaalslag nog maken naar mijn eigen Nederlandse leventje. Wordt vervolgd...

***

En het filter... dat stond (heeeeel logisch) in de tuin onder een tafeltje. Om beter op de jongens te kunnen letten had mijn man voor een keer buiten koffie gezet :-)

Er alleen op uit

Na een paar dikke, dikke knuffels, een olijk "Ik zal je missen mama, en je gemopper ook... want papa moppert lang niet zo leuk" en met flink wat gezwaai reed ik gisteren de straat uit. Helemaal alleen, op pad naar Den Haag naar een goede vriendin. Het was even rijden, nog langer dan verwacht omdat ik een verkeerde afslag had genomen en via allerlei klaverbladen, in- en uitvoegstroken weer op de juiste weg terecht moest zien te komen. Maar 't lukte zonder al te veel gestres :-)

Eenmaal aangekomen hebben we het erg gezellig gehad. Heerlijk even de tijd om bij te praten, door het centrum te lopen en om een museum te bezoeken. We zijn naar een expositie van verschillende werken van Escher geweest. Erg boeiend en indrukwekkend om te zien wat iemand allemaal kan bedenken èn kan maken.

Thuisgekomen lekker gegeten en verder gepraat... en dan is het zo weer laat! Het blijven logeren geeft me altijd zo'n feestelijk gevoel, net of ik tijden op vakantie ben! Het laadt de batterij weer even op.

Vanochtend ben ik doorgereden naar Mama Monique, ik was nu redelijk in de buurt voor mijn doen. Ik ging er o.a. heen om 'impact-vol' leesvoer op te halen, maar werd ook verwend met heerlijke zelfgebakken muffins voor ons gezin! En ze had een stapeltje tijdschriften voor me klaargelegd, heerlijk om straks doorheen te bladeren. Het was erg gezellig om elkaar eens in het echt te spreken!


Het boek van de No Impact Man heeft nu dus ons huis bereikt. Verschillende mensen hebben het boek al gelezen nadat Franca het het land in stuurde, een grappig idee dat het al op allerlei tafels heeft gelegen, in allerlei handen in geweest. Ik ben benieuwd welke Impact het bij ons zal hebben!

Nadat ik vanochtend de moestuin van Monique had bekeken, vond ik dat ik toch ook nog even in de mijne aan de slag moest gaan, bij haar stond er veel meer groen boven de grond :-) De jongens hebben bonen in de grond gestopt, ik heb nog wat spinazie gezaaid. Van een moestuinbuurvrouw kreeg ik wat pootaardappelen en slaplantjes, erg aardig. De jongens vonden het geweldig leuk om de aardappelen te poten, het oogsten zullen ze straks helemaal een feest vinden. Dat je er eentje in hebt gestopt en er handenvol uithaalt, dat vonden ze in onze vorige moestuin altijd super interessant!

Dennennaalden en brandnetels

We gingen vanmiddag een eindje wandelen in een bosachtig park in de buurt. In mijn tas een plastic zakje, want ik wilde eens iets nieuws uitproberen...


Het potje staat nu in de kast en als alles goed gaat hebben we over drie maanden zelfgemaakte dennensiroop. Goed bij verkoudheid en keelpijn. Meer info over hoe je het maakt en waar het goed voor is vind je op deze site

Het duurde even voor we een dennenboom hadden gevonden. Er groeiden wel ontzettend veel brandnetels en daar wilde ik ook altijd al eens iets van maken. 't Is gezond (veel vitamine c) en gewoon leuk omdat je het plukt als 'onkruid' en het eet als groente.


Wordt het een soepje of ga ik er pannenkoeken van bakken?




*** Update ***


Het werd een heerlijk soepje...










En voor degenen die het aandurven ;-) de link naar het basisrecept... 'k Heb er een eigen draai aangegeven door er room, knoflook en vermicelli aan toe te voegen.

Hooikist en interne verhuizing

Een tijdje geleden blogde ik over het koken met de hooikist. Ik gebruik de kist regelmatig, maar het komt er niet echt van om er exotische dingen mee te doen. Meestal zet ik voor ik naar zwemles vertrek een pan met aardappels of rijst in de kist (eventueel met een pan groente ernaast) en m'n man vist de pannen eruit als hij uit zijn werk komt. Niet bere interessante blog-stof.

Maar ik had beloofd om er nog eens op terug te komen met een lijstje kook- en gaartijden. Veel geëxperimenteerd heb ik niet, er waren teveel andere dingen die mijn aandacht nodig hadden en dan heb ik nooit zoveel zin in allerlei kookavonturen. Zelf hanteer ik de richtlijn die ik op de site van Yunomi vond: alles een zesde van de normale kooktijd koken en dan in de kist zetten. Reken dan de dubbele tijd erbij die het normaal op het vuur zou staan. Op de site van Cultureel Brabant staan verhalen over koken met de hooikist verzameld, erg boeiend om te lezen vond ik. Hier staat ook hoe je bv. rijst kunt koken.

Mochten er lezers zijn die ervaring hebben met koken met een hooikist, een lekker recept weten of tips hebben... Ik nodig je uit om dan een reactie achter te laten, het lijkt me erg leuk om er meer over te lezen en te leren (en met mij denk ik een heel aantal anderen).

Verder heb ik een 'bezig' dagje achter de rug, we hebben namelijk de dozen weer tevoorschijn gehaald...


Dochter kon niet wennen op haar erg grote kamer. Eén van de jongens had 's nachts last van het geluid van de weg (die achter de geluidswal achter ons huis ligt) op zijn kamer, overgevoelig voor geluid als hij soms is. Het van kamers wisselen had ik als grapje in de groep gegooid, maar het plan werd zeer enthousiast ontvangen en ze gingen allemaal gelijk inpakken... Dochter heeft het mooi en knus voor elkaar, de jongens ook (maar die moeten het voorlopig wel doen met paars bloemetjesbehang en een paarse muur :-)

Spitten en opruimen

Na een ochtendje spitten en harken in de moestuin smaakte deze boterham me extra lekker... Een broodje gezond met zelf gezaaide spinazie! Veel meer dan broodjes gezond kunnen we er voorlopig ook niet van maken :-) Ik had nogal voorzichtig gezaaid, daarom snel een paar flinke rijen erbij vandaag. Dit laatste heeft m'n dochter gedaan, die is de hele tijd druk geweest met onkruid wieden, zaaien en voorgezaaide plantjes in de grond zetten. Erg gezellig om zo samen bezig te zijn en leuk om haar zo enthousiast bezig te zien.

Verder zijn we druk bezig geweest in de garage en onder ons vergrote afdakje. Vorig jaar hadden we al een afdakje gemaakt achter de garage, in een nis tussen ons huis en het buurhuis. We hebben 'm iets groter gemaakt, zodat we er onder kunnen zitten met z'n allen en om er de was te kunnen drogen. Omdat we geen wasdroger hebben is het soms woekeren met de ruimte om de dingen droog te krijgen, vooral als er toevallig wat extra wassen zijn. Met dat extra stukje dak hebben we nu voldoende ruimte om de uittrekbare waslijn (die we laatst van m'n schoonouders kregen) op te hangen. Hoeft alles ook niet langer binnen op rekjes als het weer wat minder mooi is.

Verder hebben we heel wat opgeruimd in de garage, de ruimtewinst die we krijgen werkt aanstekelijk om door te gaan. We hebben allebei de smaak flink te pakken en worden steeds makkelijker in het wegdoen of weggeven van dingen. Alleen lijkt er wel geen eind aan te komen :-( 't Is net alsof dat wat we er door de garagedeur uitdoen er via de voordeur weer inkomt. Nou ja, ooit zullen we alle hoekjes en gaten en verhuisdozen wel gehad hebben, het schiet al flink op. Ik ga dit soort opruimklussen ook in een jaarschema opnemen. Bij een vorig blogje over de hiaten in m'n huishouding gaf iemand de tip om voor allerlei klussen een dag te plannen: een deuren-dag, een kasten-dag. Zo weet je zeker dat alles één keer per jaar (of vaker) onder handen wordt genomen èn wanneer je dat gaat doen. Ik heb o.a. al een oven-dag, een gangkast-dag en een zeer grondige badkamerschrop-dag gehad. Alles gelijk opgeschreven natuurlijk :-)

Het geeft een heerlijk voldaan gevoel om niet meer achter de feiten aan te lopen, om bij te zijn. Nu nog snel even een paar kleren strijken voor morgen en dan nog lekker op de bank zitten. Van een voldaan gevoel moet je ook even rustig genieten, toch?

Kinderen die het zo verschillend treffen...

We zijn er met zijn allen op uit geweest naar een kinderboerderij in de buurt. We komen hier ongeveer twee keer per jaar en één van de kinderen was er net met schoolreisje geweest. We kregen van hem onderweg een hele opsomming van alle veranderingen (op quasi-nonchalante toon, met ingehouden trots en enthousiasme ;-) De mooiste verandering was wat hem betreft de waterpomp met allerlei goten. De hele dag lekker met water en zand kliederen, wat wil een kind nog meer, denkt hij. Dochter wist wel wat ze nog meer wilde: de kuikentjes! "Kunnen we er niet eentje kopen?"


Fijn dat de kinderen zo lekker kunnen genieten van alles! En moeders kan dan ongestoord met 'r man van haar cappuccino genieten (ondanks het straffe windje door de haren zaten we toch lekker :-)

En dan krijg je in je mailbox een linkje toegestuurd van een vriendin, hoe anders kunnen kinderen het treffen! Om de kinderen die onze chocolade produceren stem te geven plaats ik het hier...
Eén voorbeeld uit de grote stapel van het onrecht dat er is in deze wereld. Onrecht waar je als consument gelukkig wat aan kunt doen, bijvoorbeeld via 't winkelmandje. Een filmpje als dit geeft mij net het zetje om (nog) kritischer en consequenter te zijn als ik boodschappen doe. Je gunt niet alleen je eigen kinderen een fijne jeugd, je gunt het ook andermans kinderen die net op een ander plekje op deze wereld geboren zijn.

Kruidentuintje en italiaanse gehaktsaus

Terwijl even verderop het bevrijdingsfestival druk werd bezocht, de helikopters af en aan vlogen en de muziek zelfs in ons huis te horen was, waren wij lekker in de tuin bezig. Ik ben verder gegaan met de plantenverhuizing, het begint er steeds meer op te lijken. Alle kruidenplantjes staan in een hoekje bij elkaar, het wordt een mooi kruidentuintje. Afgelopen week heb ik appelmunt gekocht, die staat (in een pot tegen het woekeren) naast een andere muntsoort. We zijn hier gek op muntthee van verse of zelf gedroogde blaadjes. Ik hoop dat de plantjes snel groter worden, want zoals het er nu voor staat is de thee snel op ;-)


Er missen nog wat kruiden voor Italiaanse recepten, binnenkort maar eens zaaien of kopen. Want de Italiaanse gehaktsaus die ik vandaag maakte smaakt met verse kruiden vast nog beter... Het recept komt uit het Blue Bandkookboek van Piepers tot Pasta (dat ik naar eigen inzicht en afhankelijk van mijn voorraad aanpas). Eerst bak je het vlees: 50 gr. margarine, 50 gr. spekreepjes, 500 gr. rundergehakt. Dan voeg je de groenten toe: 1 ui, 2 tenen knoflook, 2 worteltjes schoongemaakt & in stukjes gesneden, 1 stengel bleekselderij, schoongemaakt en in stukjes gesneden. En tot slot maak je de saus: 2 eetlepels tomatenpuree, 1 dl. rode wijn, 2 dl. vleesbouillon, 1 eetlpl. Italiaanse kruiden

Ik gebruikt altijd minder vlees (of met nep gehakt van Quorn), meer groenten, wat verse knoflook en de tomatenpuree vervang ik door een blikje gepelde tomaten (fijngemaakt met staafmixer of Quickchef). De saus wordt dan wat dunner en ik bind dat met een bloempapje.

Er was nog heel wat over, want ik mag 't zelf niet eten. Maakt niet uit, de rest gaat de vriezer in voor een andere keer...


Weet iemand of je dit soort dingen ook kunt bewaren door het heet in steriele potten te gieten en dan met de deksel op de kop te zetten? Net als jam? Dat scheelt me flink wat ruimte in de vriezer (en het scheelt energie). 'k Durfde het niet aan omdat er vlees in zit, maar denk eigenlijk dat het wel moet kunnen.

Tweede kansjes en bloeiende komkommer

In mijn kast ligt een kleine stapeltje kleding wat ik niet meer draag. Een trui en een linnen broek die wat verschoten zijn, een rok waarvan de kleur me niet meer aanstaat en een linnen rokje waar een vlekje in zit wat er niet meer uit wil. Kleren die liggen te liggen. Weg doen vond ik jammer, want alles zat namelijk erg lekker en de kleding is verder niet oud of versleten.

Misschien toch maar eens gaan verven? Of toch maar niet? Ik zat wat te dubben, want het lijkt me voor het milieu niet geweldig. Aan de andere kant, in de fabrieken in derde wereld landen verven ze de boel ook (en waarschijnlijk zonder de beschermende maatregelen die ik neem). En de rest van het proces van katoen kweken tot kleding naaien en vervoeren geeft ook een flinke milieubelasting. Daarnaast heb je nog de ethische kanten als werkomstandigheden en kinderarbeid. Kleding een tweede kans geven en een nieuwe ronde laten meegaan heeft een positieve invloed op je ecologische voetafdruk. Dus toch maar doen, besloot ik.

Al met al vond ik een heel stapeltje tweede kansjes en ligt het klaar met twee kleuren verf.


Nu de moed nog verzamelen om het ook te doen, bang dat ik het verpruts (de nuchtere kant van Jente denkt: maar wat maakt dat uit met kleding die je toch niet meer draagt? maar de perfectionische kant vind dat alles gelijk goed moet lukken.)

Verder zag ik vandaag dat de goede zorgen van dochter de eerste vruchten beginnen af te werpen...


... heel klein, maar toch duidelijk komkommers! Ik hoop dat die plant ons flink gaat verwennen met snackkomkommertjes. Ze is er best trots op en geniet er van (net als van de eerste spinazieblaadjes die ze afgelopen weekend heeft geplukt in de moestuin en met smaak heeft opgegeten).

Met mijn afdeling gaat het minder goed. Ik heb te weinig opgelet en de koolrabi stond in verschimmelde wc-rolletjes, de tomaten hebben een klapje gehad toen ik ze af wilde harden, de potgrond waarin sommige planten stonden ging ineens schimmelen (erg vreemd bij nieuwe potgrond). Alles snel overgepoot en ik hoop dat de plantjes zelf geen schimmel hebben opgelopen. En de moestuin waar al dat lekkers moet komen te staan? Tja, daar zal ik me toch echt vaker moeten vertonen... Als ik er eenmaal ben geniet ik er erg van en heb ik er plezier in, maar dan moet je er wèl zijn... Deze week maar eens een slag gaan slaan, onkruid wieden, stokken plaatsen voor de bonen en nieuwe rijen bieten en spinazie zaaien.